მონადირის სისხლი #8 (დასასრული)

ფანჯარასთან ვდგავარ და ლოს-ანჯელესის ხედს ვაკვირდები ლამაზია მაგრამ ვინ იცის ამ სილამაზის უკან რამდენი სისაძაგლე იმალება? ვამპირები და ღმერთმა იცის კიდევ რა არსებები და მე ამ ყველააფერს მოვუღებ ბოლოს? არ ვიცი შევძლებ თუ არა ნუთუ ჩემს შესაძლებლობებში

მონადირის სისხლი #7

-ალექსანდრა დაწყნარდი კაი? ყველაფერი კარგად იქნება უბრალოდ დაწექი და ცოტა დაიძინე კარგი? ანამარიამ საწოლთან მიმიყვანა, თვითონვე ჩამომსვა და დაწოლისკენ მიბიძგა, თუმცა არ გავნძრეულვარ უბრალოდ ვერ ვაზროვნებდი, აქ არ ვიყავი სადღაც ცაში დავფრინავდი

მონადირის სისხლი #6

ანასტასიას დაწყნარებას ნახევარი საათი მოვუნდი, ამასობაში უკვე სასტუმროში ჩვენს ოთახში ვიყავით როგორც კი ფორიაქს მოეშვა ძლივს დაიწყო ლაპარაკი -მისმინე ისე ქერა არასდროს მინახავს გესმის? რა ერქვა? -ქრისი საწოლზე მჯდომმა ცოტა ხანი თავი ხელებში ჩარგო

მონადირის სისხლი #5

ირგვლივ ყველგან გვამები ეყარა იქვე ვიღაცის გმინვა და ყვირილი ისმოდა ხოლო ქალი, ძალა გამოცლილი, დაღლილი, იდგა და ვერც კი წარმოიდგენდი რომ ეს ყოველივე მან გამოიწვია, მაგრამ ასეა გრძნობდა, ვიქტორი ხედავდა რომ ქალმაც იცოდა დასასრული და როგორც ჩანს ამას

მონადირის სისხლი #4

სარკეში ჩემ თავს კარგად ვათვალიერებ წვრილი წელი, შხვართი ფეხები, ხორბლისფერი კანი, კურნოსა ცხვირი, მოცისფრო თვალები და მხრამდე მოქერო თმები, ჯამში ცუდი გარეგნობა ნამდვილად არ მაქვს პირიქით საკმაოდ ლამაზად გამოვიყურები ტანზე წითელ ჰუდს, შავ შარვალს,

მონადირის სისხლი #2-3

სხვაგან გადავდივარ ბიჭი დგას მომხიბვლელი შუასაუკუნეების ჩაცმულობით ცისფერი თვალები ლამაზად უელავს მთვარის შუქცე შავი პრიალა თმები ლამაზად აქვს გადავარცხბილი უკან და მე მიყურებს უფროსწორად მას! -არ მინდა რამე დაგიშავო გთხოვ წადი -ძმაო რატომ აკეთებ

მონადირის სისხლი #1

რუსთაველზე მისეირნობდა ზოგიც სცნობდა ესალმებოდა ზოგიც აქებდა ის კი ყველას თვალის მომჭრელად უღიმოდა მალევე მიაღწია დანიშნულ ადგილს და გამჭვირვალე შუშის კარი ბიძგით შეაღო -ოო ჩვენი გიჟი ხელოვანიც მოვიდაა წამის წინ შემოსულს ფანჯარასთან მჯდომი ნიკას