ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი XI)

დილა. აბურდული ლოგინი და მზის თბილი სხივები. გოგონა სწორედ ამ სინათლემ გააღვიძა რომელიც პირდაპირ თვალებზე აჭერდა. სახე დაემანჭა და ხელი აიფარა, გამოსაფიზლებლად დაახლოებით 2 წუთი დასჭირდა, შემდეგ თვალები გაახილა. გვერდით გაიხედა, არავინ რომ არ დახვდა

ბედნიერება წუთიერია ( ნაწილი 2)

ისეთი ბედნიერი ვიყავი , რომ სულ მეშინოდა მისი დაკარგვის. მის სიყვარულში უფრო დარწმუნებული ვიყავი ვიდღე ჩემს სიყვარულში. ვენდობოდი ყველანაირად. სიცოცხლეს მივანდობდი თუ საჭირო იქნებოდა. მეუბნებოდა რომ გაუხარდებოდა თუ ერთ დღეს გაიგებდა რომ ორსულად

ყინულის ყვავილები (ნაწილი 2)

მაქანაში ჩავსხედით თუ არა,ნიკამ გამათბობელი ჩართო,გასაღები გადაატრიალა და მანქანა ელვის სისწრაფით მოსწყვიტა ადგილს. ჩემ ხელებში მოქცეული,ქურთუკში გახვეული ახალშობილი ნაგავსაყრელისთვის დამახასიათებელ,მკვდარი კატის თუ ვირთხის სუნად ყარდა და კვლავ

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (5 ნაწილი)

დადგა საღამო, ვჩქარობდი ყველაფერს, რომ მოწესრიგება მომესწრო, გრილი შხაპი მივიღე გამოსახფიზლებლად, ჩავიცვი გამოსასვლელი ფორმა და ჩუგბურთის წინა საფინალო ტურში მეტოქესთან შესარკინებლად, უკვე მშობლებთან ერთად გავემართე. რატომღაც არ ვნერვიულობდი, არ

ბედნიერება წუთიერია ( ნაწილი 1)

შეიძლება უინტერესოა თქვენთვის ამ ისტორიის მოსმენა , მაგრამ მგონი მაგალითი იქნება ჩემი ტოლი გოგონებისთვის. უბრალოდ მინდა იცოდეთ რომ თუ ცხოვრებაში რაღაცას გააკეთებთ რაც იმ მომენტში გაბედნიერებს , აღარასდროს ინანო. გაიხსენეთ როგორი ბედნიერები იყავით

შოკოლადისფერი მეორე ნაწილი თავი 1

-მაიძულებ,რომ სულ აქ მყავდე? -სად?-მოულოდნელად გამიშვა ხელი და მეც თავისუფლება,რომ ვიგრძენი სწრაფად დავცილდი,მაგრამ უპასუხო კითხვამ არ მომასვენა.-სად?-კართან ვიყავი,რომ მივუბრუნდი და ვკითხე.

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (4 ნაწილი)

მივუახლოვდით თავისუფლების ეპიცენტრს, გასული პარასკევის მსგავსად ისევ დიდი კოცონი ენთო, ხალხთა სიმრავლე ვერ შევამჩნიე, თუმცა ისევ ისე "მოზასავე წყვილები" ", არაფხიზელი ახალგაზრდები და ტვინს რომ აგხდიდათ, ისეთი მძიმე მუსიკა ისევ ისმოდა.

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი X)

როდესაც ცენტში ჩავიდნენ და სუპერმარკეტში შევიდნენ, მარიამი მაშინვე ფორთოხლის წვენისკენ გაიწია და კალათაში ჩააგდო - ანუ გახსოვს რომ ჩემი საყვარელი წვენია? - ღიმილით ჩასჩურჩულა უკნიდან ზურამ - შენი კიარა, ჩემი. - გაენაგლა გოგონა და წინ გაიწია,

შოკოლადისფერი! პირველი ნაწილი სრულად

-ასე ზუსტად,ჯერ არავის აღუწერია მისი შინაგანი სამყარო. -არ მეთანხმები?-გაკვირვებული მეკითხება,მე კი თავს ძლივს ვიკავებ,რომ არ ავყვირდე. -კი,რა თქმა უნდა

არ გადამეჩვიო (ნაწილი 4)

დღეები გადიოდა ის ქალბატონი კი თავის ბოღმას ისევ და ისევ ანთხევდა ჩვენზეეეე ყველაფერს აკეთებდა რომ ეჩვიი გაეჩინა მაგრამ მადლობა ღმერთს გასარკვევი გაირკვა და აღმოჩნდა რომ ჩემი დემე სულაც არ მატყუებს და თვითონაც ბოღმის მსხვერპლია. -პატარა რას შვრები