უსასრულო სიყვარული

ვიცი არ გიყვარს ლექსები ძლიერ მე კი ჯიუტად ვაგრძელებ წერას, -იცი რამდენი რამ შემაყვარე? ჯერ გვირილები, მერე კესანები წერა გამახსენე, ხატვა მომანდომე

უსასრულო მონატრება

ადამიანი ყოველთვის დაწერს იმაზე ვინც უსასრულოდ ენატრება, აგონდება და უყვარს.ვის სიკვდილსაც არ აღიარებს, ვისაც გარდაცვლილად არ თვლის და მაინც ყველაშემთხვევაში ცოცხალ არსებად ჰყავს წარმოდგენილი როგორც უწინ.

უსასრულო იმედი

დილის შვიდის ნახევარია, მე კი ვდგავარ სარკესთან გაშეშებული და ვუყურებ სხეულს, რომელიც დარწმუნებული ვარ, მალე მიებარება ცივ მიწას. მეშინია. კი, მეც მეშინია, მეშინია რომ ვერ შევძლებ ყველაფრის მოსწრებას და მასთან შეხებას, ბედნიერებას.

უსასრულო სიყვარული...

ვიცი,ახლა აღარ მოხვალ,ჩემი ვეღარ გახდები ოცნებებიც დამემსხვრება,მარტო სიზმრად ახდები მაგრამ მე თავს დაგანებებ,დაგივიწყებ და ვხვდები გავა წლები,მომღიმარი სახლის წინ რომ დამხვდები...

უსასრულო ზღვა

თურმე არ ვცხოვრობდი.დიახ,ასეა.ზღვის ფსკერიდან ვაკვირდებოდი ცხოვრებას.თურმე არ ვსუნთქავდი.ვიხრჩობოდი და ვერც კი ვხვდებოდი ამას.წყლიდან 4 წლის წინ ამოვყვინთე, ჰაერი ღრმად 4 წლის წინ ჩავისუნთქე,

უსასრულო ღამე და უსასრულო სიბნელე

ღამეა, ბნელა, ისეთი სიბნელეა, რომ არაფერი ჩანს. ერთადერთი ნათელი რამ, იმედის სხივია, რომელიც თითქმის არ ჩანს და ნელნელა ქრება. მე კი ჩემს მუზაზე ვფიქრობ და ვიხსენებ მასთან ერთად განვლილ წლებს. 2009 წლის სევდიანი შემოდგომა იდგა, როდესაც პირველად

უსასრულო ღამე და უსასრულო სიბნელე

ღამეა, ბნელა. გარეთ რომ გახვიდე, ვერაფერს დაინახავ. მის გულშიც ისეთივე სიბნელეა ჩემს მიმართ, როგორიც გარეთ. ერთადერთი ნათელი რამ იმედის შეუმჩნეველი სხივია, რომელსაც მხოლოდ მე ვხედავ. ეს სხივიც ნელნელა ქრება და სამუდამო სიბნელეში მტოვებს. ქარია,

უსასრულო წამი"ცხოვრება.. (5) თავი.

ახალი წლის დღეები ახლოვდება,ყველა კარგ და პოზიტიურ განწყობაზეა.. 25 დეკემბერს ,ნიაკომ ნაძვის ხე გამოიტანა საკოჭნაოდან, მარიამი -მე რომ არვიცი ამის აწყობა? ნიაკო- არც მე ვიცოდი მაგრამ,რა პრობლემა?

წვიმიანი ამინდი, უსასრულო გზა და მუსიკა მინდა

წვიმიანი ამინდი, უსასრულო გზა და მუსიკა მინდა გზას უსასრულობ რომ მივუყვები მე შენთან მინდა. შენს ოცნებებში და ფიქრებში შემოჭრა მინდა წუხელ უშენობა სულში ძლიერ წვიმდა. მინდა დავმალო წვიმაში ცრემლები

დამაბრუნე სამოთხეში 1(უსასრულო ღამე)

ქუჩის ბოლოს სინათლეს მოვკარი თვალი,კიდევ უფრო მოვუმატე სირბილს.მივრბოდი ფეხშიშველი გაყინულ ასფალტზე,მივრბოდი მთელი ძალით.რატომ მივრბოდი სინათლისკენ? განა ეს დამიბრუნებდა ჩემს ძველ ნათელ ცხოვრებას?განა ის შუქი გაანათებდა ჩემს გულს? არა! იგი კიდევ