"შემოჭრა სულში" (სრულად)

მომიტაცეს. ჯერ კიდევ ახსოვს ჩემ კანს, გაკავებისას მისი ხელების შეხება. ჩემ ტუჩებს, მისი თითები, გამეტებით როგორ აჭერდნენ, ჩემი კივილის ჩასახშობად. რესტორნის ეზოში, ჩემი ერთადერთი მეგობარი ანნა, რომ დავლანდე ჩემი ბოლო ამოძახილი,რომელიც შველას

იები სულში (II ნაწილი-I თავი)

-ნიკო, სად ხარ?-ჩურჩულით კითხა ძმას და გულში ლოცვა ათასჯერ გაიმეორა, რადგან ის პასუხი არ მოესმინა. -მე…-იყო დუმილი-მე აეროპორტში ვარ, შორენას რეისი ახლა დაფრინდა, ცოლი უნდა დავიბრუნო ანდრია.

იები სულში(I ნაწილი +18)

-იცი მე რა მაგიჟებს?-ხელები თავთან დაუწყო და გალიაში მოიმწყვდია დამფრთხალი ჩიტი-ის, რომ სხვა გეხება, სხვას შეუძლია შენი ნაზი კანის შეგრძნება, შენი ვარდივით ბაგეების დაგემოვნება და მე არა, მე არ შემიძლია, შენ ქმარს, შენთან გაკარებაც კი არ

იები სულში (მესამე თავი)

-არ შეგეხები სანამ ვიცი, რომ შენს გულში სხვა კაცი ცხოვრობს, სანამ ჩემთან ყოფნის დროს მასზე ფიქრობ და ნატრობ ჩემს მაგივრად ის გეხებოდეს-ხმა ჩაუწყდა და მიხვდა,რომ მეტს ვერაფერს ეტყოდა. სახეზე სისხლი აწვებოდა და სუფთა ჰაერი სჭირდებოდა, ოთახიდან

იები სულში (მეორე თავი)

ცხოვრებაში ცოტაოდენი რამ თუ შეგვაჩერებს, უკან გადმოგვადგმევინებს ნაბიჯს და ყველაფერზე დაგვაფიქრებს, სწორედ ასე იყო შორენა ანდრიასთვის. ნელა წამოდგა მამაკაცი, აკანკალებულ ქალს სახეზე ხელები შემოაჭდო და ცერა თითით ცრემლები მოსწმინდა.

იები სულში(პირველი თავი)

-და თუ უკან დაბრუნება მომინდება დამელოდები?- ამოიკვნესა ქალმა და ცრემლები მუშტით მოიწმინდა.-ყოველთვის დაგელოდები, შენი გზის დასაწყისშიც და დასასრულშიც მე ვარ შორენა- უბრალო ღიმილი აჩუქა მამაკაცმა და უკანმოუხედავად

უფორმო სულში იბადება შეგრძნება სეტყვის

..ყორნისფერ ზეცას დაუსერავს ფიქრები ჩემი,და მტანჯველ წარსულს დაუქსელავს სევდა ნაჩვევი,და თუ ტკივილმა მიმატოვა,ცრემლით დავრჩები,რითმით - ნარჩევით,მე გადავრჩები!მრუდე ეკლებსაც თუ ვაკოცებ ფეხით შიშველით,

როცა სულში შემოიჭრა თუთა (სრულად)

გარეთ ისეთი ქარი იყო გლეჯდა ყველაფერს. ქარის ზუზუნის ხმას ერთბაშად ერწყმოდა აფრიალებული სარეკლამო აბრების ხმაც და ამას იშვიათად გავლილი მანქანის ხმაურიც ემატებოდა. ადგილი ცხრაჯერ ვიცვალე და ათჯერ გადავბრუნდი საწოლში.

სულში ჩაიარა... (სრულად)

პირველმა რამდენიმე დღემ ისე გაიარა თითქმის არც გვისაუბრია, მე წამლები მიმქონდა ის კი ზარმაცად სვავდა... სულ უფრო ვრწმუნდებოდი რომ საკვირველი ვინმე იყო, პირველად მის ქცევებზე დაკვირვება მაშინ დავიწყე როდესაც მის მიერ სანახევროდ დახეული

რიგითი უცნობი

გაყინულ სულში სიყვარულის ადგილი არ მაქვს. ჩემში სახლობენ მოგონების მკრთალი ჩრდილრბი.ზოგჯერ ფიქრებში ისე გადის მთელი საათი,არც კითხულობენ ,მიცოცავენ ურჩი ისრები.