ჩემი ბედნიერება

ჩვენი შეკვეთაც მოიტანეს. იმ მაგიდიდან ერთი ბიჭი მიყურებდა თვალი არ მოუშორებია უკვე მაკოპლექსებდა. მაღალი, ქერა და დიდი ციფერი თვალები ჰქონდა ძმაკაცებს ელაპარაკებოდა, მაგრამ სულ მე მიყურებდა.

ჩემი ბედნიერება {საცდელი}

“19 აპრილი, ჩემი დაბადების დღე” -ტასოოო გილოცააავ. ოთახში ჩემი და შემოვარდა - აუ დამაძინე რა. უცებ წამოვხვტი და და თავში ხელი შემოვირტყი, დღეს ჩემი დაბადების დღეა უკვე 20 წლის ვარ.

ჩემი ,,ტირანი" (თავი 1)

კაკ-კუკ, კაკ-კუკ..მხოლოდ ჩემი ქუსლების და გულისცემის ხმა მესმის , ასე დაძაბული არასოდეს ვყოფილვარ,ვღელავ მოსალოდნელ შეხვედრაზე ,ყველაფერზე ვღელავ ,რომ არ მოვეწონო ?, რამე რომ დამიწუნოს?, რომ გადაიფიქროს? ვეკითხები ჩემს თავს ,, დამშვიდდი ,ის არ

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 9 )

-დროზე მოიხურე სანამ გავგიჟდი- თვალებდახუჭულმა შეცვლილი ხმით მიბრძანა და მეც ეგრევე დავემორჩილე. თვალი რო გაახილა, ეგრევე კარისკენ წავიდა და მომაძახა- როცა ეგეთ ფორმაში ხარ, არავინ უნდა შემოუშვა ოთახში, კარს საკეტი ტყუილად არ აქვს- კარი გაიხურა და

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 8 )

რამდენიმე კვირის წინ შემომიშვეს აქ და რო გელაპარაკებოდი თითების შეხება ვიგრძენი, მაგრამ ვერაფრით დავამტკიცე, ექიმმა ემოციის ფონიაო- დაიწყო რატიმ და რაფას აეყუდა -არ მახსოვს- წავილუღლუღე მე და მივხვდი როგორ ავნერვიულდი როცა ვაკომ კარი მიხურა და ჩვენ

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 7 )

არაფერი არ უნდა შემემჩნია, საერთოდ არაფერი მაგრამ დროს უკან ვეღარ დავაბრუნებ. უეცრად ძლიერმა სინათლემ მომჭრა თვალი. როცა გავიაზრე უკვე მივხვდი რო სხეულის ყველა ნაწილი მტკიოდა და ბოლოს მთლიანად ჩამობნელდა.

მაინც ჩემი იქნები(10 თავი)

-ჯანდაბა! ჯანდაბა მიკა შენრომ რამე დაგემართოს გეფიცები არც მე ვიცოცხლებ თავს,ყველაფერი ჩემი ბრალია ვერ მოგარჯულე ხომ შეიძლებოდა ასეთი ჯიუტი არ ყოფილიყავი ერთხელ მაინც(ისე ყვიროდა ექიმები შემოვარდნენ

მაინც ჩემი იქნები(9თავი)

ამის შემდეგ სახლში წამოვედით,ელენე სახლში წავიდა, მე კი ვაპირებდი გამესეირნა,რადგან ყველაფერი განმეანალიზებინა საერთოდ ,ჩემი ცხოვრების ცვლილებებზე. საღამო იყო, თუმცა მშობლებს დაუბარე,რომ ცოტა გვიან დავბრუნდებოდი

მაინც ჩემი იქნები(8თავი)

როგორც იქნა ჩემი დაჟინებული თხოვნის წყალობით,საავადმყოფოდან გამომწერეს,მშობლებმა წამომიყვანეს სახლში და ოთახში მყუდროდ მოვეწყვე,დიდი ტელევიზორითა და სავარძლით,მოკლედ ოთახში კინოთეატრი გვქონდა

მაინც ჩემი იქნები(7თავი)

იმ დღეს კარგად გავერთეთ,სიმართლე და მოქმედებაც ვითმაშეთ,ვითამაშეთ რა მათ ითამაშეს, მე თამაშიდან გამომაძევეს,რადგან ამ თამაშში ყოველთვის ვჭინჭყლობ,როდესაც არმინდა ამა თუ იმ მოქმედების შესრულება უამრავ მიზეზს ვიგონებ,მოკლედ დიდხანს არ გავჩერებულვართ