იქ, სადაც შენ ხარ +18 /ნაწ.I - სრულად /

- არ ღირს ბევრ რამეზე თვალის დახუჭვა. თვალს რომ გაახელ, რეალობა იმდენად დამახინჯებული დაგხვდება, რომ თავი შეგზიზღდება. - დაემოწმა მანეკა. არადა დაქალის გამო უდიდეს პატივს სცემდა პოლს. მგონი, მაგის თქმა დაგაგვიანდა...

you 18+ /სრულად/

"-დდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდდ""

ერთგული გულშემატკივარი /სრულად/

-ოო, რა კარგი გოგო ხარ. საუკეთესო ადგილი გიშოვია. -ვიციი. მე ზუსტად სადაც ვზივარ, იმის მოპირდაპირედ იქნები. ხელს დაგიქნევ ხოლმე. -გადმომძახე, კესო, გადმომძახე. -ნწ, დეპეშას გამოვატან რომელიმე მორაგბეს.

სად მიფრინავენ ჩიტები?!

მზე ისევ მთვარემ ჩაანაცვლა, ჩემი და იმ თეთრკანიანი ბიჭის გვამები მორგში მოათავსეს, ვერავინ ამოგვიცნო, ვერავინ მიხვდა რომ ჩვენ ვერგაფრენილი ჩიტები ვიყავით....

თამ'ბაქო /სრულად/

"- რატომ გადახვედი ბოროტების მხარეს, თამ? - სისხლშეპარული თეთრი პლევრა მიანათა ზურგზე და მწვანედ გაიყვანა ხვრელი ქალის გულის გავლით. - იმიტომ, რომ პეჩენიები აქვთ."

მეწამედი (სრულად)

მცხუნვარება შესუსტებული მზე დასავლეთის კიდისაკენ მიცურავდა ღრუბლების გულის გავლით.შორეულ ჰორიზონტად განფენილი ცის ზოლი ისე იყო შეფერადებული თითქოს ნარინჯისფერი ნიაღვრები ეშვებოდა იმ მხარეს,მიმობნეული წითელი ფთილების ნაგლეჯები კი სისხლისფერი ვარდების

და ამად ღირდა (სრულად)

არის წუთები ოდესაც ყველაფერი თავზე გექცევა, გინდა მიწა გასკდეს და შიგ ჩაგიტანოს, მაგრამ ეს სურვილი სურვილად რჩება, ისევე როგორც სხვა შენი ნატვრა რომელიც აქამდე გინატრია. ესე მოხდა ლიზას ცხოვრებაში, მაგრამ უკვე მეორედ..

მხოლოდ სამნი (სრულად +18)

გაფრთხილება: სიყვარულის ელემენტები არ არის ამ ისტორიაში. ვისაც გიყვართ ჰორორი და საშიში ისტორიები შეუძლია მან წაიკითხოს ეს ისტორია. იმედია მოგეწონებათ და ისიამოვნებთ. ველოდები შეფასებებს... "- სულ რაღაც შვიდი წლის ვიქნებოდი ჩემმა მშობლებმა

Orchidée noire /სრულად/

"დგება ისეთი მომენტიც, როდესაც Orchidée noire დგება და ზურგს უპასუხოდ მაქცევს, და ისე მიდის სხვა სახლებისკენ , როგორც არაფერი. ისე ხმაურიანად მირიხინებს მისი არსებობიდან, რომ ძვლები ეწვის, გონება უდუღს და ადგილს ვერ პოულობს, რადგან მხოლოდ ახლა

MOTEL (თავი 2)

"- Мадам, вам не обязательно быть здесь. Это очень опасно. Следуй за мной! - რომელი წელია?- დაბნეულად ჰკითხა ევდაკიამ მას. - რა თქმა უნდა 1710 წელი.- სიცილნარევი ტონით უპასუხა ქალს, რომელიც მასში ულევ კითხვისნიშნებს აჩენდა."