არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (2 თავი)

ეს არის ისტორია გოგონაზე,რომელმაც ცხოვრებაში ყველაფერი დაკარგა და გაიქცა,გაქცეულმა კი იპოვა ის რასაც არც კი ეძებდა თავშესაფარი საყვარელი ადამიანის გულში და მიხვდა, რომ სიცოცხელ შენს გარშემო ჩამონგრეული

სიკვდილმისჯილი (მეშვიდე თავი)

სასტუმრო ოთახში მხიარულობით შემოვიდნენ და იოანემ ყველა გამაცნო. საკმაოდ მხიარულებიც ჩანდნენ. -ბავშვებო ეს ჩემი საცოლეა, მია!_ ეს რომ თქვა სახეზე სიამოვნების ღიმილმა გადამიარა.- მია ეს დათოა, ეს ლუკა, ეს რატი. ეს სანდრო, ეს ანდრეა, ეს კი თაკო.

შენამდე ჯოჯოხეთი გამომივლია (1 თავი)

მაგრამ ხმა ვერ ამოვიღე რადგან თვალებში ვუყურებდი ისეთი სიმპატიური იყო მუქი ქერა თმა და თაფლისფერი თვალები ქონდა თვალს ვერ ვაშორებდი და უცებ მისმა ხმამ გამომაფხიზლა-რო დამეხმარო არა?

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 3)

არა ბე, შაბათია დღეს.. მოხუცს მიუახლოვდა და ლოყაზე ხმაურით აკოცა. -ეზოში ჩავდივარ.. ოთახში შესულმა ტყავის ქურთუკი მოიცვა და ისევ მისაღებში გავიდა. - წამლების დალევა არ დაგავიწყდეს, საღამოს ამოგიტან რაც აღარ გაქვს და სამსახურში წავალ მერე. კიდევ

საშიში თამაში (თავი1)

სტანდარტულად 9ის ნახევარზე ვდგები იმიტომ რომ კოლეში 9ზე უნდა ვიყო, დილით საუზმობა არ მიყვარს ლანჩის დროს მივირთმევ ხოლმე, თავის მოწესრიგება ჩემი სტილი არ არის, ვიცმევ იმას რაც მომწონს და მისწპრდება, თუმცა დედას თქმით ზედმეტად ძველმოდური ვარ,

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 2)

გიკა ხიონაკისთვის ბაბალე ქებურია ამოუცნობი იყო. ყოველთვის იზიდავდა მასში არსებული უხილავი სხივი და არ აძლევდა საშვალებას სამუდამოდ, რომ გაექრო მისი არსებობა გონებიდან. პირველად ეზოში ნახა, ჩუმად მჯდომი მკაცრი გამოხედვით, ზიზღიანი მზერით მომზირალი

ჯოჯოხეთიდან სამოთხემდე. თავი 3

მალევე გვიახლოვდება უცნობი და დიდი ხნის ნაცნობივით გვკითხულობს . -როგორც გავიგე აქ ერთი ამბავი დაგიტრიალებიათ-იცინის მაგრამ თავის ცივ სახეს მალევე უბრუნდება -მომიწია..-ნათია კბილებიდან ცრის -მიხარია.. აღსანიშნავად ჩემთან გეპატიჟებით-გვთავაზობს

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 1)

ღამის სიჩუმეში გახვეული თბილისი, მიძინებული ქალაქის პოზიციაზე მყოფიც კი ინარჩუნებდა თავის ხიბლს, რომელიც ულამაზესი იყო და ძველი უბნების, შესანიშნავი ხედებით იწონებდა თავს.

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე (9თავი)

დილით,რომ გავიღვიძე ჩემ ოთხში ვიყავი.მახსოვს გუშინდელი დღე,ან რატომ უნდა დამავიწყდეს?დარწმუნებული ვარ მუდამ მემახსოვრება.დღე რომელსაც სახელიც შევურჩიე,შეიძლება ეს სულელურად ჟღერდეს მაგრა ასეა „ერთ დღე დემეტრე დადეშქელიანთნ ერთდ“ ისე ჟღერს

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 6 )

აი ამ დროს ეგრევე გოგოებს გავხედე, რომლებიც არანაკლებ გაოცებულები იყურებოდნენ აქეთ-იქით. რატისგან არასდროს გამიგია ეს სიტყვა. შემიძლია დავიფიცო რო არასდროს არავისთვის უთქვამს აქამდე. ნერვიულობისგან პირი გამიშრა და წყალი მოვსვი. ტვილდიანი ისევ