უსასრულო მონატრება 3 თავი

ანანო სახლში იყო და ჩუმად ადევნებდა თვალს მათ.

უსასრულო მონატრება 2 თავი

მთელი 6 დღე გოგა შეუსვენებლად მუშაობდა, სხვადასხვა ადგილებს იღებდა დროის უმეტეს ნაწილს ფოტოაპარატს უთმობდა.

უსასრულო მონატრება 1 თავი

დილით ჩვენი რომანის მთავარი გმირი, მთლიანად ოფლში იყო მთელი საწოლი სველი იყო ძალიან ცხელი ზაფხული იყო კონდიციონერეიც კი არ შველოდა და არამნაირი გამაგრილებელი.

უსასრულო სიყვარული

ვიცი არ გიყვარს ლექსები ძლიერ მე კი ჯიუტად ვაგრძელებ წერას, -იცი რამდენი რამ შემაყვარე? ჯერ გვირილები, მერე კესანები წერა გამახსენე, ხატვა მომანდომე

უსასრულო მონატრება

ადამიანი ყოველთვის დაწერს იმაზე ვინც უსასრულოდ ენატრება, აგონდება და უყვარს.ვის სიკვდილსაც არ აღიარებს, ვისაც გარდაცვლილად არ თვლის და მაინც ყველაშემთხვევაში ცოცხალ არსებად ჰყავს წარმოდგენილი როგორც უწინ.

უსასრულო იმედი

დილის შვიდის ნახევარია, მე კი ვდგავარ სარკესთან გაშეშებული და ვუყურებ სხეულს, რომელიც დარწმუნებული ვარ, მალე მიებარება ცივ მიწას. მეშინია. კი, მეც მეშინია, მეშინია რომ ვერ შევძლებ ყველაფრის მოსწრებას და მასთან შეხებას, ბედნიერებას.

უსასრულო სიყვარული...

ვიცი,ახლა აღარ მოხვალ,ჩემი ვეღარ გახდები ოცნებებიც დამემსხვრება,მარტო სიზმრად ახდები მაგრამ მე თავს დაგანებებ,დაგივიწყებ და ვხვდები გავა წლები,მომღიმარი სახლის წინ რომ დამხვდები...

უსასრულო ზღვა

თურმე არ ვცხოვრობდი.დიახ,ასეა.ზღვის ფსკერიდან ვაკვირდებოდი ცხოვრებას.თურმე არ ვსუნთქავდი.ვიხრჩობოდი და ვერც კი ვხვდებოდი ამას.წყლიდან 4 წლის წინ ამოვყვინთე, ჰაერი ღრმად 4 წლის წინ ჩავისუნთქე,

უსასრულო ღამე და უსასრულო სიბნელე

ღამეა, ბნელა, ისეთი სიბნელეა, რომ არაფერი ჩანს. ერთადერთი ნათელი რამ, იმედის სხივია, რომელიც თითქმის არ ჩანს და ნელნელა ქრება. მე კი ჩემს მუზაზე ვფიქრობ და ვიხსენებ მასთან ერთად განვლილ წლებს. 2009 წლის სევდიანი შემოდგომა იდგა, როდესაც პირველად

უსასრულო ღამე და უსასრულო სიბნელე

ღამეა, ბნელა. გარეთ რომ გახვიდე, ვერაფერს დაინახავ. მის გულშიც ისეთივე სიბნელეა ჩემს მიმართ, როგორიც გარეთ. ერთადერთი ნათელი რამ იმედის შეუმჩნეველი სხივია, რომელსაც მხოლოდ მე ვხედავ. ეს სხივიც ნელნელა ქრება და სამუდამო სიბნელეში მტოვებს. ქარია,