ქალი იდუმალი არსება თავი 3

***შესვლისა სიგარეთისა და ალკოჰოლის სურნელმა გამაბრუა.-ტეკილა...-მივმართე ბარმენს,რამდენიმე ჭიქის მერე,ჩავცალე ბოლო ყლუპი და ყელმა კვლამ ამიწვა.საცეკვაო მოედნისკენ დავიძარი...

ქალი იდუმალი არსება თავი 2

მე მოვკვდები ამაღამ მაგას ,რომ ვუყურო.ხომ იცი მეტად სუსტი გული მაქ.-აუ ,მიდი რა.თან სასუსნავიც მივაყოლოთ .გთხოვ. -ოჰჰ.კარგი კარგი

ქალი იდუმალი არსება

სული და გული მტკივა,თითქოს რაღაც მიჭერს მთელი ძალით და გაქცევის საშვალებას არ მაძლევს.თანდათან სისწრაფეს ვუმატებ და არ მადარდებს არაფერი.თუნდაც მოვკვდე ...მე სიკვდილი მინდა ,ზოგს კი ჩემს ვითომდა უზრუნველ ადგილზე ყოფნა

იდუმალი 5

გული სწრაფად მიცემდა,ალბათ უკან მდგომი მაქსიც კი გაიგებდა მის ხმას.მინდოდა ეს საბედისწერო კარი გამეღო ვინ იცის რამდენი რამ შეიცვლებოდა ამ კარის შეღების შემდეგ,შეიძლება იმედიც გამცრუებოდა .ამდენ ფიქრში უკან მდგომმა მაქსმა უკნიდან მომეხუტა და კარზე

იდუმალი 4

დილას მის მკლავებში დაცულად ვუგრძენი თავი,მაგრამ მეორე,მესა დამეოთხე ჯერზე უკვე ნახევრად მკვდარი ვიყავი.სამი დღე ჩემს ოთახში ფისოსავით მყავდა გამოკეტილი.ყველას მნიშვნელოვან პრესკონფერეციაზე ეგონა მაგრამ ამ დროს

იდუმალი 3

დილით ტკბილი სიზმრებიდან მაღვიძარამ გამომაფხიზლა და ეგრევე თავის მოწესრიგება დავიწყე დღეს ხომ ისეთი დღეა ,ყველაზე მნიშვნელოვანი ჩემი ორი ყველაზე საყვარელი ადამიანისთვის.შხაპი მივიღე,კბილები გამოვიხეხე,ტანი „დავიკრემე“,სუნამო

იდუმალი 2

-ჯესი! ჯესი ძალიან გთხოვ გაიღვიძე!-ჩამბლუყუნებდა ტომი ყურში და მძაფრად ვგრძნობდი არყის სუნს. -აქ ვინ შემოგიშვა შე ლოთო ყარხარ !-გაბრაზებულმა ვუთხარი და თავიდან მოვიშორე.-ჩემი ძმა ჩამოდის და უნდა დავხვდე,მეჩქარება

იდუმალი

მეცნიერებმა დაამტკიცეს რომ ბიჭსა და გოგოს შორის მეგობრობა შეუძლებელია თუ ისინი ყოველ დღე ხვდებიან ერთმანეთს.სისუელეა მე არ მჯერა მაგის.ჩემი სიცოცხლის განუყოფელი ნაწილი ორი ბიჭი იყო,ობოლ გოგონას მათ გარდა არავინ არ მყავდა.პანსიონში ვიზრდებოდი და

იდუმალი ...

ღამეა.ცივა.თუმცა გაძლება შეიძლება.ეს სიცივე იმ ღამის სიცივესთან რა მოსატანია.ის ღამე ძალიან ცივი იყო.შენმა სუსხიანმა ხმამ ადგილზე გამაქვავა.აქამდე ჩემი სახელი ასე არ გითქვამს.შენი თვალები ასეთი უემოციო პირველად ვნახე.გახსოვს რა

სიყვარული თბილისურად I (იდუმალი ღიმილი)

ზამთრის ერთი ჩვეულებრივი დღეიყო, განუწყვეტლად თოვდა და ცივი ქარი უბერავდა,თბილისში იდუმალებით მოცული ღამე იდგა, ქუჩაში თითქმის არავინ დარჩენილიყო,პლეხანოვს კი მაღალი,შავგრემანი ლამაზმანი მიუყვებოდა. მუხლამდე პალტო,ტყავის შარვალი და ბატინკები,