უნებლიე მოწმე (თავი მეთხუთმეტე)დასასრული

-შენ რა მოასმენინე ყველაფერი?-დიახაც ,შენ მაგის მთქმელი არ იყავი-წამოხტა და ოთახში შეიკეტა-ლილიანა,მიპასუხებ-ისმის ბოხი ხმა ტელეფონიდან-რა გინდა, ნოე? რას შემიწუხე გული?-გამიმეორე რაც ლაზარეს უთხარი

შრამიანი (თავი 5)

მკლავ ნენე გეფიცები მკლავ! ესღა თქვა და თეთრი ფხვნილი გაამეფა საკუთარ ორგანიზმზე. ჯიუტად მიშტერებოდა ერთ წერტილს და თვალები უკვე ძალიან იმჩნევდნენ წითელს.

ეჰ..... ეგეც უკვე დაგვიწყებია

ეჰ.... ეგეც უკვე დაგვიწყებია სიკვდილამდე ერთად ვიქნებითო და არასდროს მომწყინდება შენთანო შენ კი უკვე მოგბეზრებივარ კიდევ ერთი სულიგაქ სიგარეტი ჩაიწვას და ვთქვა ნახვამდის კარს დამიკეტავ განა არ ვიცი რომ კართანვე ჩაიკეცები და ტირილს დაიწყებ ვერც

უკვე მერამდენედ?

ყველას გაგვიგზავნია არარსებულ,ჰაერის ფურცელზე, გულით დაწერილი წერილი იმ "ერთადერთისთვის" მაგრამ როცა ულევ სიყვარულს გააგზავნი და ქარში აფრიალებული წერილივით გეზს შეიცვლის, ვეღარაფერს უშველი. შენს წერილს სხვა იპოვის.

უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (სრულად)

გოგონა იყო ეზოში...შავი გრძელი თმით, თაფისფერი თვალლებით თვალები რომლებიდანაც დიდი სითბო მოდიოდა... სულ რაღაც 9 წლის იყო მაგრამ ბედმა არ დაინდო...გოგონა რომელსაც ყველა უყვარდა და და გოგონა რომელიც ყველას უყვარდა. ლაღი იყო მისი მხიარულება გადამდებიც

უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (სრულად)

გოგონა იყო ეზოში...შავი გრძელი თმით, თაფისფერი თვალლებით თვალები რომლებიდანაც დიდი სითბო მოდიოდა... სულ რაღაც 9 წლის იყო მაგრამ ბედმა არ დაინდო...გოგონა რომელსაც ყველა უყვარდა და და გოგონა რომელიც ყველას უყვარდა. ლაღი იყო მისი მხიარულება გადამდებიც

დღეს უკვე ყელში მაქვს ცხოვრება

დღეს იცით ყელში მაქვს ცხოვრება მე უკვე თოვლივით დავდნი დრო გადის მაგრამ არ მშორდება ჩვეული წუხილი, დარდი

უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (16)

იქ შესულს ისეთი სანახაობა დახვდა ბურდულს თვალები გაოცებისაგან გაუფართოვდა. ანი დილით ადრიანად გაიღვიძა, მაგრამ გარეთ არ გასულა. მთელი ამ დროის განმავლობაში კი აქედან გაქცევის გეგმებს სახავდა. ხანდახან იმასაც კი ფიქრობდა, „ბურდულს არ ვუყვარვარ“-ო.

უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (15)

ეგ არ მიიღება-გადახედა ღაწვებშეფაკლულ ანის, სვლას უკლო და თვითონ დაეწაფა ბაგეებზე. უცებ ანი ტელეფონზე ზარის ხმა გაისმა, ტელეფონი აიღო გიგასგან იყო წერილი შემოსული და თვალი ბურდულისაკენ შეუმჩნევლად გააპარა. -მიწერე მიწერე-ჩაიცინა ბურდულმა. -შენ

უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (14)

დიდი მადლობა ყველას ასეთი თბილი სიტქვებისთვის, ეს ჩემთვის დიდი სტიმულია. და ხოოო ნუ ეს თავი სწრაფად დავწერე არვიცი მგონი დებილობაა. მოკედ ველოდები თქვენს შეფასებებს კომენტარები არ დაიშუროთ რადგან ყველას აზრი მნიშვნელონია ჩემთვის არ აქვს მნიშვნელობა