სულის კვალი

სიბნელეში ჩაფლულიყო ჩუმი ქალაქი. მსუბუქი ხმაც კი მკვეთრი გეგონებოდა. უცაბედად,წვიმის წვეთებმა სვლა დაიწყეს მომრგვალო ქვებით ჩაწყობილ გზაზე. გზა გრძელი და თითქოსდა უსასრულო იყო,ბოლო არ უჩანდა.

სულის სარკე ????

ხანდახან ვფიქრობ, რომ საკუთარი თავი მახრჩობს...

სულის პოეტო

და მეშინია, რომ ერთ დღესაც ისე დავმშვიდდე, გულგრილად შევხვდე არსებობის მორიგ დასასრულს...

სულის კივილი

დაგვათენდა ადრიანად, სიმღერაც კი აღარ ისმის ისე გალობს ბულბულები, ჩურჩულიც კი აღარ მესმის,

სულის"ეული"

- ისუნთქე! - ყურებში გულის გაბმული გუგუნი და დამაყრუებელი შხუილი მესმის. - ისუნთქე! - ფილტვები ისე მტკივდება, თითქოს ათასობით ძვალი გამჩროდა შიგ. - ისუნთქე! - გავრბივარ, რაც ძალა და ღონე შემომრჩა. ხელ-ფეხი ძლივს მემორჩილება.

გარდამეცვალა სულის ტკივილი

გარდამეცვალა სულის ტკივილი, რადგან მკურნალი აღმოჩნდი ჩემი. სურნელოვანო გულის ყვავილო, ბაგე დამტკბარა შენი შარბათით.

სულის გარდაცვალება

ლექსზე ღამით, რომ ვფიქრობ თვალში ღვარად ცრემლი მაჩნდა,დიდ ტკივილში მე ვიბრძოდი,რომელიც რომ შენით გაჩნდა.წამით მინდა ტკივილები სიყვარულად რომ ვაქციო,ამიტომაც ვიღიმები სითბომ სევდა, რომ დაძლიოს.მახსენდება შენი სახე სითბო შენგან მინაღები

ჩემი სულის ნაწილი

ეს პატარა ჩანახატი მივუძღვენი ჩემს მეგობარს, რომელიც ძლაიან მიყვარს. ზოგს ჰგონია რომ ჩვენ შეყვარებულები ვართ და სინამდვილეში არანაირი მეგობრობა არ არსებობს ჩვენს შორის, მაგრამ ასე არ არის. ჩვენ გვიყვარს ერთმანეთი ისე როგორც მეგობრებს უყვართ

სულის მეგობარი

-ისევ უყვარხართ? -რა თქმა უნდა. -მე მჯერა, რომ ცხოვრებაში ყველა ადამიანი ვიღაცისთვის იბადება, სწორედ, ასეთი ადამიანი ვიპოვე, თუმცა ჩვენ ერთად აღარ ვართ.

სულის კივილი

და ისე ჟღერდა სახელი შენი, ვით სულთამობრძავს აღმოხდა ლოცვა...