წამომყევ ქალავ(თავი მეოთხე)

აშკარა იყო, საკუთარ თავთან გაავდრებული დიალოგის განმავლობაში ჩამოაღამდა გორაკზე გამოკიდებულ ბელეტაჟ ბინებს. შევერცხლილმა,კოკისპირულმა წვიმამ ააშიშხინა გამოფიტულ მიწაზე შემოღეღილი მზის მძაფრი სიმხურვალე და ცხელ-ცხელი ოხშივარი აადინა იქაურობას. პეტრე

წამომყევ ქალავ(თავი მესამე)

მამლის ყივილმა რობინ ჰუდის კეთილი განზრახვით გატყორცნილი ისარივით გასერა ნაძვნარში ჩამდგარი გარიჟრაჟი. მზის პირველმა სხივებმა შეარხია მიძინებული წიწვები, შოშიების ჟღურტულზე რომ მინაბულიყვნენ მთელი ღამით.

წამომყევ ქალავ(თავი მეორე)

-უხეში, ხეპრე კრაზანა.ბალღობიდან ეგეთი იყო.ერთს გეტყოდა და ისეთს,დაგიდუდგავდა მთლიან შიგნეულობას,_გოგიას ორი სათლით მოზიდული წყაროს წყლით რკინის ოვალურ ტაშტში მდუღარე გადაანელა ტასო ბებომ და გავარვარებულ

წამომყევ ქალავ(თავი პირველი)

სოფლის თავზე აღმართულ ნაძვნარში დაშენებული კოტეჯებიანი დასახლების შესასვლელთან,ღია მწვანეში შეღებილი უზარმაზარი ჭიშკრის წინ ერთმანეთის მიყოლებით შეჩერდა ხუთი,მტვერში ამოგანგლული კოლხოზნიკი

წამომყევ ქალავ!

მაგრად ჩამჭიდე ნაზი ხელები, წამომყევ ქალავ, უნდა გაჩვენო, მწვანე მინდვრებზე მზის ქალღმერთი რომ გვირილებს ფანტავს. წამო წამომყევ, სწრაფად წავიდეთ! წყეულ დროს წამებს მეტს ვეღარ ვპარავ.

ქალავ წავიდეთ მთაში

მთის სიყვარული დაავადებაა,თუ ერთხელ შეგეყარა მერე თავს ვერ დააღწევ,სხვანაირი ხდები და სხვა სიწმინდეს ეძებ,სხვა სამყაროს, რომელიც მარტო მთებს გააჩნია...როცა მგზავრობით დაღლილი მთის ნაჟურს დაეწაფები,იქვე მწვანე ბუსნოზე წამოწვები.დაღლილს უცებ მთის

წამოდი ქალავ წავიდეთ

წამოდი ქალავ წავიდეთ ავყვეთ გულისა ნათქვამსა ნუღარ დამიშლი წაგიყვან შემოგატარებ მთა ბარსა დაგიწნავ ლამაზ გვირგვინსა ვით ცისარტყელას ცისასა დაგიკრეფ ია ენძელას რომარ წახვიდე სხვისასა

ჩემო მზისფერო ქალავ!

ნისლმა იცვალა ფერი, მზემ მიითვალა ღალა, ბულბული შენთვის მღერის, ჩემო მზისფერო ქალავ! მოდი, იწვიმე სევდად, ლაჟვარდოვანი ციდან, მე შენთან ყოფნა მინდა, მერცხალო ერთი ციდა.