მარტო'სული {4}

სიძულვილს ყველაფერს უკან იტოვებდა . თუ შენი გული ისევ გაორმაგებულად ძგერს მისი დანახვისას, თუ ისევ შეგიძლია გიყვარდეს , გიყვარდეს გამეტებით მაშინ წარსულსაც აქცევ ზურგს , დახურავ სიბნელის კარს და შექმნი ფერებს მომავლისთვის, მისთვის და შენთვის...

მარტო'სული {3}

შურისძიება ახლა უფრო ტკბილი იყო, ერთი დარტყმით რომ გაენადგურებინა ვერაფერს იგრძნობდა. ის კი ელოდა, ითმენდა და თვალს ადევნებდა სამართლიანობის ბორბალს რომელიც სულ მალე დაეწეოდა გურამს , გადაუვლიდა და ისე გათელავდა კიტას ჩარევაც არ გახდებოდა საჭირო.

მარტო'სული /2/

მაგრამ მიშოს ხმა ისევ ესმოდა . დამნაშავის სული სიმშვიდეს ვერასდროს ჰპოვებს. მკვლელს მუდამ თან დაჰყვება მოკლულის მოჩვენება და ესაა კანონზე აღმატებული სასჯელი რომელიც არასდროს დასრულდება , სამუდამო განსაცდელი , შეუცვლელი ანგარიშსწორება

მარტო'სული

უყურებდა ღიმილს, მის დაწვრილებულ თვალებს და გულწრფელ ღიმილს , რომელიც მხატვარმა კარგად დახატა , მაგრამ მაინც არ იყო ის რასაც სინამდვილეში ხედავდა . ფოტოები ინახავენ მოვლენებს , წარმოადგენენ ცზოვრების ვიზუალურ ჩანაწერებს , მაგრამ ადამიანის სულს ვერ

ისევ მარტო ვარ...

და აწ გარდასულს მხოლოდ ღმერთი გამოიძიებს.. მე კი აჩრდილთა სამყაროში ჩავიკარგები, ვიცი, დრო მოვა.. ბევრი იტყვის, შური ვიძიე, მარტოობით და ღალატით რომ დაიტანჯები..

მთვრალი ვარ და გზისპირს უკან მივუყვები მარტო

ფერი დეკემბრის და კერტებს გემო - ალუბლების უფრო. მინდა შენს ნეკნებზე ვწერდე ლექსებს. მთვრალი ვარ და ვაფრენ.

მარტო მარტო

ღამემ ნაძარცვი ცივი ფიქრები შემომახვია ვით შემოდგომა... შემომახვია შიშველ სხეულზე გადახეთქილი ტოტების გროვა. მთვარე არ მინდობს ... ფიქრისთვის მიხმობს!იცის ცრემლებიც სულ თან რომ დამაქვს..

სხვისი შვილები (III)

მეორე დღეს მარტო იმიტომ გამოვიდა ოთახიდან, რომ იცოდა ასე იყო საჭირო. ნორმალური ადამიანები ასე იქცეოდნენ. ღმერთს მადლობას უხდიდა დემეტრე და ალექსანდრე არსად რომ არ ჩანდნენ. ბავშვები და ლეკვები განტვირთვის იდეალურ საშუალებად მიაჩნდა,

3 ლ'ექსპრომტი

მე მეშინია მარტო დარჩენის,ხალხში გარევა მაშინებს მეტად,ეჰ, ჩემი თავი ძნელად სარჩენი და თავი ჩემი დადიან ერთად.როგორ მიყვარდა როცა მღეროდი,და მერე მორცხვად მზეს რომ დახრიდი,და მე ყვავილის ერთი ღეროსთვის

დემონის პატარა ანგელოზი [16]

-სად ხარ? კარგად ხარ? - ზენონმა კითხვები დააყარა. -ჯანდაბა, ვიცოდი რომ არ უნდა გამეშვი! მარტო რატო გაგიშვი, რატო?ბიჭის ანერვიულებული ხმა ლილეს გულს უჩქარებდა. წარმოედგინა როგორ დადიოდა ახლა