ვუძღვნი ჩემს სიყვარულს (ნაზი პაიკიძეს) ,,მიყვარხარ სიცოცხლეზე

მიყვარხარ,მიყვარხარ,ძალიან მიყვარხარ, სიტყვები არ მყოფნის,მტკივდება ნერვები, სულის მგზავრს ერთ წამში გულამდე მიყავხარ, უშენოდ ცხოვრების სიბერით ვბერდები...

ჩემს მარიკუნას

ჩემო დაიკო ჩემო პატარავ ჩემო სიცოცხლის წყარო ანკარავ ჩემი ცხოვრების აზრო მშვენებავ ჩემო დაიკო, ბედნიერებავ

მარის - ჩემს პატარა დაიკოს

ჩემი სიცოცხლე და სიხარული ჩემი სიმშვიდის დედა ფარული სულ ჩემი სევდა გადამალული ჩემი წუხილი გადაფარული

ბატონო პოლიციელო ჩემს მახეში გაებით -4-

ნინი საავდმყოფოდან გამოწერეს, რამოდენიმე დღე სახლში იჯდა. გარეთ ვერ გადიოდა რადგან ჭრილობები ჯერ არ ჰქონდა შეხორცებული. დღეები გადიოდა და სანდრო ყოველდღე სტუმრობდა ნინის. ნელნელა ახლოვდებოდბენ სანდრომ დაბადებისდღეზეც კი დაპატიჟა და სთხოვა რომ

ბატონო პოლიციელო ჩემს მახეში გაებით -3-

*როცა მას ვუყურებ ყველა ვალდებულება ქრება. მავიწყდება ვინ ვარ, და რისთვის ვარ მის გვერდით. როგორი არაფრისმთქმელიც არ უნდა იყოს მისი გამოხედვა, მაინც სტიმულს მმატებს... მის დანახვაზე გული სულ სხვანაერად ძგერს.. ეს სიყვარულის სიმპტომებია...*

ბატონო პოლიციელო ჩემს მახეში გაებით -2-

-ამის შემდეგ ყურადღებით იყავი, ბოსი გაბრაზებულია, მარიამი გარეთ გელოდება მანქანით, 3 წუთში მანქანაში უნდა იჯდე, დანარჩენს მარიამი გეტყვის.. (უცნობი) *ზუსტად სამ წუთში მანქანაში იჯდა, ნინის ლაპარაკი არ ჰქონდა დაწყებული პოლიციის შენობას, რომ

ბატონო პოლიციელო ჩემს მახეში გაებით -1-

დიდი ხანი ვიცნობდი, მაგრამ არაფერი ყოფილა! საიდან დაიწყო? თვალები! როცა შემომხედა, მაშინ სულ სხვა რაღაცაზე ვფიქრობდი, მაგრამ გამომხედა ისე როგორც მიყურებდა ხოლმე, მაშინ ვიგრძენი... დრო? მას შემდეგ დიდი ხანი გავიდა, დიდი ხანი არ მყავდა ნანახი და

რამდენი კოცნა შემოატოვე ნეტავ ჩემს ტუჩებს?

რამდენი კოცნა შემოატოვე ნეტავ ჩემს ტუჩებს? რამდენი ღიმილი დაუნახავს ნეტავ ჩემს თვალებს? დამათვლევინე რა იქნება ის ჩახუტება შენს არითმიას რომ აჩქარებდა. დამათვლევინე ის სიტყვები მე რომ მიყვარდა.

შენი მხრებიდან ჩემს მხრებამდე გაზაფხულია

ზღვის ნაპირას  სიო დაქრის და ტალღების ხმა საამურ ჰანგებად ჩამესმის. დაზამთრებისთანავე ზღვის სურნელს ვნატრობ და არასდროს მინდება იყოს ზამთარი. ცივი,  სუსხიანი . ზამთრის დღეები ყოველთვის მიტოვებულ ხის ქოხს მახსენებს , სადაც მოგონებების საბანს იხურავს

ჩემს პირველ სიყვარულს

შენმა სიყვარულმა მე სულ დამაბრმავა მე სულ დამწვა მერე ფერფლად გადამყარა რა ძლიერი იყო, ძლევამოსილი შენ დაასუსტე ვით პირველყოფილი