რეალობის სისასტიკე (6 თავი)დასასრული

-ქალბატონო უკვე მერამდენედ მოდიხართ, წინსვლა არ გვაქვს, ორსულობის გამო პრეპარატებს ვერ ვაძლევთ, რამდენიმე წუთით მოდის გონს და ისევ იკარგება, ერთი საკითხია რომელზეც თქვენთან საუბარი გვსურს.

რეალობის სისასტიკე (5 თავი)

-რუსები რომ იყვნენ?_შიში ისმოდა მარიამის ხმაში -ვიმედოვნოთ რომ ჩვენები არიან, თუარადა ამაზე უარეს სიტუაციაში მაინც ვეღარ ჩავვარდებით ხელი მოატარა მათ ირგვლივ გეგიმ და გოგოს თავის დაქნევაზე ხმის მხარეს გაემართა.

რეალობის სისასტიკე (4 თავი)

-სხეულის ცალ მხარეს ვერ ვგრძნობ_წარბები შეჭმუხნა ბიჭმა და წამოდგომა სცადა. მარიამმა წამოდგომაც ვერ გაბედა ფეხი იმდენად სტკიოდა და გადაწყვიტა უბრალოდ მეგობარს დალოდებოდა. -მომეხმარე ადამიანო, ამაყენე_გვერდულად გადმოხედა გეგიმ.

რეალობის სისასტიკე (3 თავი)

-აუ ამას არაფერი ეშველება_სიცილი აუტყდა ერთ-ერთ ბიჭს -ჯერ შიმშილს გადავურჩეთ და გმირები მერე ვიყოთ, ან მაგარი ტეხავს ტყვიების არქონით რომ ჩაგვცხრილონ_გამომწვევად დაანახა პურის ბოლო ნაჭერი ძეხვთან ერთად როგორ ჩაკბიჩა.

რეალობის სისასტიკე (2 თავი)

მთელი ღამე სახურავზე გაათია მთელმა სამეგობრომ, მამალაძეც კი გასუსული იჯდა და ჰორიზონტს გაჰყურებდა. ხმას ვერცერთი იღებდა, ან კი რა იყო სათქმელი, არავინ იცოდა რა ელოდათ, ხვალ რა მოხდებოდა, მოიგებდნენ თუ დამარცხდებოდნენ, რის ხარჯზე მოხდებოდა ეს

რეალობის სისასტიკე (1 თავი)

-დღეს ვინ გვაჭმევს?_მორიგი ბურთულა ჩამოაგდო კრიალოსანზე გოგომ და დანარჩენებს გადახედა. -უკვე ხუთი წუთია მამალაძეს პირი გაჩერებული აქვს და უკვე სერიოზულად მეშინია ჩემ ბარკალს პონჩიკად არ ხედავდეს.

სისასტიკე 2

დღეები ერთმენეთ მიყვებოდა , ეს დღეები კვირებად გადაიქცა , კვირები კიდევ თვეებად . როგორც რონიმ მითხრა ემოციები ერთმანეთს ცვლიდა . რამდენიმე დღეში სინდისის ქენჯით გავიღვიძე და მე დამიბრუნდა ნორმალურად აზროვნების უნარი. რამდენჯერმე ვფიქრობდი