უშენოდ მოვკვდები (1 თავი)

ცხოვრება ისეთი არაა როგორიც ვგგონია, ყველაფერი შეიძლება ერთმა შემთხვევამ შეცვალოს უკეთესობისკენ ან უარესობისკენ, ზოგჯერ კი იმაზე დიდი ტკივილის გადატანა მოგიწიოს, რაზეც არასდროს გიფიქრია, წუთისოფელი მუხთალია ისეთ დროს გვიმტყუნებს როდესაც არ ელი, და

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 22)

-მოიცა... ტყუპები? როგორ თუ ტყუპები. ჩვენ... ხომ... ერთი-ანკა დაბნეული იყურებოდა ხან ექიმს შეხედავდა ხან ერეკლეს რომელსაც სიხარულისგან სახეზე ღიმილი ყურებამდე ჰქონდა.

არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება.....(მეოთხე თავი)

სანდრიკასგან ახალი არაფერი ისმოდა. იმ დღის შემდეგ რაც გაიგო ჩვენი შვილის შესახებ აღარ გამოჩენილა. სულ ტელეფონს დავყურებდი, ყოველ დღე მის ზარს ველოდი. მე და ლიკო ექიმთან მივედით კონსულტაციაზე, ლიკო 3-კვირის ორსული იყო, მე 2-თვის და 2-კვირის.

საბედისწერო ზაფხული (2 თავი)

მთელი 1 კვირა გარეთ არგავდიოდი, თავს საშინლად ვგრძნობდი, მთელი ცხოვრება ნამდვილ, ზღაპრულ სიყვარულზე ვოცნებობდი, მეგონა ეს სიყვარული ვიპოვე მაგრამ ეს ის სიყვარულიარ ყოფილა რომელზეც მე ვოცნებობდი ესხომ სიყვარული საერთოდ არიყო. მინდოდა რამე მეთქვა

ტკივილგამაყუჩებელი (თავი 3)

-ეშმაკობ!- გამაფრთხილებელ ჩაცინებას ვნებიანი კოცნა მოყვა ლავიწთან. გამახსენდა ბოლოს ასე,რომ ვიეშმაკე რა მოხდა და დანაშაულზე რომ წაასწრებენ იმ ბავშვივით ამიწითლდა ლოყები. ჩემი სიჩუმით გაკვირვებულმა ნიკომ ოდნავ უკან გამწია

სვანური ვერდიქტი (1 თავი)

აქ ყველაფერი სხვაგვარია, სხვა ჰაერი, სხა მიწა, სხვა სიმწვანე, სულ სხვა, სულ სხვა გალაქტიკა, ვგრძნობ როგორ მომყვება ქუჩაში უცხო თვალები, ვგრძნობ როგორ მიმაცილებს ქუჩაში მოსეირნეთა ხმები, მათი ჩურჩული, უცხო ვარ ამ საყაროსთვის, ამ ხალხისთვის,

მათხოვარი (16 თავი)

მეთექვსმეტე თავი კარებში გვერდზე ვიწევი და ბიჭებს შემოსვლის საშუალებას ვაძლევ. ხმას არც ერთი არ იღებს, უსიტყვოდ მომყვებიან საძინებელში. სანდროს ასეთ მდგომარეობაში ნახვას აშკარად არ ელოდნენ: - რა გჭირს, შე ჩემა?! - ირაკლი შეშფოთებული დაჰყურებს

არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება....(მესამე თავი)

სასწრაფოდ გამოვიცვალე და წავედი. სავადმყოფოში შესულს კანკალმა ამიტანა, ასე მეგონა ყველამ ყველაფერი იცოდა და ჩემი დანახვა ყველას გააღიზიანებდა, თავს საშინელ დამნაშავედ ვთვლიდი, ვთვლიდი რაა....ჩემი ბრალი იყო, ალეკო

მაპატიე სიყვარულითვიის (თავი 4)

-აღარ გიყვარვარ ტასია? აკანკალებული ხმით შეკითხა გოგონას-არა! უპასუხა და ყელში გაჩხეილი ბურთის გადაყლაპვა ცადა გაღიზიანებული დემე ტასოს ეცა და კოცნა დაუპირა თუმცა პირველი მცდელობა ტასომ თავისუფლად მოიგერია ამან

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 21)

-ერეკლე გაქცევას აზრი არ აქვს ეს სისუსტეა. თქვენ წადით და მე აქ დავრჩები -გეყო მაჩოობა გიორგი-დაუღრინა ნიკამ-სხვა გზა არ გაქვს მიდიხარ და მორჩა