ახალი სიმღერა (სრულად)

პატარა ბავშვის გულუბრყვილო სიხარული ატყვევებს ჩემს სხეულს და პარალიზებულს მხდის. მხოლოდ გაბრწყინებულ გუგებში მოხტუნავე ეშმაკუნებით მემჩნევა, რომ ერთი სული მაქვს სალოს დღევანდელი აღმოჩენა გავიზიარო.

მე მხოლოდ სიმღერა მინდოდა...

რა?! იქნებ შეწყვიტო ღვინის სმა.. იქნებ შეგეძლოს იმის თქმა, ჰო, ჩემო ჯადო თილისმავ.. რომ.. ჩვენ.. ვეღარ ვიქნებით ერთად ჩვენ, მოვენატრები დედაშენს, ბედი არაფერს შეგვარჩენს, და მარტოობას შეგვაჩვევს, ჩვენ.. დიახ ორივეს, მე და შენ, ახლა უცხოთ, და მაშინ

უკანასკნელი სიმღერა 2

ის დღე რარაცნაირად გადავაგორე... დილით კარგ ხასიათზე გავიღვიძე.. არვიციი რისი ბრალია, იქნებ ზღვის ჰაერმა იმოქმედა, თუ მამასთან რომ ვარ იმან... ძლივს წამოვდექი, სააბაზანოში შევედი, შხაპი მივიღე, გამოვიცვალე და მისაღებში გავედი.

უკანასკნელი სიმღერა

როცა ადამიანს ხელოვნება უყვარს, არანაირი მსხვერპლი მძიმედ არ ეჩვენება. ეს ჩვენი პრეამბულაა/ -ენი შეეშვი დაკვრას, ცოტახნით და მოდი აქ! -დედა, რა გინდა? -მე და მამაშენს რაღაც გვაქვს სათქმელი. -რაიყო?! სკამიდან ავეთრიე და მივძუნძულდი მათთან -ჩვენ

უკანასკნელი სიმღერა (3)

-კარგად უკრავ,ლამაზი მელოდიაა-მოეწონა და კიდევ მთხოვა რომ რამე დამეკრა. მეც დავუკარი.ყველა მელოდია,რომელიც მე დავწერე,მისთვის იყო განკუთვნილი. -საოცარი რაღაც იგრძნობა ამ მელოდიებში-მითხრა მან და კინაღამ დავიხრჩე ისე მომინდა გაცინება.

უკანასკნელი სიმღერა (2)

ოთახი თავისი წითელი ფერის გამო რაღაც იდუმალი ჩანდა,რასაც ხელს უწყობდა ძველებური ავეჯი,პიანინოს ნაღვლიანი ბგერები და გიტარის ხმა..ასევე წითელი ფარდები და არც ისე ნათელი შუქი,მოკლედ მე სხვა სამყაროში მოვხვდი და ამ სამყაროს ყველაზე ღირსშესანიშნავი

უკანასკნელი სიმღერა (როგორ შევხვდი მას)

რეალური მოვლენებისგან აგებული მოთხრობა. თუ მოგეწონათ,დააკომენტარეთ და გაგრძელება იქნება. ან შემამჩნია,მაგრამ ვერ მიცნო. ან ვახსოვდი,მაგრამ მისთვის სულერთი ვიყავი. მას უკვე ჰყავდა თავისი ზღაპრული სილამაზე და სხვა აღარ სჭირდებოდა.