არადა დავპირდი
უშენოდ არ მინდა,ფოთლები გაყვითლდა ტანში გამიარა უჟმურმა ამინდმა მერე ხმა დაირხა, ქალაქი აყვირდა ვიღაცა ლამაზ ქალს სიყვარულს დაჰპირდა ამდენი სიცრუე ,სიყალბე, არ მინდა ამ აურზაურში ცხოვრება გავიდამამების ქალაქი..
არსებობს მამების ქალაქი, მითხრა ერთხელ მეგობარმა და დავიჯერე, რომ შენთვის დაწერილი თუ დაუწერელი წერილი შენამდე მოდის! დროის მანქანა, რომ არსებობდეს დავბრუნდებოდი იმ დღეში, როცა უკანასკნელად ვიგრძენი შენი სითბო... როცა უკანასკნელად შევიგრძენი შენიოცნების ქალაქი
თბილისი არის ოცნების ქალაქი და ჩემი ოცნება არს იგავ-არაკი! მაგრამ აქ ხომ ყველაფერი, ყველაფერი ხდება, აქ უბრალოდ სიყვარული ყოველთვის შეგხვდება!მინდა კიდევ ერთხელ გითხრა მე ეს სიყვარული, მე მომბეზრდა მარტოდმარტო გარეთ სიარული! აქ მაჟორი არ არსებობს,ალუბლების ქალაქი
ალუბლის ალებით იწვება საღამო, ედემში დემონის ვიზიტი მეოცა. არ მინდა ოდესმე ფერებით დაგღალო და მხოლოდ გავბედე თვალებში მეკოცნა."ცოდვათა ქალაქი"
მე აღარ მათრობს სიხარულო, სურნელი შენი, ამ განთიადზეც საწოლიდან მზის სითბო ამყვა, რომ თურმე მხოლოდ ზღაპარია ეს ტრფობა ჩვენი, და აი, ბნელი, საშიშარი, სამყაროვ, აქ ვარ!დემონი ( ჩრდლების ქალაქი ) თავი 6 + თავი 7
უბრალოდ არის მომენტები როცა ბევრი გაქვს სალაპარაკო მაგრამ უბრალოდ არ შეგიძლია. -უნდა წავიდე!-ამოვიჩურჩულე და კარადისკენ დავიძარი -სად? მოგცეს უფლება რომ ქალაქი დატოვო?-ნერვიულად მკითხა.დემონი ( ჩრდლების თამაში) თავი 2 + თავი 3
-რას?-შეშინებულმა შევხედე, შემდგომ კი მის მზერას ვერ გავუძელი და გვერდზე გავიხედე. უბრალო კაბინეტში ვიყავით :მაგიდა, კედელზე სურათები, რამდენიმე სკამი და დივანი. -ვკლავთ!-ჩაისისინა და ისე რომ გააზრებაც ვერ მოვასწარი ცივი ლულა შუბლზე ვიგრძენი, როდისნაცრისფერი ქალაქი
ალბათ არ ვინანებ, როდესაც დავტოვებ ყველაფერს. ჩავალაგებ ბარგს და უბრალოდ გავქრები ნაცრისფერი ქალაქიდან, რომელშიც მტვერი დაედო ადამიანობას. მოშავო სილუეტები მოჩვენებებივით დაძრწიან ჩაბნელებულ ქუჩებში. განუწყვეტლივ ისმის ხმაური, უცნობების ტირილშერეულიოცნების ქალაქი
მინდა ვიცხოვრო ისეთ ქალაქში, სადაც იმეფებს სიკეთის სითბო, სადაც არავის სჭირდება ფული, და ერთ ღიმილზე ყველაფერს გითმობს.დედა ქალაქი (სრულად)
ვუყურებდი თბილისის ქუჩებს და კიდევ უფრო ვიჟღინთებოდი მის მიმართ ზიზღით. არ მესმოდა აქ როგორ უნდა მეცხოვრა. ერთხელ ხომ გამოვცადე ეს. ერთხელ ხომ გავიცანი თბილისის ნამდვილი სახე... აღარ მინდოდა კიდევ იგივე მეგრძნო... ვუყურებდი მტკვარს, ირგვლივ მოსეირნეტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.