სიყვარულს საზღვრები არ გააჩნია!(პირველი ნაწილი)

ბიჭები სკოლას,რომ ამთავრებდნენ,ზუსტად მაშინ გადავიდა გოგოების კლასში რატი ჟორჟოლიანის და,ნინი ჟორჟოლიანი. უკვე იცნობდნენ სამეული მას რა თქმა უნდა. უფრო დაახლოვდნენ და ახლა უკვე ოთხეული გახდნენ. ბოლოს გოგონებმაც,რომ დაამთავრეს სკოლა

ორი გაჩერება (ნაწილი პირველი)

არვიცი რამდენს უცდია, მაგრამ ხანდახან სახლიდან უმიზეზოდ უნდა გახვიდე, მითუმეტეს თუ ხელოვანი ხარ და თუ უცხო პორტრეტს ეძებ... ადრე გამოვედი სახლიდან ლექციებამდე კიდევ ორი საათი მქონდა, სწრაფად ჩავირბინე სადარბაზო და ქუჩაში გავედი, პორტრეტის დახატვა

ნუ წახვალ ბოლომდე დარჩი ( პირველი თავი )

ლუკა............ლუკა........ ნუცაა! ზმორვით მომიგო მან! -რატომ გამაღვიძე?

პირველი ჩოგანი (3)

აი ასე ავისრულე ჩემი პირველი ოცნება კორეაში, დაუფიქრებლად და ყველაზე დასამახსოვრებლად. მთვარია შენს ოცნებას ფეხი აუწყო, თუნდაც სირბილით მიჰყვე მას, დაიღალო მაგრამ მაინც არ შეჩერდე , საბოლოო შედეგით კი ბედნიერი დარჩე. თუნდაც წლები სდიო შენს ოცნებას

პირველი ჩოგანი (2)

აქტიურად მოძრაობს, ჯერ მკბენს შემდეგ კი მწუწნის . ვკვნესი და ამოსუნთქვას ვცდილობ, ახლა მე ვიმეორებ მის ქცევებს და ტუჩებით ვცდილო მისი სული გამოწოვას. ეღიმება ისევ და ისევ. მაღიზიანებს და ახლა მე ვავლებ თმაში ხელს და მთელი ძალით ჩემსკენ ვიზიდავ,

პირველი ჩოგანი (1)

ვხედავ ... ვხედავ განათებულ კორტს , მწვანე ხელოვნურ საფარს , უჩვეულოდ თეთრ ბადეს და ტრიბუნებს . ხალხის გამაყრუებელი ზუზუნი და მაინც ისმის სადღაც შორეული ხმები , რომელიც ჩემს სახელს გაჰყვირიან , ისევ მივლის უამო ჟრჟოლა , გაოფლილ ხელს მაისურზე ვიწმენდ

ბედნიერებასთან ახლოს. ( პირველი,მეორე თავი)

-კიდევ ერთ ჭიქა ცხელ შოკოლადზე რას იტყოდი? გადავხედე მარის. -რატომაც არა! გაეცინა მას. -თუ შეიძლება მარჯანიშვილზე გაგვიყვანეთ და რამდენი იქნება ჩვენზე? სერიოზული სახით მივუნრუნდი გეგის.

ერთხელ წვიმაში (პირველი თავი)

ერთხელ წვიმაში ( პირველი თავი ) ძალიან ადრე მეგონა რომ სიყვარული ძალიან მარტივი იყო უბრალოდ ერთმანეთი შეუყვარდებოდათ მერე ცოლ-ქმარი გახდებოდნენ და იცხოვრებდნენ დიდხანს და ბედნიერად. მაგრამ ჩემს შემთხვევაში სულ სხვანაირად იყო ყველაფერი.ჩემს

პირველი სიყვარული

ზაფხულის ერთ დღეს, ჩვენ კვლავ შევხვდებით ერთმანეთს, გაგვახსენდება ჩვენი სიყვარული, რომელიც ორივესათვის პირველი იყო..პირველი და დაუვიწყარი..გაგვახსენდება ის დრო არავინ, რომ არ გვაინტერესებდა ჩვენს მეტი..ჩავკიდებდით ერთმანეთს ხელს და შეგვეძლო საათების

ბედნიერებასთან ახლოს. ( პირველი თავი)

-მე და შენ ცოლ-ქმარი? რა სისულელეა. გაკვირვებული სახით დადის ლიზა ოთახში და ისტერიულად იცინის. მე უბრალოდ ვდგავარ და ჩემთვის ვფქირობ რომ უნაკლოა. -რა გაგიკვირდა ლიზა? ხომ იცოდი,რომ ადრე თუ გვიან ასე იქნებოდა. ისეც მეცინება მე. -კი, ვიცოდი. იბნევა