ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (7)

მანქანაში ვიჯექი,სახლში ისე მივედით დედას ხმა არ ამოუღია. სახლში შესვლისთანავე მამამ ოთახში შედი და დაიძინე,მე და დედაშენს სალაპარაკო გვაქვსო. ნიკას მივწერე რომ ყველაფერი კარგად იყო და ჩემზე არ ენერვიულა,სინამდვილეში კი ყველაზე მეტად

ჩემი ბედისწერა ხარ..(3)

გამიზიარეთ თქვენი აზრიიი..ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო.. როგორც ყოველთვის ბიზნეს პარტნიორებს შევხვდი და საღამოს მეგობრებთან ერთად ბარში წავედი.. - თომა შენი ტელეფონი რეკავს - მეუბნება ჩემი ძმაკაცი სანდრო.. გარეთ გავედი და ტელეფონზე საუბარში გავერთე..

ჩემი ბედისწერა ხარ..(2)

- ჯანდაბა- ჩავილაპარაკე ჩემთვის.. არ დავეცი, მაგრამ ქოთანი დაიმტვრა, რამაც ხმაური გამოიწვია.. ნატეხების აკრეფვას შევუდექი რიდესაც ვიღაცამ კედელზე ამაკრა.. გაურკვეველი ბგერები აღმომხდა, მაგრამ ამ ''ვიღაცაში'' თომა რომ ამოვიცანი შვება ვიგრძენი..

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (6)

სადარბაზოს წინ შავი მანქანა იდგა, ლუკას მანქანა..ნიკას შევხედე. ალექსმა გაიღიმა და ხმამაღლა თქვა- მე კიდევ კაცი მეგონა...- აქ არ გელოდებოდით... - თქვა ლუკამ და ბიჭებს გადახედა- აბა სად მელოდებოდი შენი.. - ნიკამ მუშტი შეკრა და წინ წასვლა დააპირა. ხელი

ჩემი ბედისწერა ხარ..(1)

მახსოვს რომ მეკეთა ყელზე- ვუთხარი დაქალს და ხმაურიანი ბარიდან ეზოში გავედი.. ეს ყელსაბამი დედასგან დამრჩა და არ დავუშვებ დავკარგო, აუცილებლად ვიპოვი.. თითქმის მთელი ეზო მოვიარე და ერთ მიბნელებულ კუთხეში ძირს ჩემი ყელსაბამი ვიპოვე.. მის ასაღებად

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (5)

გავიხედე.. მხოლოდ დიდი ფუმფულა დათვი ჩანდა, სასწრაფოდ გავაღე კარი. დათვი გაიწია და ჩემი ბიჭი გამოჩნდა, დათვს ძლივს იჭერდა. გამოვართვი და სახლში ძლივს შემოვათრიე, ნიკას კი ისე ძლიერ ჩავეხუტე მგონი ვეღარ სუნთქავდა.- გილოცავ პატარა

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (4)

მე და ლუკა ბართან მივედით. თვალებს არ ვუჯერებდი, ბარის კუთხეში ლაშა იჯდა ვიღაც გამომწვევად ჩაცმულ გოგონასთან ერთად... ლუკას შევხედე, ისიც ლაშას უყურებდა, მერე მე შემომხედა, გამიღიმა და კოქტეილი მოსვა.

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (3)

დილით ზარმა გამაღვიძა. - ბატონო...კი ნია ვარ, ლუკა შენ ხარ?.. კარგად შენ როგორ ხარ?.კი გამაღვიძე.. არაუშავს...არა არ გაგლანძღავ. ახლა რომელი საათია?..რაა??.. მეორედ ცხრა საათზე აღარ დარეკო თორემ.. თორემ გეფიცები არ ვიცი რას ვიზავ!

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (2)

მთელი დღე ნერვებ მოშლილმა გავატარე, ვკვდებოდი ისე მაინტერესებდა ვინ იყო ის "უცნობი" ვინც ყვავილებს მჩუქნიდა. ეს ხომ ჩემი პირველი საჩუქარი იყო, საბავშვო ბაღში ნაჩუქარ ყვავილს თუ არ ჩავთვლით, ჯგუფელმა ბიჭმა რომ მაჩუქა და შემდეგ საშინლად

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (1)

- აღარ მინდა ეგრე თამაში, კარგ მინიშნებებს არ მაძლევ... - ხმამაღლა ლაპარაკობდა ლიზი. მათგან მოშორებით დავდექი - ხო, შესანიშნავი წყვილია, 19 წლის ბავშვები მეტროში ნამიოკობანას თამაშობენ, გასაოცარია პირდაპირ.. გულის ამრევი... - ვბურტყუნებდი ჩემთვის -