მოუთმენელი (თავი 1) *18

ცარიელ ქუჩაში უაზროდ დავხეტიალებ. შემოდგომის ყვითელი ფოთლები ისევ ყრია ძირს . შაბათია და როგორც ყოველთვის უსაქმურად ვარ. მიყვირს, ქუჩაში მხოლოდ და მხოლოდ ორიოდე ადამიანი თუ შემხვდება და ისიც შეწუხებული "რა არის რა უაზრო ქარია" ვერ აფასებენ

ბინა 53 2 თავი

თავი ავაწევინე და თვალებში ჩავხედე უკან უკან დაიწყო სვლა და ამასობაში კუთხეშიც მოვიმწყვდიე თვალები დახუჭა არ ვიცი ალბათ ელოდა რომ ვაკოცებდი და ასეც იქნებოდა ვიღაცას რომ ლიფტი არ გამოეძახებინა რომ დავიძარით გონს მოვიდა და უარესად შეეფერა ლოყები

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 11) +18

დილით თვალები გავახილე და მივხვდი რომ აქ უკვე ვარ ნამყოფი, გადავწიე ხელი მეორე მხარეს მაგრამ ცარიელია, ავდექი ლოგინიდან და იქვე მიგდებული საცვლები ჩავიცვი, თმა ავიწიე და იოანეს საძებნელად გამოვედი -იოანეე -აქ ვარ, რა გაყვირებს სულ ასე წივილკივილით

ცუდ დროს ცუდ ადგილას თავი 2

ტასუნა დიდხანს ფიქრობდა ჩამჯარიყო თუ არა მასთან ერთდ მაგრამ საბოლოოდ გადაწყვიტა შიში დაეძლია . შიში ? დიახ შიში მას ეშინოდა . გასაკვირია როგორ შეიძლება ტასუნას ნაირ გოგოს რამის ეშინოდეს? 2 წლის წინ

არჩევანი (თავი 3)

რექუესთი გავხსენი... გუკა ზიბზიბაძე, ეს ვინაა? ფოტოებს დავუთვალიერებ. აუუ ეს ის ბიჭია დღეს რო ვაკოსთან იყო. დაიცა ჩემი გვარი საიდან იცის? ვაკოს კითხა ვითომ? ერთი დავუსქრინო ვაკოსს..

რელიქვიების მცველი (თავი 7)

ბიჭი წამოდგა, ივანს გამოხედა, სახე გაფითრებული ჰქონდა, ხმლის ჩაგება უნდოდა ქარქაშში, ხმლიანი ხელი გაჭირვებით წამოწია და უღონოდ ჩამოუვარდა, ტუჩები აამოძრავა თითქოს რაღაცის თქმას ცდილობდა, ივანისკენ გაიწოდა ხელი და ემმას საფლავზე უგონოდ დავარდა.

ისევ ლამაზად თოვს (თავი 2)

ორად გახსნილი კედლიდან დეზერტივი გადმოიღო და ბარგში საცვლებს შორის ჩამალა ქვემოთ ჩაირბინა დედამისი უკვე აღარსად ჩანდა მხოლოდ ცარიელი ზედმეტად მოკოხტავებული ოთახები დარჩენილიყო, გოგონას უკვე ეზიზღებოდა ეს ადგილი და მთელი სიჩქარით მოწყდა იქაურობას

ჯიშკარიანის წესები (თავი 10)

მძულდა, ხანდახან როგორ ძალიან მეზიზღებოდა, მაგრამ სიბრაზე გადამდიოდა და ღამე, ძილის წინ ისევ მიყვარდა, თან გაგიჟებით. მენატრებოდა ისე, რომ ხანდახან მეგონა, გული გამისკდება ამდენი ტირილისგანთქო. ისევ ალექსანდრეზე ვფიქრობდი, როდესაც ერთ ძალიან ლამაზ

თეთრი სახლი ( თავი 3)

მთელი დღე სადღაც იყო არმოსულა ალბათ ზევით ავიდა სადაც დიდი დასახლება იყო, იქ ნაცნობები ყავდა როგორც გუშინ შევიტყვე მე თბილად ჩავიცვი გამწარებულმა და გარეთ გავედი ჰაერი ღრმად ჩავისუნთქე და თოვლით გუნდები გავაკეთე მერე ბავშვობა გავიხსენე და თოვლის

ფუნქცია თუ ბედნიერება (თავი 5)

-სახლში ხარ უკვე? -ხო -მომიყევი რა მოხდა -დავიჯერო ისე გაინტერესებს,ვერ ითმენ სანამ მოხვალ? -არა. სახლში წავედი პირდაპირ.