სიბნელე

ვინ იცის მერამდენედ დავრეგისტრირდი ამ საიტზე, მხოლოდ ახლა გავბედე ჩემი ჩანახატის თქვენთვის გაზიარება, იმედი მაქვს მოგეწონებათ.

სიბნელე, რომელიც სინათლედ გარდაიქმნება

სიბნელის არასდროს არ უნდა შეგეშინდეს და თუ მაინც გულს არ ესიამოვნება უკუნითი მაშინ სცადე და აანთე სინათლე.ეძიე ის კუთხე კუნჭულში,ყველგან შეიძლება იყოს.

ღამის სიბნელე!

ღამის სიბნელე,ფილტვებში კვამლი, მაინც,მაწვება ფიქრები ხვალის ადგილის შეცვლა,უაზროდ ბორგვა, ვეღარ,ვჩერდები ისევ ვცემ ბოლთას

სიჩუმის სიბნელე (9)

საკუთარ ცხოვრებას ბარტერად ვუცვლიდი მისი კომპანიის მთლიან წილში,იმ სიტყვებს თავში ვატრიალებ „ლევანს მე დავარწმუნებ,მთავარია შენ დამთანხმდე,მან მაინც არ იცის რა მოუხერხოს თავის ცხოვრებას და ამაზე დავითანხმებ,მთავარია შენ დაფიქრდე და გადაწყვიტო!“...

სიჩუმის სიბნელე (8)

-გაგიჟდი ? მოხდა რამე ? ... -ჯერ კიდევ ნახევრად სიზმრების სამყაროში დარჩენილი ვერ ვათვიცნობიერებ ეს ნამდვლად ისაა თუ მე მეშლება ვინმეში. -გაინტერესებს წილი რატომ არ მინდა? ხოდა ადექი,სანამ ყველა გაიღვიძებს უკან დაბრუნება უნდა მოვასწროთ !

სიჩუმის სიბნელე(6,7)

ნიკოლოზმა რჩევა მომცა,ის რჩევა არასდროს ამომმვარდნია თავიდან.ახლა თვალწინ დამიდგა ეს სიტყვები - „ყველაფერი არ გაიმეტო,რაღაც დაიტოვე“.ასეც იყო, მე ყველაფერი არ გამიმეტებია,ამ მომენტამდე.ამ მომენტში კი ვგრძნობ რომ ეს უკანასკნელიც გავიღე

სიჩუმის სიბნელე(5)

ძალიან შორს ვხედავ ნიკოლოზის ჩვენკენ მომავალ ფიგურას და ბრაზის მართვა საერთოდ მავიწყდება,დღეს ალექსანდრე ჯორჯაძე ნამდვილ ელენეს გაიცნობს და პირობას ვდებ ეს მაინდამაინც სასიამოვნო არ იქნება.

სიჩუმის სიბნელე (4)

გამომცდელად და შემაშინებლად მაკვირდება,ისეთი შეგრძნება მაქვს რომ ახლა სადაცა ჩემი გონების კარი უნდა შეანგრიოს და კაცმა არ იცის იქ რა დახვდება...-გიყვარს?!...-ვერ მივხვდი ეს კითხვა იყო თუ დასკვნა,მაგრამ ამ სიტყვამ ისე შემაძრწუნა რომ ძალების

სიჩუმის სიბნელე (1-3)

ხელისგულს რომელიც ჯერ კიდევ ჩემ მკლავსაა ჩაფრენილი ვიშორებ.ვემშვიდობები რუსუდანს და ფარეხში ჩასული,მანქანაში ვთავსდები,ნიკოლოზი ძრავას რთავს და მის გვერდით მჯდომ თემურს რაღაცას ეკითხება,უეცრად ავტომობილის კარი იღება და ჩემ გვერდით ალექსანდრე

ნუ მეთამაშები.!(თავი 10)

კარზე საშინელი ბრახუნუ გავიგე, შიშიშგან ავკანკალდი. ნელა მივუახლოვდი და პატარა ჭუჭრუტანაში გავიხედე და აშკარად ხელი ქონდა აფარებული უკუნითი სიბნელე იყო არანაირი სილუეტი არ მოჩანდა, შიშმა უარესად