-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(2თავი)

ხომ კიდე ხასიათებითაც ძალიან მხიარული ვარ აგრამ ვისთანაც საჭიროა ვავლენ ჩემს ხისთავიან სვანობას(ვიცინი)ხო ხო სვანი ვარ ლილე მუკბარიანი.ამ ფიქრებში გართული კინაღამ ჩემი დის სახლს გავცდი.უცებ გამოვერკვიე და სადარბაზოში შევედი.ლიფტის ღილაკს თითი

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი

დადად დამმმმმმმ ესეგი ბავსჰევო დიდიხანია მე დ თათიას დაწერა გვინდოდა მაგრამ ვერაფერს ვფიქრობდით და ბოლოს როგორც იქნა ერთობლივარ რაგაც ნორმალური ჩამოვაყალიბეთ იმედაია წაიკითხავთ და გამიზიარეთ თქვენი შთაბეჭდილებები .მადლობაა

ჩემი ხარ

ფიქრებიდან ნაბიჯების ხმამ გამომიყვანა მალევე ნაცნობმა სურნელმა ამწვა ცხვირი, წამის მეასედში ჰაერში ავღმოჩნდი, ძალიან შემეშინდა თუმცა თვალები არ გამიხელია. ვიგრძენი საწოლზე დამაწვინა, საბანი გადამაფარა და გვერდით მომიწვა უცებ ხელი ვიგრძენი მუცელზე,

ჩემი ხარ

–სენ ელეკლეს აქალი გოგო ქალ? – უკნიდან ხმა მომესმა, შევტრიალდი და პატარა ოქროსფერ კულულებიანი გოგონა დავინახე რომელიც თავის დიდ თვალებს აქეთ–იწით აცეცებდა. –შენ ვინ ხარ პატარა? აქ ცხოვრობ? –მე მალიამი ვალ და აქ ნათლიასთან მოვედიი –აჰა გასაგებიაა –

ვუყვარდი?არ ვუყვარდი? (ჩემი ცხოვრების ისტორია) თავი 13

"...მე უფრო მეტი მინდოდა და ამიტომაც მის ტუჩებს ალერსიანად დავეწაფე. მან ხელები წელზე მომხვია და მეც ძველ გრძობებში ჩავიკარგე. მაშინ მივხვდი, რომ ალექსანდრე ისევ მიყვარდა. პირველი სიყვარული მართლაც დაუვიწყარია და ჩემთვის ის არ დამთავრებულა..."

თქვენს ანგარიშზე დარჩენილია ჩემი სიცოცხლე 10 თავი დასასრული.

საბამ რომ უთხრა ნიკას შეყვარებული მყავსო.მაში ერჩია მიწა გასკდომოდა და ჩაეტანა.ვერაფრით ვერ დაუშვებდა საბას შეყვარებულიც ისე დატანჯულიო როგორც წლების წინ თვითონ იტანჯებოდა. ალბათ ათი წლის სიცოცხლედ დაუჯდა ნიკას საბათვის ყველაფრის ახსნა. რა თქმა უნდა

ვუყვარდი?არ ვუყვარდი? (ჩემი ცხოვრების ისტორია) თავი 12

თამამად გადმოვედი მანქანიდან და ოფისის კარი შევაღე. ახალგაზრდა გოგონა ისევ ღიმილით მომესალმა და ჩემს ახალ ოთახში შემიყვანა. ყველაფერი სკმაოდ კარგად იყო მოწყობილი, კედლებს ნაცრისფერი დაჰკრავდა, შავი დიდი საოფისე მაგიდა და განიერი ტყავის,მუქი

ვუყვარდი?არ ვუყვარდი? (ჩემი ცხოვრების ისტორია) თავი 11

შუაღამეზე სახლიდან იაფფასიანი ქალივით გამოვიძურწე და და სახლისკენ დავიძარი.არ ვიცი რამ მომიარა,მკვეთრად მოვატრიალე მანქანა და სულ სხვა მიმართულებით წავედი. ძალიან ციოდა,მანქანიდან გადმოვედი და თბილი,ნაქსოვი შარფი სახეზე ავიკარი.იქ სადაც გავჩერდი

ჩემი თვალით დანახული რუსეთის აგრესია

დედა,რომ ბოროტ ავსულებზე მოყვებოდა ზღაპრებს, ალბათ ისეთები არიან რუსი აგრესორები,რომლებსაც ქვეყანაზე არაფერი ადარდებთ... მე მჯერა,რომ აუცილებლად დავბრუნდები უკან,ჩემს სოფელში,მაგრამ რუსი აგრესორი ჩემთვის ყოველთვის იქნება ის,ვინც ბავშვობა მომპარა...

ჩემი ცისფერთალება.... (თავი 2)

ასე სეირნობაში მდინარესთან მივედით რომელშიც სავსე მტვარის ანარეკლი იხატებოდა ,შესანიშნავი სანახაობა იყო.. ისევ სიჩუმემ დაისადგურაა ,მე მხოლოდ მდინარეს უყურებდი ,მაგრამ ვგრძნობდი როგორ მიყურებდა დემეტრე...უეცრად ჩვენი თალები ერთმანეთს შეხვდა და ვერ