ჩანახატი
აღრიალებული სიჩუმე
შემოდგომას ყოველთვის მოაქვს თავისი წილი დეპრესია. ეს ჯერ კიდევ სექტემბერში ხდება, ოქტომბერში მძაფრდება და ნოემბერში პიკს აღწევს. ორგანიზმი აანალიზებს, რომ უხილავი სიცივე მალე შეაღწევს მასში, ძვლებს ჩაეკიდება და გვიან გაზაფხულამდე აღარ დატოვებს. ახლა
ჩანახატი
ხმამაღალია ზოგჯერ სიჩუმე...
გარს შემოეხვია ნისლი. ვერაფერს ხედავდა, მხოლოდ შორეული ხმები აღწევდნენ მის ყურამდე. უცნობები განუწყვეტლივ ჩურჩულებდნენ, საუბრობდნენ, ყვიროდნენ... იყო დრო, როდესაც მის ბაგეებსაც წყდებოდა უამრავი ფრაზა- სულიდან წამოსული, მაგრამ ფასს კარავდა საერთო
ლექსები
სიჩუმე ყველაფერია
რამხელა სევდას მალავდი მაშინ როცა ბაგეზე ღიმილი გედგა, მინდოდა ჩუმად შემოგხვეოდი, შემოგხვეოდი და ისე მეთქვა,[
ლექსები
სიჩუმე !
სიჩუმე ეხლა ჩაესმის გრძნობებს, გულში კი დაკარგვის ტკივილი გოდებს... გაგიშვა?! თავში ტრიალებს კითხვა, არაო! მინდა პასუხად მითხრა.
სურათი
სიჩუმე)))
დღეს ყველა ჩემს გზას შენს კარებთან უნდა მოდგომა, ვხედავ – ყოველწამს ერთი სუნთქვით როგორ ვმოკლდები.. ისევ ვიხრჩობი ,ამაოა ყველა მცდელობა დგას ოთახებში უშენობა,უჰაერობა.
ლექსები
მე მიყვარს როცა სიჩუმე სუფევს..
მე მიყვარს როცა სიჩუმე სუფევს.. ჩუ.. ნუ დავარღვევთ ამ ლამაზ წუთებს!.. მე მომწონს როცა შენს სახეს ვუმზერ.. ჩემი დუმილით დაგაფრთხობ უცებ და დაგიკოცნი მაგ ლამაზ ტუჩებს.. მე მომწონს შენი გიჟური ვნება და ჟინი, შენს თვალებში რომ კრთება.. თითქოს, ამქვეყნად
ლექსები
სიჩუმე...
მალავდნენ ცრემლებს, ფერებში დამარხეს სამოთხე მასში. სიჩუმე ლოგინთან, ღამეში დადუმდა ქარი, ელოდებიან მზის ფსკერზე მშვიდ დროებას და სახეზე სიჩუმეს ეფინება ცვარი. სიჩუმე და მისი ხელები უკრავენ როიალს, ხმებია, მდუმარების მთებიდან ამონატყორცნი მზისფერი
ისტორია
სიჩუმე (თავი1)
სიჩუმის სიყვარულმა თავიც დამაკარგვინა და ოჯახიც. მარტოობის ლამაზი მხარე ისაა, რომ ფიქრობ იმაზე რაც არ არსებობს ან არსებობს და გინდა, რომ მიღწიო ამ სრულყოფილებას, თუმცა რაც უფრო მეტს ფიქრობ მეტი დრო გადის, თავის გასასამართლებლად კი იშველიებ
სტატუსები
შენი სიჩუმე სამყაროზე მეტს ამბობს ჩემთვის
ზოგჯერ გავჩუმდები და იმდენი მიგროვდება სათქმელი, რამდენ ხანსაც ჩუმად ვარ ხოლმე, მაგრამ ვისი მიმართულებით ამოვიღო ხმა, ვისი ან რისი, ჩემი სიტყვები მზესავით არ ამოდიან ყელიდან, ჩემი სიტყვები უსინათლოდ ანათებენ.ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
