მოგონება

გრძნობების ამფორიაქებელ მოგონებაზე ბავშვობის წრფელი მეგობრობიდან

წყვდიადში ინთქმის მოგონება

ტრამალებს გასდევს ჰორიზონტზე უწყვეტი ხაზი...

გამოგონილი მოგონება.

მე რომ მართლა მყოლოდა ასეთი ბაბუა, იქნებ, ახლა მართლაც ვყოფილიყავი ასეთი ძლიერი და მიზანმიმართული ადამიანი. ვინ იცის...არც არავინ,ალბათ.

მოგონება.....

სიყვარულმა დამიბინდა გონება, ამირია ფიქრები და გზა კვალი, შემაძულა მეგობარი ვინც მყავდა,

რომ არა მოგონება ?

ზოგადად ხდება ისე, რომ უმეტეს შემთხვევაში საერთოდაც არ ვუკვრიდებით რას ჩავდივართ და საერთდაც არ ვფიქრობთ რა მოყვება ჩვენს მიერ გადადგმულ ნებისმიერ ნაბიჯს . რაციონულად შესაძლოა შესაბამისი საკითხი უგულებელვყოთ,მაგრამ

მოგონება

რამდენს გვახსოვს აფხაზეთი რეალურად? როგორ ფიქრობთ, ბევრს აქვს იმისი განცდა, რომ ეს მხარე მარტლაც ჩვენი და ვალდებულნი ვართ ვცადოთ, ვიზრუნოთ მის დაბრუნებაზე და ერთერთი უმთავრესი: მივაწოდოთ ამომწურავი ინფორმაცია ახალ თაობას,

მოგონება.

ვფიქრობ, რომ ყველაზე საინტერესო ფილმი, თითოეული ჩვენგანის ცხოვრებაა, მოგონებები კი ილექებიან, ილექებიან და ბოლოს რაღაც მაინც გვახსენებს მათ, თითოეული ეს მოგონება კი თითქოს ნივთია, რომელიც შევინახეთ, მაგრამ არ გვახსოვდა სად და აი უცებ შემთხვევით,

მწარე მოგონება თავი 5 - 6

ის სტატუსი,არ გაუნადგურებია დღემდე ოდნოში უდევს რადგან იმ სატატუსის ლიკვიდირება შეუძლებელი გახდა.მე ვთხოვე ამოეგდო.ამ სტატუსზე დებილური კომენტარის შემდეგ წყობილებიდან გამოსულ ადამიანს.მოთმინების ფიალა ამევსო დავანახე ის რისი გაკეთებაც

მწარე მოგონება თავი 3 4

სტატუსზე ისეთ სასაცილო კომენტარებს აყენებდა სიცილისგან მუცელი მტკიოდა ერთხელ ასეთი უცნაური მესიჯი მომწერა გაჭედა.დავიბენი რამ მეთქი არაფერი მოვიდა მისი პასუხიც ეგ იყო.მე ვიფიქრე ალბათ დენი წავიდა

ყველა მოგონება შენი იყოს

ბევრი ტანჯვა შემხვდა როდესაც თავს ვერეოდი გადამეტანა უშენობა . ახლა დრო გავიდა,,მეც შევეჩვიე უშენობით განვლილ თვეებს და მჯერა, რომ ადამიანები უგზოუკლოდ არ იკარგებიან! "შენ დაბრუნდები,ისე წახვედი" .მაგრამ სამწუხაროდ ყველაფერი გვიან იქნება.