მონატრება ნაწილი 3

ვუთხარი დარჩითქო და წავიდა,თქვა რომ აუცილებელი იყო.მე არ მჯერა სიტყვების,მჯერა თვალების რომლებიც დარჩენას ლამობდა.ყავას ვადგამ,მაგრამ ეს ყავა კი არა ნაგავია.სანამ ონკანში ჩავდებ,ქვევით მეღვრება.ყველაფერი არეულია სახლიც და მეც.სახლიც და მეც ერთნი

იყალთოელი ბიჭები ,,ბაღში'' (ნაწილი 9)

მას შემდეგ რაც რგოლიდან გარიცხეს, ზალიკოს ბიჭებთან აღარ მიესვლება. სანდრო ხომ უკან დასდევს, მაგრამ ფრთხილია ზალიკო: თვალსა და ხელს შუა უძვრება. ტყუილია ვერსად მოიგდებს საცემრად ხელში... კარგა ხანია მეზიბლების ბაღი არ უნახავს. რადგან აუკრძალეს

შთაგონების წყარო (VI-VII ნაწილი)

მისი თხოვნით, უკვე რამდენიმე საათში ქალაქს ვშორდებით და სადღაც სხვაგან მივდივართ, იმ ადგილის პოვნა გვინდა, რომელიც არც კი ვიცით სინამდვილეში არსებობს თუ არა, იმ საწყნარის შეგრძნება, რომელიც ასეთ ადგილებში სუფევს ხოლმე. მიუხედავად იმისა რომ არც ერთს

მებაღე (ნაწილი 36)

უგო რამდენიმე თვე უთვალთვალებდა საშიშთვალებას. მისი ყოველი ნაბიჯი და სტუმარი ზეპირად იცოდა, კარგა ხანს თითქოს საეჭვოც არაფერი ჩანდა. მაგრამ ერთ დღესაც რაღაც ბევრმა ხალხმა იწყო წრიალი, უგო კარგად დააკვირდა... ავაზაკების გამოცნობა არ გასჭირვებია...

,,მონატრება'' ნაწილი 2

"ერთმანეთის სულს გაუფრთხილდით. საკუთარი ცხოვრების გასაფერადებლად ნურასოდეს მოიპარავთ სხვისი ცხოვრების ფერებს, ნუ ჩააქრობთ სხვისი სულის სანთელს, ნუ წაართმევთ სხვას ღიმილის, ნდობასა და იმედს. ნურასოდეს ჩააქრობთ სხვის თვალში ნათელს, ნუ უქცევთ სიხარულს

ნინი and დამიანე (XVII ნაწილი)

დემეს სახლთან გავაჩერე მანქანა და გადავედი, ეზოში შევედი, იქ დაცვის ბიჭები იდგნენ, სახლში შევედი, ყველაფერი ისე იყო როგორც დავტოვე. ქურთუკი გავიხადე და ფუნჯები მოვიმარჯვე, კიბეებზე დემე გამოჩნდა, ჩემთან ღიმილით მოვიდა და ჩამეხუტა, უხერხულად ვიგრძენი

მებაღე (ნაწილი 35)

უგოს პატრონის სახლი შორიდან დაანახეს. ამ სახლის ბატონისა და ქალბატონის ხელყოფა შეუკვეთეს. თანხა საკმარისზე ბევრად მეტი იყო, და არც ზედმეტად საჩქარო. უგო დათანხმდა. ჩვეულებრივ დაკვეთილ საქმეს დიდ დროს არ ანდომებდა, არც მსხვერპლთან იჭერდა ახლო

მწვანე ყინული [მეორე ნაწილი; დასასრული]

თვალების გახელისთანავე ტუმბოზე დადებულ სურათს ვხედავ.. მეღიმება. ყოველ დილით ეს სურათი ხდება ჩემი პოზიტივის წყარო. ჩამოსვლისთავანე დავბეჭდე და მას შემდეგ, საწოლის გვერდით ტუმბოზე მიდევს.

იყალთოელი ბიჭები ანგელოზები თუ ეშმაკები (ნაწილი 8)

მელანამ თავის ძროხას უცადა, მაგრამ სოფლის მთელმა ნახირმა ისე ჩაიარა მის კარზე, რომ არც ერთ ფურს ეზოსკენ პირი არ უქნია. ადგა და მენახირესთან წავიდა. მენახირემ გაიკვირვა: -როგორ თუ არ მოსულა? მეორე წელია, რაც მენახირედ ვარ, და ძროხა არ დამკარგვია.

მებაღე (ნაწილი 34)

საშიშ თვალება კაცს ყველაფერი წინასწარ მოფიქრებული და კარგად დაგეგმილი ჰქონდა... ზოგიერთი მსახურიც კი უკვე რა ხანია მოსყიდული ჰყავდა, თავდაპირველად ძაღლები უნდა მოეშორებინათ, და ვითომდა უბრალო ხანძრიდან დაიწყებოდა ყველაფერი, ჯერ ეზოს გვერდით