საგიჟეთი [თავი პირველი]

შესასვლელში,კედელზე,თეთრად დაწერილ სიტყვებს ძივს ვარჩევ:,, ეს სახლი ქვით ააშენეს.პირქუში მთებიდან ამოცლილი რუხი ქვით.ეს არის სახლი მათთვის,ვინც ვერ ზრუნავს საკუთარ თავზე,ვისაც ხმები ესმის,უცნაური აზრები

საგიჟეთი

ცხოვრება არის საგიჟეთი თავად, არა? ყველა ისე იქცევა, როგორც სურს და არც კი ფიქრობს, ამით რა შედეგს მოიტანს სხვისთვის. ეს არის სამყარო, სადაც შეიძლება ერთი, ოდნავ განსხვავებულად მოაზროვნე ადამიანის ყოველმხრივ სცადონ დაჩრდილვა, დამცირება და მათზე

მშვიდი საგიჟეთი [4]

-ნუ მიხსნი, - შეუვალი იყო გადრანი, - არაფრის ახსნა არ მინდა. ნუ გგონია, ანუშკა, რომ პრობლემები მხოლოდ შენ გაქვს. არც ის იფიქრო, რომ შენი გუშინდელი მდგომარეობა ჩემთვის ძალიან უცხო იყო, ან რამე ვერ გავიგე ... -პრობლემა ბევრს აქვს, მაგრამ ამის გამო

მშვიდი საგიჟეთი [3]

ვარსკვლავები კიაფობდნენ დადას უცნაურ თვალებში. ყველა ფერის განათებაში გამოარჩევდა ანუშკა გადრანის მოციმციმე მზერას და იმ ღიმილს, სახეზე რომ დასთამაშებდა იმ ღამით.

მშვიდი საგიჟეთი [2]

ახლაც, მატჩზე რამდენჯერმე დაიჭირა ამ ბიჭის მზერა და შორიდანაც შეამჩნია, როგორი საოცარი ფერის თვალები ჰქონდა გადრანს. ძალიან, ძალიან მაგარი ნაკვთები და წარმოუდგენლად ლაღი, თბილი ღიმილი. გრძელი, ნატიფი თითები ჰქონდა და ბურთს

მშვიდი საგიჟეთი [1]

-კალათბურთის გარდა, ყველაფერი! - ისევ უბღვერდა ლაშხი, - მართლა არ მესმის რატო გგონია, რომ „სხვა რაღაცები“, ან „სხვა ვიღაც“ თამაშში შეგიშლის ხელს. დეა რომ მყავს და საათობით ტელევიზორთან რომ ზის ჩემს დასანახად, უფრო მეტი სტიმული მაქვს თამაშის და

საგიჟეთი (თავი 1)

გამარჯობათ მე აკა ვარ ერთი უბრალო გოგო მყავს ძალიან მაგარი და რომელიც 5 წლის არის და სულ მაბრაზებს და მყავს ყველაზე მაგარი დედა და მამა მიყვარს სპორტული სტილი და მოტოები მაქვს ძალიან რთული ხასიათი მაგრამ მაინც მხიარული ვარ და მყავს ძალიან დიდი