-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი (თავი 10)

საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა. თვალები ზანტად გავახილე და ჩემს თავთან მჯდომ ალექსანდრეს სუსტად გავხედე.-გაიღვიძე ჩემო პატარა. - სწრაფად დაიხია ჩემსკენ და შუბლზე მაკოცა - როგორ ხარ?-აუ რავი თავი მტკივა. მოწყენილად ვუთხარი და მის

ჩემი ცხოვრების გზა (vol.6,the end)

თუმცა მოხდა ის,რისიც ასე ძალიან მეშინოდა...დავკარგე ჩემი ერეკლე,რომელმაც 3 თვის განმავლობაში შეძლო თითქმის შეუძლებელი,ამ მცირე დროის განმავლობაში თავი თავდავიწყებით შემაყვარა,მე ის საკუთარ თავზე მეტადაც კი შევიყვარე და

ჩემი-ანი (1)

სადღაც ბარში იჯდა მეგობრებთან ერთად და დროს ატარებდა ჭორაობაში, როდესაც მის თვალი გაშტერდა ბარში შემოსულ ბიჭზე. დიდხანს უყურებდა ბიჭს. იქამდე, სანამ ბიჭმაც არ დაიჭირა მისი მზერა და მკაფიოდ არ გაუღიმა. რა ღიმილი ჰქონდა?! სასწაული. მერე მოულოდნელად

ჩემი ხარ ბარნოვა ! (2)

მეგონა მაკოცებდა, მზად ვიყავი, რომ მაკოცებდა მერე გავარტყავდი და იდიოტო თქო ვეტყოდი, თუმცა!ყველაფერი ისე არ ხდება, როგორც ჩვენ გვინდა! დაიცა მე სულაც არ მინდოდა ჩემთვის ეკოცნა, ეს ალტერეგოს უნდოდა პირველად რაღაც!თუმცა იქნებ მეც მინდოდა? არა!

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი (თავი 1-9)

ბურანიდან ტელეფონის ხმამ გამომიყვანა.ძალიანაც არ მინდოდათვალის გახელა მაგრამ ტელეფონი რომ აღარა და აღარ გჩერდა იძულებული გავხდი მეპასუხა.ზლაზვნით წამოვიწიე ტელეფონი ავიღე და ნომრისთვის არც დამიხედავს ისე ვუპასუხე -ხო(მე) -ხო კი არა გოგო აწი ერთი

ჩემი ცხოვრების გზა (vol.5)

-არა ერეკლე,გაჩუმდი ეს აღარ თქვა,ვიცი შენთან თუ დავრჩები შენც დაგკარგავ,დაწყევლილი ვარ,თუმცა არ ვიცი ვისგან,ვიღაცამ ისე საშინლად დამწყევლა...-ათნასია გევედრები დარჩი ჩემთან და პირობას გაძლევ არაფერი მოხდება,სულ ერთად ვიქნებით

ჩემი ცხოვრების გზა (vol.4)

დედა,რომელიც უგონოდ ეგდო ძირს.ჩემს კივილზე მეზობლები შემოცვივდნენ მეტი არაფერი მახსოვს,გონს მხოლოდ საავადმყოფოში მოვედი,თვალები გავახილე და ჩემს გვერდით მხოლოდ ერეკლე დავინახე. -როგორც იქნა საყვარელო,კარგად ხარ? -დედა სად არის? -ნუ ნერვიულობ

ნუთუ ეს ჩემი ცხოვრებაა (10)

იმ საღამოს ბიჭები გავაცანი დედას და მამას მაგრამ არმითქვია რომ შეყვარებული მყავდა ვიფიქრე ვერ გამიგებდნენ, ღამით დადუსთან მეძინა ტკბილად ჩემ ოთახში დილით ცოტა ადრე გამეღვია დადუმაც მალე გაიღვიძა გადავწყვიტეთ ბიჭებიც გაგვეღვიძებინა

ჩემი ცხოვრების გზა (vol.3)

-უკვე კარგად შენ,რომ დაგინახე,მთელი ეს დღეები შენზე და შენს თვალებზე ვფიქრობდი.წამოდი,წამოდი ერთ ადგილას მინდა წაგიყვანო,ხელი მომკიდა და მანქანაში ჩამსვა.მივედით ერთ ლამაზ,პატარა ტყეში,სადაც ისეთივე პატარა და ლამაზი ქოხი იდგა.შიგნით შევედით,ბუხარი

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ!!! (თავი5) დ ა ს ა ს რ უ ლ ი !

ორ დღეში უკვე საავადმყოფოდან გამომწერეს, სახში ვიყავი დემეტრე ასე რომ ვთქვათ თავის "ქმრულ" მოვალეობებს პირნათლად ასრულებდა. ხშირად მოდიოდნენ მისი გიჟი და გადარეული მეგობრებიც: ირაკლი გაბუნია დემეტრეს ბავშობის მეგობარი, საოცრად