ასე თავდება ჩემი ცხოვრება...

ასე თავდება ჩემი ცხოვრება, იქ დუმილია და ქალი ცხოვრობს. მწყურია ზეცის გამოთხოვება, მთვარესაც მინდა გამოვეთხოვო. მგონია ეს დრო სიკვდილს მავალებს, ვწევარ და მინდა გავიდე ველად, ვწევარ და კივის შორს ორთქლმავალი, კივის და თითქოს თხოულობს შველას.

ჩემი მორაგბე (სრულად)

ვიცოდი რომ თუ ვერ გავუძლებდი სულაც არ იქნებოდა ჩვენი გრძნობები ისეთი როგორიც მეგონა . ერთ თვეში ისევ ჩამოფრინდებოდა , რამდენიმე დღით ... მაგრამ ის რამდენიმე დღე ჩემთვის ყველაფერი იქნებოდა . თითქმის საერთოდ ვერ იცლიდა, მუდამ გადატვირთული გრაფიკი

-ჩემი სვანი ბიჭი!

წარბშეკრული ვუყურებ გრძელ ეზოს, ფანჯრიდან. ჯიუტად არ ვინძრევი ადგილიდან, არადა მცივა. ცოტახანში, ეზოს ჭიშკარი იღება და ჩემი გული, ორმაგად ცემს. ჩემ ბიჭს, ხელში ყვავილები უჭრავს, იღიმის და მობუზული მოაბიჯებს , ქვაფენილზე. "სად იშოვა ყვავილები."

ჰეი ქაჯო ჩემი ხარ!!!(3)

სანდროც მალე შემოვიდა მაგრამ აშკარად სხვანაირი ღიმილიანი სახით მიყურებდა და ეს სახე და ღიმილი უკვე ნერვებს მიშლიდა. 23:00 იყო ბიჭები კი უკვე კარგად იყვნენ დამთვრალნი.აღარ შემეძლო იქ დარჩენა ვეღარ ვძლებდი იქ ძალიან მომინდა რომ ზღვის ნაპირზე ჩუმად

ჩემი მორაგბე (დასასრული)

- დილამაშვიდობისა დეაკო , - არასდროს მომწონდა სახელებს "კოს" ,რომ უმატებდნენ . ლაშას ნათქვამი სულ სხვა ემოციებს იწვევდა ჩემში . ისეთი შეგრძნება მრჩებოდა თითქოს სახელში აქსოვდა ყველანაირ ნაზ და წრფელ გრძნობებს . კიდევ უფრო ძლიერად მომიქცია მის

ჩემი ხარ ბარნოვა ! (თავი 4)

სახლში შესულს ბაბუ დამხვდა მოსული. სიხარულით გავექანე და ჩავეხუტე - ბაააბუუუუ როგორ მომენატრე - რაიყო ბაბუ რამდენიმე დღე ვიყავი წასული - მაინც მომენატრე.. ხოიცი როგორ მიყვარხარ - ვიცი ჩემო ლამაზოო ვიციი..

ჰეი ქაჯო ჩემი ხარ!!! (2)

სრული შოკი მივიღე როცა ის დარტყმული ჩემს სამზარეულოში დავინახე– შეეეენ? –ჰოო და შეენ?(მკითხა გაკვირვებულმა)–მე კი არა შენ ვაფშე აქ რასაკეთებ– ჩემ ძმაკაცთანვარ და შენ რაღა გინდა აქ?– აუუუ არარსებობს ნიკას ძმაკაცი შენხარ?–და შენ უეჭველი ნიკას

ნეტავ, ჩემი ჩრდილი მიმიყვანს გზის ბოლომდე?!

მისი შემხედვარე კიდევ ერთხელ ვრწმუნდები, რომ ადამიანები ქმნიან ისტორიას და არა ისტორია ადამიანებს. ძნელია იცეკვო ისე სრულყოფილად, რომ ჩრდილების ცეკვას აჯობო, მაგრამ მთავარია იპოვო სიმსუბუქე და შენი სულის ჩრდილი თვითონ მიგიყვანს გზის

ჩემი მორაგბე (თავი 3 )

ლოყაზე კოცნა დავაპირე, მაგრამ იმდენად მაღალი იყო ვერ მივწვდი . უხერხულ სიტყუაციაში ჩავარდი . სირცხვილისგან ლოყები ამიხურდა.თვალები ძირს მქონდა გაშტერებული . მერე რაღაც საოცარი შეგრძნება დამეუფლა . რაღაც საოცარი გრძნობა ვიგრძენი , ლოყაზე ძალიან ნაზად

ჰეი ქაჯო ჩემი ხარ!!!

გამარჯობათ ბავშვებო <3 იმედია მოგეწონებათ ჯერ მოგიყვებით ჩემ თავზე მევარ კატო მარგიანი 17 წლის ვცხოვრობ თბილისში სკოლა წელს დავამთავრე.დედა–ლილე მალაზონია ბიზმესვუმენი,მამა–დათო მარგიანი მყავს ერთი 22 წლის ძმა ნიკუშა მარგია