შენ ვერ გაიგებ

შენ ვერ გაიგებ რა სურდათ ავტორებს ან რისთვის იკლავენ ცოცხალ გულებს ზღვაში რომ ხტებიან და სწირავენ თავებს ალბათ უყვართ ეს შეშლილი სიცოცხლე რომ იჭრიან სისხლით დაბერილ მაჯებს

"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (4)

მუცელზე შეუცურა გავარვარებული ტორები და ყელში ცხელი სუნთქვა შეაფრქვია. - შეგცივდა, პროვინციელო? - სიცილით ჩაილაპარაკა ნაცნობმა ხმამ. უსიამოვნო ჟრუანტელთან ერთად, სასიამოვნოც კი იყო ეს სიტუაცია ვნების სიმთვრალე შეპარული ნატროშვილისთვის.

ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! -12-

უამრავი სტუმარი დამხვდა ბევრი ვიმხიარულეთ თუმცა შინაგანად მაკლადა რაღაც თუ ვიღაც ვისაც უშედეგოდ მაგრამ მაინც ველოდებოდი.საათნახევრის დაწყებული თუ იქნებოდა წვეულება როცა ტელეფონზე შეტყობინება მომივიდა."გარეთ გამოდი" ნომერი უცნობი იყო და შესაბამისად

"წვიმაში მე და შენ "

წვიმს და იცი როგორ?! როგორც იმ დღეს მხოლოდ. სპეტაკ წვიმს წვეთს სახეს შევუშვერ და მწამს მე შენ შეგიგრძნობ.

ნენსი, მე შენ გგრძნობ! 10... დასასრული

ყველაფერი გაცილებით უფრო რთულად იყო ვიდრე მე წარმომედგინა. ალბათ უბრალოდ ბევრი დრო გავიდა და იმიტომ. არ ღირს დაჯდე გულხელდაკრეფილი, დახუჭო თვალები და ელოდო ხვალინდელ დღეს. მინდა რომ ლილემ მაპატიოს ყველაფრისთვის.

"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (3)

ლუკა გრძნობდა გოგონას გახშირებულ სუნთქვას და რითმადარღვეულ გულისცემას და ეღიმებოდა. თითქოს უხილავი ძაფები გაბმულიყო მათ შორის, ნინას ბაგეებიც კი მიიწევდა ლუკას შესახვედრად, მაგრამ ძლიერი იყო ნატროშვილების ქალიშვილი. ხელი გააშვებინა ლუკას, შეტრიალდა

ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! -11-

თანდათან ყოველდღიურობაში მეზრდებოდა "ვარდების ტრადიცია".ყოველ დილას მხვდებოდა უზარმაზარი თაიგული კარებთან და ჩემი დილაც პოზიტიურად იწყებოდა.თუმცა უნდა აღინიშნოს ჩემი ცვლილება სულ გაფანტული ვიყავი და სხვაგან

ისევ შენ..(7)

-ლექსო?(ნამძინარევი ხმით ვკითხე) მოხდა რამე?თავიდან ხელი ჩამოიღო და ჩაწითლებული თვალებით გამომხედა, დიდხანს მიყურა, ნამდვილად შემეშინდა ვერ გაიგე რა დაემართა ამ ბიჭს. შემდეგ ჩაეღიმა, მაგრამ არა ისე როგორც იღიმის ხოლმე-შენ ხარ

"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (2)

გადმოსცვივდა ცრემლები. – არ შემიძლია რა... – ამოთქვა ასლუკუნებულმა და ანკას აეკრო. – არ გრცხვენია, ლუკა? რომ შემიშინე სტუმარი! – ბრაზით ჩაილაპარაკა გოგონამ. – ოჰ, მე ბოდიში! სტუმარი შევურცხვინე... – გაჯავრებით წარმოსთქვა, წამოდგა და გაბრაზებული

ისევ შენ..(5)

ნამდვილად შემცხვა ისე ვიყავი. ტანზე მომდგარი მაისური და მოკლე შორტი, რომელიც მხოლოდ უკანალს მიფარავდა. ცოტახანი ძილი გავაგრძელეთ. შემდეგ მე გამეღვიძა, ავიზლაზნე დასანამ ლექსოს ეძინა გამოვიცვალე, შემდეგ კი სამზარეულოში ჩავედი-დილა მშვიდობისა