მეორე სახე .1.

...... -აბა როგორია?- ჰკითხა ელენემ მომავალ სადედამთილოს და საპატარძლო კაბა მკერდთან, კიდევ ერთხელ, შეისწორა.. - ულამაზესი ხარ შვილო - გოგონას ეუცხოვა მარინას მიერ ნათქვამი "შვილო" - იცით, მეგონა წინააღმდეგი იყავით ჩვენი ქორწინების.. ასე უცებ აზრი

პაემანის დღიურები: ლოდინი, წუწუნი და ფეისბუქის მეგობრების სახე

ექვსი ნომერი ჩემკენ მოდიოდა, მოდიოდა რა, სამ ნაბიჯში ჩემთან გაჩნდა. ხბოს მზერით ავხედე. მე მას მხოლოდ მხრებამდე ვწვდებოდი. - რა? - მხოლოდ ეს ვკითხე და გული ყელში მომაწვა. - არაფერი, - მიპასუხა ღიმილით. გაკოცებ ახლა და სახლში რომ ახვალ, დაგირეკავ,

სახე წარსულიდან

მარშუტის გაჩერებაზე ვიდექი. მოუსვენარი თვალებით ვუყურებდი ჰორიზონტს და ლოდინისგან დაღლილი ყველაფერს უაზრო თვალებით ვუყურებდი. შემოდგომის ამინდისგან შეციებულმა ქურთუკი ტანზე მაგრად მოვიჭირე და

შენი ნათელი, ტანჯული სახე,

შენი ნათელი, ტანჯული სახე, შუბლზე წითელი,სისხლის ლაქები, შენი სხეული, მძაფრ ნაწამები, შენი თვალები, სითბოთი სავსე,

ტკივილის სახე

ღამე დასეირნოს ქარიანი გულით დიდი ლოდი მიკავის არც ამინდი არის დარიანი ხეებს შორის სევდის გრიგალია

მანახე შენი სახე!

მე რომ რეჟისორი ვიყო, სპეც ეფექტების გარეშე გადავიღებდი ჩვენ მომავალს, სადაც მზე იქნებოდა მისტიური და მომაკვდინებლად ამაღელვებელი. კადრებს, სრულყოფილ სიჩუმეს დავადებდი, და მაინც, როგორ მშვენივრად გაიღღერებდა ანგელოზთა გალობა, ვით ემბიენტი ჩვენს

შენი სახე

მახსენდება შენი თავი, მომღიმარი თვალები,თვალწინ მიდგა შენი სახე სისხლის ფერი ბაგენი,მახსენდება შენი ტანი, მონარნარე სიოსავით,მახსენდება შენი კოცნა და ვიწვები ცეცხლის ალში.ღარ მჯერა დაპირების თითქოს ჩემთან ბრუნდები,არ ვაპირებ

მე ვნახე სახე

მე ვნახე სახე, როცა ძილში მესმოდა სევდა, მე ვნახე როგორ ბილწავდნენ თვალებს, და ეს ტკივილი ტანჯვამდე მდევდა. მე ვნახე სახე ცრემლით,სისხლივით სავსე, ღრუბლის სიშავე ეხვევა საგნებს, და ეს ტკივილი მეც ძვრამდე მავსებს.

ცნობადი სახე და მექალთანე (7, დასასრული)

ელოდა ფეიერვერკს, ხალხის ჟრიამულს, მააგრამ არ ელოდა ყველაზე მთავარს... –ვინმეს ელოდებით? – მამაკაცის ხმამ თითქოს დააფრთხო. არ მოტრიალებულა, ნაცნობობა რომ გაიაზრა, გაიღმა, გაბედნიერდა, აივსო... –კი, შენ, – ცრემლმორეულმა ჩაილაპარაკა და მის წინ მდგარ,

ცნობადი სახე და მექალთანე (6)

–რა ხდება? – ირონიულად ჩაიღიმა ერეკლემ, – რა ხდება და მაგ ნაბი**არმა ჩემი და გააუპატიურა! – იღრიალა მწყობრიდან გამოსულმა და ისედაც შეშინებული ბარი უარესად მიიხედა ზედ. ანას ყურებში თითქოს რაღაცამ გაბმულად დაიწუილა. ტკივილი იგრძნო მკერდის არეში და