მამა ახლავე ციდან ცამოდი (სრულად)

შენ განსაკუთრებულად კარგი მამა იყავი.. მამა რომელსაც თუ ვინემ გამაბრაზებდა ვუყვებოდი და მარიგებდა როგორ მოვქცეულიყავი.. თვითონ კი არ წავიდოდა მოსაგვარებლად მე მაგვარებინებდა ჩემს საქმეებს.. მამა რომელიც რაც არ უნდა მეთხოვა ყველაფერს მისრულებდა.. და

მამა ახლავე ციდან ჩამოდი II

- რა გნებავთ?? - მე უბრალოდ მაინტერესებდა რას კითხულობდით?- ისე თავდაჯერებულმა თქვა ზაზამ, რომ გეგონებოდათ მართლა ეს აინტერესებდა - ლევან გოთუა - "ყინწვისის ანგელოზი".. დაგაკმაყოფილათ პასუხმაა??! - და ჭიშკარი შეაღო .. - ანგელოზი... ანგელოზი

მამა ახლავე ციდან ჩამოდი

სასაფლაოს ჟანგიანი ჭიშკარი შევაღე და ბილიკს გავუყევი ულამაზესი ტაძრისკენ.. კარი ღია იყო თუმცა ტაძარი ცარიელი... ასე მერჩივნა უფრო დამამშვიდებდა... შემდეგ ეზოში გამოვედი ყვითელ ფოთლებში ჩამოვჯექი და ჩემოდანს მივეყუდე... შევეცადე ცოტ-ცოტა ყველას

მიყვარხარ მამა

უბრალოდ ძალიან მიყვარხარ და მენატრები მამა <3როგორი იყო დაისვა კითხვა ალბათ ძალიან ცუდია მაგრამ ცოცხალი მის ცუდზე სათქმელად მართლაც რთულია რატომ ამბობენ კარგია

მამა.

გონებას ვძაბავ და ვერაფრით ვიხსენებ, როდის გამოჩნდა ჩემს ცხოვრებაში. ყოველთვის ძალიან მინდოდა მქონოდა გასახსენებელი მოგონებები, მაგრამ არა არც მქონდა და მეთვითონაც ვერაფერი მოვიგონე...ახლაც, როცა გადავწყვიტე, რომ უნდა დამეწერა

მე და მამა

ასეთი ისტორია ორ ნაწილად მაქვს დაყოფილი მაგრამ გადავწყვიტე რო გამეკეთებინა სრულად აქ მე ვყვები მამაჩემის ტყუილ სიყვარულზე იმაზე რი ფრთხილად უნდა იოცნებო რადგან ის ოცნება შეიძლება ახდეს.მე ვარ თაკო 13 წლის უბრალო გოგონა

მამა-შვილი

ცხოვრობდა ერთი მამა-შვილი, რომელთაც არაფერი აკლდათ. მის შვილს ყველაფერი ჰქონდა, რასაც მოისურვებდა, რადგან მას ბევრი არც სჭირდებოდა, მხოლოდ მამის სიყვარული უნდოდა. მამასაც ყველაზე მეტად უყვარდა საკუთარი ვაჟი, მისთვის სიკვდილსაც კი დასთმობდა და

მამა პეტრეს (კვარაცხელია) სიტყვები

ვიწყებ - შემეცნებას. ვეძებ - საკუთარ დანიშნულებას. ვგრძნობ - ღმერთს. ვდარდობ - შეცდომებს. ვემალები - სიყალბეს. ვიცი - უმცირესი. მჭამს - სტანდარტულობა. არ მაინტერესებს - ბანალური ისტორიები.

და აქ დატოვე მამა დედა, ორი ძმა დეა!

ცხვრეებაში არ დამიწერია ლექსი, ერთი კვრის წინ გარდამეცვალ დიშვლი, ცხოვრებას ერთი ძაბი ჩაწყდა თითქოს, არ ვიცოდი რგოგორ გამომეხატა ვტიროდი და არაფრის თქმა არ მინდოდა, უბრალოდ დავწერე რასაც ვგრძნობდი უფალმა გაშოროთ მსგავს ტიკვილს