cry baby (სრულად, ნაწილი 1)
მზეზე არხეინად ვწევართ მე და ლილე, სკოლის ეზოში მწვანე ბალახზე წამოკოტრიალებულები და მზეს ვუყურებთ. მართალია, თვალს გვჭრის, მაგრამ მაინც ლამაზია. როცა დიდი ხნით უყურებ, მერე ნამდვილად არჩევ მის კონტურებსა და სიმრგვალეს, იმასაც, თუ როგორი ყვითელი დანაცრისფერი მზე (სრულად)
ისტორია მოგვითხრობს გოგონაზე,რომელიც ცდილობს,უცნობი ვირუსის გავრცელების შედეგად გადაგვარებყლ ადამიანებს გადაურჩეს. იგი მეგობართან ერთად მოგზაურობს თბილისის ქუჩებში და ერთადერთი არურვილი ამოძრავებს-დაბრუნდეს მშობლიურ ქალაქში და იპოვოს ოჯახი. ამ გზაზენუ ღელავ, ხვალ მზე იქნება... (დასასრული)
ცხოვრება თითქოს სიზმარს გავს... არის მომენტები, როდესაც გინდა ცხოვრებაში მოვლენილი მომენტები კოშმარული სიზმარი იყოს, გამოიღვიძო ოფლისგან დაცვარულმა და ბედნიერმა გაიღიმო, რომ ეს მხოლოდნუ ღელავ, ხვალ მზე იქნება... (ნაწილი 7)
ახლიდან ცხოვრების დაწყება ცოტა ძნელია, მაგრამ აუცილებელი, განსაკუთრებით როდესაც თავგანწირვა თუ თავდადება არ გიფასდება და არც აინტერესებთ. ამიტომ, რატომაც არა? ხვალიდან ვიწყებ ახალ, მაგრამ საკმაოდ მყარი ნაბიჯებით წინსვლას და ბედნიერებას... ამნუ ღელავ, ხვალ მზე იქნება... (ნაწილი 6)
- აი, შეკვეთა მოვიდაა - მიმტანმა გემრიელობები დაგვიწყო, მაგრამ სულ აღარ მშიოდა, არა, რას ვაკვირდები იცით? აი, გიოს შემთხვევაში თუ რამე პრობლემა იყო, შემეძლო ტონა მეჭამა, ხოლო მაქსიმეს შემთხვევაში საკმარისია, თვალი მომეკრა ან გამხსენებოდა, იქვენუ ღელავ, ხვალ მზე იქნება... (ნაწილი 5)
„მხოლოდ ნამდვილ მამაკაცს შეუძლია მიიღოს გოგონა ისეთი, როგორიც ის არის. დანარჩენი კი მოდის, სტერეოტიპების და სხვის აზრის მსხვერპლნი არიან“. - თქვა ეს და ზურგი მაქცია - ე.ი ასე მარტივად მიშვებ? - ისე იკითხანუ ღელავ, ხვალ მზე იქნება... (ნაწილი 4)
მუშაობაში დღეები ძალიან სწრფად გადის, დღე დაწყებული არ გგონია, უკვე დამთავრებულია, ორშაბათი გგონია გუშინ თუ იყო და უკვე პარასკევია, თვე თვეს ისე უცებ ანაცვლებს, არა რაა დრო დაჩქარებილია აშკარად. დღე არ გავიდოდა შეგრძნება უწონადობის, თითქოს ბუმბულინუ ღელავ, ხვალ მზე იქნება...
- თქვენზე მეცინება რაა, წეღან ისე ტკბილად ჭიკჭკობდით, შემოსვლაც კი გადავიფიქრე, მეთქი პირდაპირ წავალ დავწვები, ხელს არ შევუშლი გვრიტებსთქო, მაგრამ გულმა არ მომითმინა და ახლა ისეთი საყვარლად დაბნეულებინუ ღელავ, ხვალ მზე იქნება...
სასამართლომ წინასწარი 2 თვიანი პატიმრობა შეუფარდა. არც თავდებობზე და არც გირაოზე წამივიდა პროკურატურა. სისხლი მეყინებოდა, გიოს განადგურებულ და უემიციო სახეს, რომ ვუყურებდი. ერთხელაც არ შემოუხედავს ჩემსკენ. არადა მოკლულის ოჯახიც ძალიან მეცოდებოდა,ნუ ღელავ, ხვალ მზე იქნება...
დღითი-დღე თითქოს ურთიერთობები წესრიგდებოდა, ლაგდებოდა. ვცდილობდი მეც მიმეღო წვლილი ოჯახურ ფაციფუცში, თუმცა ჩემი დედამთილი ყველაფერს იწუნებდა, სულ ცდილობდა ჩემს ნაკლზე მიეთითებინა,ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.