ერთხელ წვიმაში (მესამე თავი)

ერთხელ წვიმაში (მესამე თავი) *** ცოტა დრო გავიდა რაც მედა კაკი ერთად ვართ და დედაჩემმა მათთან ჩასვლა მთხოვა, რომში. -ხოო დეე -ნინი ჩვენ აეროპორტში მოვალთ და დაგვირეკეთ ხვალ რომ ამოხვალ -კაიი დეე -კაი დედას გავუთიშე და სალომ მითხრა -ნინიიი აუ ძაან

სამუდამოდ სიცოცხლეში (მესამე ნაწილი)

მგონია რომ არავინ კითხულობს და უინტერესო თემაა. -კარგი ვთიშავ -ცხელმა ტალღამ და ისეთმა ჟრუანტელმა დაუარა ტანში ვნებათა ღელვა მის წალეკვას ლამობდა. აფორიაქებული გული გაგიჟებულივით ფეთქავდა, ბორგავდა, თითქოს მთელ სხეულს მოივლიდა და მერე ისევ საგულეს

გრძნობების ექსპრესია (თავი მესამე)

-ქალბატონო, გაიღვიძეთ, ჩამოვფრინდით! თავზე ფორმაში გამოწყობილი გოგონა მადგას, და ისე დამჭყავის, თავი ბებიაჩემთან ოლღასთან მგონია, სამტრედიაში. -გმადლობთ, წყნარი ხმით ვეუბნები და ვცდილობ გონს მოვიდე.

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან. (მესამე

დილით გაღვიძებისთანავე თიკასთან ჩავედი, ყავა დავლიეთ და გუშინდელი ჩემებთან საუბარი მოვუყევი, ჭორაობაში დრო უცებ გავიდა, ავედი სახლში მოვემზადე მალე დედამაც დამირეკა ცოტახანს ვილაპარაკეთ, ვუთხარი ჩემი გააწყვეტილების შესახებ,

როცა გიყვარს...(მესამე თავი)

-სად ხართ გოგო ამდენი ხანი თქვენ არ იცით რეები მოხდა-ტაისია -რა მოხდა ესეთი?-გაკვირვებულმა შეხედა ნინიმ და ტაისიამ მოყოლა დაიწყო -კოსტამ თვითონაც არ იცის რა უნდა რა-ნინი

დროებითი ინტიმი (თავი მესამე)

დილით საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა, ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს ვიღაც უროს მირტყავს და ამით სიამოვნებას იღებს. ამას ემატება სახლში გამაყრუებელი მუსიკის ხმა, სავარაუდოდ ნანკას აქვს ჩართული. მიჭირს თვალების გახელა.

არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება....(მესამე თავი)

სასწრაფოდ გამოვიცვალე და წავედი. სავადმყოფოში შესულს კანკალმა ამიტანა, ასე მეგონა ყველამ ყველაფერი იცოდა და ჩემი დანახვა ყველას გააღიზიანებდა, თავს საშინელ დამნაშავედ ვთვლიდი, ვთვლიდი რაა....ჩემი ბრალი იყო, ალეკო

ტკბილი წვიმა (მესამე და მეოთხე თავი)

შე ნაძირალა. ანასთან მიახლოება არ გაბედო. გაისმა ალექსის ბოხი ხმა და საბას მარჯვენა თვალში მაგრად მოქნეული მუშტი მოხვდა,ირგვლივ გამეფებულ სრულ სიჩუმეს მხოლოდ ფანჯრის რაფაზე დაცემული წვიმის წვეთების ხმა არღვევდა. კატო საწოლზე წამოჯდა, ირგვლივ

ვნება (მესამე ნაწილი)

ხელ-ფეხი მიკანკალებს,ხელის გულით კიბის მოაჯირს ვეხები და ისე ავდივარ,ძლივს ვსუნთქავ,შიშისა და ნერვიულობისგან გული დამიმძიმდა,შევიწროვდა და ჟანგბადს აღარ უშვებს თავისთან.

დაუნდობელი გრძნობა (მესამე თავი...დასასრული)

-ჰო ეგრე იყო მაგრამ...-მაიკლმა მეგობარს კიდევ უთხრა რაღაც მაგრამ ანისიას თანხმობის მეტი აღარაფერი გაუგონია და არც უნდოდა გაგონება, რადგან ეშინოდა, რომ კიდევ უფრო უარეს რამეს გაიგონებდა. იგი თვალებით კიბეს დააჩერდა...რა ხდება? ეს რა...