სულის აჩრდილი V

-რას ნიშნავს დაკარგეთ,რა ნიშნავს არ იცით სად არის !!! სასახლეში მხოლოდ მისი ღრიალი ისმოდა. -სერ, ჩვენ დავედევნეთ,თუმცა უკვალოდ გაქრა. მისი ენერგია არ იკითხება - ხელქვეითი, შიშისგან,ჩუმადღა ლუღლუღებდა

სულის აჩრდილი

რეალობა იმაზე მძიმე აღმოჩნდა,ვიდრე ფიქრობდნენ. თვალებში წნევა აწვებოდა, სუნთქვაც გაუძნელდა. იცოდა მამიდა "უმიზეზოდ" არ წასულა ამიერიდან,თუმცა სიმართლის გააზრება უდიდეს ტკივის ანიჭებდა. კონცენტრირების დაქვეითება და დევიანის "გაქრობაც" ექვივალენტური

სულის აჩრდილი ΙΙΙ

"მისტიური შეხვედა" მხოლოდ რამდენიმე წამს გაგრძელდა, რეალობას მალევე დაუბრუნდნენ და რეზიდენციისკენ დაიძრნენ. -ეს სილუეტი დაგყვებოდა თან? მის სახეს ხედავ? გაოგნებუკი ვივიენი კიტხვებს არ წყვეტდა

სულის აჩრდილი II

ფანტომები ასე ადვილად არ ჩნდებიან ადელინ. დარწმუნებული ხარ,რომ "გამოღვიძების ნიშნები" აქამდე არ გქონია? -რა გაყვირებს დაჯექი,ბებია გაიგებს ჩუუუ.. ისედაც აისიას გარდაცვალების შემდეგ, ჩაკეტილია,არ მინდა ჩემს გამო ინერვიულოს. ანერვიულებულმა კარი

სულის აჩრდილი

ისტორია სადაც ლეგენდები-სინამდვილეა, ბებიების მონათხრობი ისტორიები კი -სინამდვილე.ადელინი და დევიანი ერთმანეთს ნისლსი შეხვდნენ-ვნება ,საიდუმლოება და დაუჯერებელი კავშირი ერთიანდება კალორისის ქუჩებში. ეს ყველაფერი კი მხოლოდ დასაწყისია.

სულის კვალი

სიბნელეში ჩაფლულიყო ჩუმი ქალაქი. მსუბუქი ხმაც კი მკვეთრი გეგონებოდა. უცაბედად,წვიმის წვეთებმა სვლა დაიწყეს მომრგვალო ქვებით ჩაწყობილ გზაზე. გზა გრძელი და თითქოსდა უსასრულო იყო,ბოლო არ უჩანდა.

სულის პოეტო

და მეშინია, რომ ერთ დღესაც ისე დავმშვიდდე, გულგრილად შევხვდე არსებობის მორიგ დასასრულს...

სულის კივილი

დაგვათენდა ადრიანად, სიმღერაც კი აღარ ისმის ისე გალობს ბულბულები, ჩურჩულიც კი აღარ მესმის,

სულის"ეული"

- ისუნთქე! - ყურებში გულის გაბმული გუგუნი და დამაყრუებელი შხუილი მესმის. - ისუნთქე! - ფილტვები ისე მტკივდება, თითქოს ათასობით ძვალი გამჩროდა შიგ. - ისუნთქე! - გავრბივარ, რაც ძალა და ღონე შემომრჩა. ხელ-ფეხი ძლივს მემორჩილება.

გარდამეცვალა სულის ტკივილი

გარდამეცვალა სულის ტკივილი, რადგან მკურნალი აღმოჩნდი ჩემი. სურნელოვანო გულის ყვავილო, ბაგე დამტკბარა შენი შარბათით.