ჩვენ (ნაწილი 6)

კიდევ ერთი კოქტეილი შევუკვეთე და დიეგოს ველოდებოდი, მაგრამ არსად ჩანდა, ნახევარი საათი გავიდა დავიღალე ლოდინით ამიტომ გადავწყვიტე მემოქმედა და მის საძებნად წავედი.

ჩვენ (ნაწილი 5)

ცოტა გამიკვირდა და იმედგაცრუებაც ბიგრძენი, რაღაცნაირად მეწყინა კიდეც, მაგრამ არც კი შემიმჩნევია -არ გაბედო მისი ხსენება, ახლა კი აქედან გაეთრიე, ჩემთან აღარ გაგივა, ან მოკვდები ან მშვიდობით წახვალ. გოგონამ ჩანთა აიღო, შიშს ვხედავდი მის თვალებში

ჩვენ (ნაწილი 4)

ჯოშუა ფეხზე წამოდგა, დასისხლიანებული იყო. დიეგო:მოიბოდიშე ჯოშუა:უკაცრავად, ეს ვინ ჯანდაბაა და დიეგომ ისევ უთავაზა სახეში -გააკეთე რაც თქვა ჯოშუამ ბოდიში მოიხადა და გაუჩინარდა. მშიშარა იდიოტი.

ჩვენ (ნაწილი 3)

-ჩემთვისაც ძალიან სასიამოვნოა- წინ წავედი, რათა ხელი ჩამომერთვა თან თვალს არ ვაშორებდით ერთმანეთს.

ჩვენ (ნაწილი 2)

*მეორე დღე* დილით ადრე ავდექი და სმიტების ოჯახთან შესახვედრად მოვემზადე, როგორ მეზარება და არ მინდა ჯოშუას ნახვა. ცუდი შეგრძნება მაქვს. მამამ დამიძახა კაბა ჩავიცვი და მაშინვე ქვევით ჩავედი.

ჩვენ

-არა, მორჩა, ხვალ გადავდივარ და ეს საბოლოაა. კეიტი:მამაშენი რას იტყვის? -მხოლოდ იმაზე დარდობ ის რასიტყვის?

ჩვენ

მე და შენ შორის,ვნებად ქცეული სიყვარული ჩნდება,ნელ-ნელა ვხდები რომ,მკლავებში გიქცევ დაშავი იცვლება თეთრად ნაზად გიკოცნი ლავიწს, რომელსაც ხელით ვეხები ღამით, შენ რომ გიელავს ფიქრები თავში

ჩვენ

დრო ყველაფრის მკურნალიაო ამბობენ, მაგრამ სანამ დრო გადის ადამიანი სულ უფრო და უფრო იტანჯება.წამი არ გავა მისი გაფიქრების გარეშე,მასზე ფიქრი კი ცრემლის გარეშე.ცუდი შეგრძნებაა ის, რომ იცი ბოლო ჩახუტებაა "ჩუ̌ენი" ეხლა კი "ჩუ̂ენ" აღარც არსებობს. ძნელია

არ შემდგარი ჩვენ 4თავი

ძველი დრო მოგონებების გახსენებამ ნენე ცოტათი დაასევდიანა.ცდილობდა თვალი არ გაქცეოდა ანდრიასკენ.ვერ ვიტყვით გამოდიოდა ეს თუ არა,მაგრამ რაც იყო,იყო... გვიან უკვე ყველა მთვრალი იყო,ფეხზე ვერ იდგნენ.ნენეს გარდა ,რადგან მას არ უყვარდა ალკოჰოლური

როცა საქმე ეხება სასმელს, ჩვენ გავიხდით ჩვენს ტანსაცმელს (სრულად)

თვალებიდან ნაპერწკლები დაყარა, არა განა იმიტომ რომ ტატუ ჰქონდა. ბიუსჰალტერი ოდნავ ზემოთ ასწია და გაოცებისგან ყბა ჩამოვარდა როცა ნახევარმთვარისებური ტატუ მკერდისა და გვერდის სადღაც შუაში მოქცეოდა.