პირველი დეკემბერი

მე ვუყურებდი, როგორც დღევანდელ ტელევიზიის ეკრანს მწვანედ ანათებს ამ ბოლო დროს სულ ხო და ასე ხდებოდა მანამ სანამ დედაჩემმა მამაჩემი არ მოკლა უგულო გახდა მგონი სწორედ იმ დღეს პირველი დეკემბერი იყო უჩვეუულოდ გათოვდა თბილისში

შენზე ოცნებას ვეღარ იტევს ჩემი სამყარო (ნაწილი პირველი)

ყველა ადამიანში არის ისეთი რამ რისი შემჩნევაც არშეუძლიათ სხვებს...არის მხარე რომელიც მუდამ რჩება სიმარტოვედ და ამ მხარეს მხოლოდ ის ადამიანები ამჩნევენ რმლებსაც მთელი გულით უყვარდებათ.ყოველი დღე იმედით უნდა იწყებოდეს ხალისით და არაპირიკით...რაც მთელი

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(თავი პირველი)

მე ლიზა ვარ,17 წლის.ვცხოვრობ თბილისში,დედისერთა კი ვარ თუმცა,ვერ ვიტყვი რომ განებივრებული ახალგაზრდოა მაქვს,ჩვეულებრივი ცხოვრებით ვცხოვრობ ,როგორც ნორმალური ადამიანი შეეფერება. მყავს დედა და მამა ისინინი,არც ისე მკაცრად მექცევიან(ყოველ შემთხვევაში

დაწერის პირველი მცდელობა...

მშვიდობით პატარავ ვეღარ შემხვდები, შენგან გავქრები ვით ტკბილი სიზმარი, აღარ მოგიწევს ჩემს გამო დარდი და ვეღარ მნახავ,მშვიდობით,წავედი... ვეღარ გაგითბობ ზამთარში ხელებს, ვეღარ ვაკოცებ შენს ტკბილ ბაგეებს, მიწას მაყრიან პტარავ ვიცი,ვიცი ძნელია...

დაკარგული თუ ნაპოვნი (თავი პირველი)

კარბზე ზარის რეკვა არ წყდება, აბრახუნებენ, თავქუდმოგკეჯილი გავრბივარ და თან ვეცემი. მოკლედ ეს სიჩქარე არ მიყვარს რა. თან უკმაყოფილოდ ვბუზღუნებ. ძლივს მივაღწიე კარებთან. არ გამიხედია გლაზოკში(ქართულად არ მახსოვს როგორ არის)ისე გავაღე კარები -

One and Only (თავი პირველი)

უყვარდა ის გრძნობა რაც მანქანის მართვისას ეუფლებოდა,გამარჯვებაზე მოახდინა ორიენტირება,სიჩქარეს მოუმატა საჭეს ძლიერ უჭერდა ხელს,ცოტაც და გამარჯვებას იზეიმებდა,როცა გვერდით წითელმა პორშემ ჩაუქროლა,გაბრაზდა თუმცა დაელოდა როდის მოაბრუნებდა მისი

i want to love me - ანუ მინდა გიყვარდე (პირველი)

- მეც არ ვთქვი რატომ ზანზარებს მიწათქო? - თქვა და ყველამ გაიცინა. მან არაფერი არ თქვა თვი ჩახარარომ მისი ცრემლიანი თვალები არავის დაეახა და გზა გააგრძელა. კიდევ თქვეს ბიჭებმა მასზე სხვა უარესი სიტყვები და ხარხარებდნენ მაგრამ აღარაფერი ესმოდა. მხოლოდ

ტანგო ყინულზე (თავი პირველი)

სუსხიანი ზამთარი იყო მეორე სართულის აივანზე ვიჯექი ცხელ ჩაის ვსვამდი და თბჰილ ფინჯანზე გაყინულ თითებს ვითბობდი,თოვდა...როგორ მიყვარს თოვლი ვიჯექი და ვფიქრობდი რალამაზია ირგვლივ ყველაფერი თეთრი... და წმინდა მაგიდაზე დადებული დაკეცილი გაზეთი ავიღე...

წერეტელი (პირველი ნაწილი)

-რატომ მოხვედი? -მაინტერესებდა როგორ იყავი -წაეთრევი ახლავე აქედან თუ გამოვანგრიო ეს გისოსები და გაგათრიო ძალით? -გიგი კარგი რა,ბოდიში ხომ მოგიხადე -იმას რაც შენ გააკეთე,ბოდიში არ შველის,გამოვალ და ყველა თქვენგანს მოვაკითხავ!გაიგე??შენებს გადაეცი

შოკოლადისფერი! პირველი ნაწილი სრულად

-ასე ზუსტად,ჯერ არავის აღუწერია მისი შინაგანი სამყარო. -არ მეთანხმები?-გაკვირვებული მეკითხება,მე კი თავს ძლივს ვიკავებ,რომ არ ავყვირდე. -კი,რა თქმა უნდა