შესვლა
რეგისტრაცია
რეკლამა
ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 7) +18
ისტორია

ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 7) +18

22-11-2019, 02:23
ავტორი
2 715
10
+
- ესეიგი მიდიხარ?- ისეთი უინტერესო ტონით კითხა თიკამ ლამის ტირილი დაიწყო, მყუდრო ბარში ისხდნენ, ხალხის სიმცირით გამოირჩეოდა, მუქი ტონალობები ჭარბობდა, კუთხეში ისხდნენ და ისე საუბრობდნენ. - ასე გამოდის... ნუ ჯერ არვიცი...- სიტყვებს თავს ვერ აბამდა
ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 6)
ისტორია

ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 6)

21-11-2019, 10:45
ავტორი
1 833
20
+
არ თქვათ ეხლა პატარააო, თორემ თავს მოვიკლავ. ისედაც ძლივს ვასწრებ (მაპატიეთ არ ვწუწუნებ) უღრმესი მადლობა რომ კითხულობთ და მელოდებით...
ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 5)
ისტორია

ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 5)

19-11-2019, 00:21
ავტორი
1 529
4
+
ვიცი ისეთი მოკლე თავია... იმედი მაქვს მაპატიებთ, დაგვიანებას მერჩია პატარა თავი დამედო და დავდე... მომდევნოს ცოტა დააგვიანდება და ვრცელი იქნება, იმედი მაქვს მოგეწონებათ.
ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 4)
ისტორია

ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 4)

18-11-2019, 07:48
ავტორი
1 716
2
+
ხარზე ჰყავდა მიკრული, ეს ურცხვი კი ყელში და ყველა იმ ნაწილში კოცნიდა სადაც მიწვდებოდა. საპირფარეშოსთან მდგარს სისხლი თავში ააწვა, მაგრამ არაფერი შეიმჩნია ცარიელი სკამისკენ წავიდა და მარტოსულად ჩამოჯდა. კიდევ ერთხელ გახედა, მოკლე შორტსა და ტოპში
ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 3)
ისტორია

ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 3)

17-11-2019, 04:00
ავტორი
10 145
1
+
არასოდეს მოწონდა ტიტეს მსგავსი ტიპები. და რატომ? რამე აკლდა? გარეგნობა? ჭკუა? განათლება? მაგრამ ერთი იყო! საშინლად ცანცარასთან ერთად ისეთი ფიცხი გახლდათ, როდის აფეთქდებოდა და ყველაფერს ცეცხლს წაუკიდებდა არავინ იცოდა,
ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 2)
ისტორია

ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 2)

16-11-2019, 00:40
ავტორი
10 003
4
+
არც გადამიხედავს ისე ვდებ, შეცდომებისთვის მომიტევეთ თუ არა და კომენტარებში გამოხატეთ, იმედია მოგეწონებათ... შეფასებებს ველოდები მაინტერესებს მოგწონთ თუარა ან გავაგრძელო საერთო დადება? გადატვირთული გრაფიკის გამო ვეცდები ყოველდღე დავდო დღია რომელიმე
ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 1)
ისტორია

ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 1)

15-11-2019, 00:48
ავტორი
10 376
2
+
- რა ჯანდაბაა?- ჟანგბადის ბალონის დანახვაზე უცბად წამოიწია, მაგრამ ისე დაეხვა თაბრუ გატოკების საშუალებაც არ ჰქონდა. ისეთი დაღლილი იყო თეთრ კედლებს მოავლო თვალი და წამლების სუნი ყელში ამოაჯდა. ყოველთვოს უკვირდა ამ ბუნებით