სევდათა მუზეუმი[დასასრული]

გზა უსასრულოდ გაიწელა. უსასრულოდ გათეთრდა და უსასრულოდ გაფერმკთალდა.გულის წასვლიდან გონის მოსვლამდე ერთი ნაბიჯია. უცებ გამოვფხიზლდი,ჯერ სოფლიდან ახალი გამოსულები ვიყავით,მაგრამ თითქოს ეს გზა უსასრულოდ გაიწელა.უცებ თითქოს გამოვცოცხლდი,საბას

სევდათა მუზეუმი[ნაწილი6]

ამ დროის განმავლობაში ჩემმა ცხოვრებამ ძალიან დიდი ცვლილებები განიცადა.. დავიწყე მუშაობა,გავიცანი ხალხი..ხალხი,რომელმაც მიმიყვანა იმ ზღვარზე სადაც ბედნიერების რეფლექსები გადის. ამ წელს შეიცვლა ყველაფერი,მივხვდი რომ მე შევიცვალა და ყველაზე

სევდათა მუზეუმი[ნაწილი 5]

პიროვნება,რომელსაც ჩემი სახელი ჰქვია,მუდმივად ვითარდება,იცვლის განზომილებებს და ჰარმონიის ფერებს.არვიცი სად ვიყავი აქამდე, ვინ დავკარგე,ასე ძალიან ,რომ დამკარგა ამ დანაკარგმა.იქნებ ის ვიღაც თვითონ მე ვარ.

სევდათა მუზეუმი[ნაწილი 4]

ახლა უკვე სახლში ვარ. მოვიცალე,ან უბრალოდ გამახსენდა ყველაფერი გვერდზე გადავდე და ახლა მე ვზივარ კომპიუტერის წინ და ხელებს კლავიატურაზე რუტინული მოძრაობით ვაწკაპუნებ.

სევდათა მუზეუმი [ნაწილი 3]

დილით ყველაფერი თეთრ ნაბადში იყო გახვეული,ფიფქები ჯერაც დაუღალავად მოძრაობდნენ..საიდანღაც წვიმის წვეთების ხმა მესმოდა და ეს ყველაფერი საოცარ იდილიას ქმნიდა.

სევდათა მუზეუმი[ნაწილი 2]

მიუხედავად იმისა,რომ ეს დღეები ძალიან სწრაფად გავიდა ,მაინც არ ვიყავი ნაწყენი ამაზე,პირიქით ვფიქრობდი,რომ ეს დღეები საუკეთესო იყო. მე და სანდრო ძალიან დავახლოვდით,იმაზე მეტად ვიდრე მოველოდი.

სევდათა მუზეუმი[ნაწილი 1]

-თქვენ აქ რას აკეთებთ? -სევდას ვაგროვებთ,სევდას.. -კი მაგრამ,ქალბატონო,სევდას მოგროვება რად უნდა? -სევდას თუ არ ეძებ, ჩემო ბატონო, ის ყოველთვის შენთანაა და სულს გიხუთავს, უნდა ეძებო,რომ არ გაგეკაროს და დაგივიწყოს.