გოგონა ნიღბით [ნაწილი მერვე]

რას მოიმოქმედებ იმის გამო, რომ გაპატიო, არ გაპატიებ და იცი რატო? გუშინ წერილი მომწერე, რომ გიყვარდი, ქალი რომელიც უყვართ სხვების ნალაპარაკევის გამო, მითუმეტეს როცა იცის, რომ ეგ ეგრე არ იყო, მხოლოდ იმიტომ, რომ გაბრაზდა არ მივარდებიან და არ ცემენ

იმ საღამოს წვიმდა

-ვერანაირი შარმი ვერ დავინახე.-ვუთხარი მობეზრებულად და გასასვლელისკენ დავიძარი. -ეჭვი არ მეპარება,ძვირფასო,შენ ხომ ამ კუთხით არასდროს უყურებ ბიჭებს.-სიცილით მითხრა კატომ და უკან გამომყვა. თუმცა ამ ჯერად ცდებოდა

გარდაცვლილი პოეტისგან

ეს სიცივე, ეს სიჩუმე, ცხელი ჩაი, წვიმა. პოეზიამ ეს ინატრა, პოეზიის სხივმა. რომანტიკა! ეს ინატრა პოეზიის სიმმა. მარტოობა! აქ იდარდა ჩემი სულის ბინდმა.ჩემი ცივი გამოხედვა აღარავის სწყინდა, უიმედო სიყვარული დარდს და ვარამს მგვრიდა. ამ გრძნობათა დიდი

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 24)

- დამშვიდდი,ნიკაპი მოაქცია თავის ხელში და თვალებში ჩახედა. - მშობლებში შეიძლება არ გაგიმართლა,მაგრამ ჩემი სახით ძმა გყავს,რომელიც ყველას თავს-პირს გაუერთიანებს,თუ ვინმე გააბრაზებს ჩემს გოგოს!

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მეექვსე]

დილთ ადრე გამეღვიძა, გამეღვიძა რა ანდრეიმ გამაღვიძა, ჩემი მაღვიძარაა ეგ.დამირეკა, მომიკითხა და მითხრა როცა მზად ვიქნებოდი და მუშაობა მომინდებოდა მეთქვა, რომ სამსახურში მივეყვანე. მეც დავეთანხმე და საწოლიდან წამოვიზლაზნე. რათმქუნდა განრიგი არც ახლა

ამ მთვარიან ღამეს.

აღარ შემრჩა ის ღიმილი, სპეტაკი და წმინა. აღარც ჩემი გული ფეთქვას, ნაწილებას იქცა!

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მეხუთე]

მაგრამ ნიკასთან როგორ უნდა მეთქვა არ ვიცოდი ამიტომ ვამჯობინე ის რაც ვთქვი" ლაშას ძმაკაცი. ამაზე ნიკას ჩაეღიმა, მაგრამ აღარაფერი უთქვამს, მარიმაც და ნიკამაც სასიამოვნოაო და უმნიშვნელოდ გაუღიმეს ერთურთს. მარიმ იცოდა ჩემი დაძაბულობის შესახებ, ამიტომ

63 ნაბიჯი (1)

ტანგოს ლამაზ ჰანგებზე ვირწევი. უცნობის შავ თვალებს ვხედავ, რომელიც მთელ სხეულს მიწვავს. წელიდან თავის დაძარღვულ ხელებს ჩემს ზურგზე ასრიალებს. კმაყოფილი ვნაბავ თვალებს და თავს მხარზე ვადებ.

ცხოვრება გრძელდება შენდამი გრძნობებით

დრო მიდის, დრო მიდის, ცხოვრება გრძელდება. დრო გადის, დრო სიმწრის, გულს მწარედ ედება. ეს ცხოვრება, ეს ცხოვრება დაბურული ტყეა. ჩემი გული შენ გეკუთვნის მხოლოდ შენი ტყვეა. შენი სახე ამ გულისთვის მშვენიერი მზეა. სიყვარული კი ჩემს გულში გადმორგული ხეა.

ამინდის მსგავსად აირია ჩემი სამყაროც...

ამინდის მსგავსად აირია ჩემი სამყაროც, წვიმს და სულშია უსასრულოდ დიდი ტკივილი... წვიმა გაივლის, ამინდიც კი გამოსწორდება, თუმცა ჩემს სულში წვიმის წვეთებს რა შეაჩერებს?! ცა ტირის თითქოს, შეიშალა ვატყობ ბუნებაც, გარემო გახდა სიცივისგან უფრო შეშლილი...