*სისხლიანი პაემანი* (თავი 24)

- დამშვიდდი,ნიკაპი მოაქცია თავის ხელში და თვალებში ჩახედა. - მშობლებში შეიძლება არ გაგიმართლა,მაგრამ ჩემი სახით ძმა გყავს,რომელიც ყველას თავს-პირს გაუერთიანებს,თუ ვინმე გააბრაზებს ჩემს გოგოს!

დაასხი თუ ძმა ხარ!

ბარბარა. გოგონა რომელსაც არასოდეს სჯეროდა სიყვარულის. უნდოდა კარიერა და პოპულარობა. სიყვარული მხოლოდ ერთგვარ გართობად მიაჩნდა. ჰყავდა უამრავი ყოფილი და თაყვანისმცემელი. არასოდეს შეხვედია ბიჭს რომელიც მართლა მოეწონებოდა, სიყვარულზე ხომ ლაპარაკიც

ძმა

ნიკუშ, უმოწყალოდ ბევრი მეფიქრება ღმერთზე. ამ ბოლო დროს გავხდი სასაცილო. ახლა რომ ვკვდებოდე, ასე არ იქნება, ახლა ცოცხალი ვარ და ვის დავაჯერო,

ორი ძმა და ერთი გზა

დღეს ორი ბიჭი დაიღუპა ჩემს ქალაქში. ძმები იყვნენ. ერთი მეორის სშველად შევიდა წყალში და უკან ვერცერთი გამოვიდა. ალბათ ასეც იყო სჭირო,ცურვა არ სცოდნია, მაგრამ უნდა ეცადა, ძმას აღელვებულ, გაუმაძღარ მდინარეს ვერ დაუთმობდა. წარმოდგენაც არ მინდა რა დღეში

ვითომ ძმა თავი3

თორნიკე ისე გავამწარე ერთი კვირა არ მელაპარაკებოდა,მე სადაც ვიყავი იმ ადგილიდან გადიოდა,თავს მარიდებდა.მეც აღარ ვაქცევდი ყურადღებას ზედმეტად.ყოველი დღე ერთმანეთს გავდა,თემო სკოლაში მიმყავდა,გაკვეთილები,რომ დამთავრდებოდა ერთად მოვდიოდით და შემდეგ

ვითომ ძმა

უკვე ერთი კვირა გავიდა რაც ლევანთან და მის შვილებთან ერთად ვცხოვრობთ მე და დედა.ისე არ მეგონა ასე თუ მომოწონებოდა ჩვენი ერთობლივი თანაცხოვრება.თემო და თინა ძალიან საყვარელი ბავშვები არიან.ასე მოკლე დროში მოახერხეს და თავი შემაყვარეს თავი

ვითომ ძმა

მე ნინა ჟარაძე ვარ 16 წლის.მყავს დედა მაკა მაჩაბელი,მამა ნიკოლოზ ნიჟარაძე.დედა და მამა პატარა რომ ვიყავი მაშინ დასცილდნენ ერთმანეთს.მამა ლონდონში ცხოვრობს.მე და დედა კი თბილისში.მამას მეუღლე ნეკა ლორთქიფანიძე,ძალიან კარგი ადამიანია,როცა ლონდონში ვარ

და აქ დატოვე მამა დედა, ორი ძმა დეა!

ცხვრეებაში არ დამიწერია ლექსი, ერთი კვრის წინ გარდამეცვალ დიშვლი, ცხოვრებას ერთი ძაბი ჩაწყდა თითქოს, არ ვიცოდი რგოგორ გამომეხატა ვტიროდი და არაფრის თქმა არ მინდოდა, უბრალოდ დავწერე რასაც ვგრძნობდი უფალმა გაშოროთ მსგავს ტიკვილს

არ მინდა გერქვას ჩემი ძმა!დასასრული

ნისლებში ჩამალულა მთვარე,ცივი ნიავიც ქრის და სათუთად მირხევს კულულებს,ირგვლივ სასიამოვნო სურნელი ტრიალებს,და გული თავდავიწყებას მიეცა.ულამაზესი ღამე,ცაზე დაკიდებული ულამაზესი მნათობი რომანტიკული გარემო მაგრამ მე ვარ მარტო,მე და მთვარე...

არ მინდა გერქვას ჩემი ძმა!მეექვსე თვი

არის მომენტები როცა სიცოცხლე არ გინდა,უბრალოდ გაქრე და მოშორდე ამ სამყაროს.თავი ყველგან ზედმეტი მგონია,ალბად პრობლრმა ჩემშია...იქნებ არ უნდა წომოვსულიყავი?იქნებ უნდა მებრძოლა??მაგრამ რისთვის?ფიქრებიდან ბატონმა ალექსანდერემ გამომარკვია, -მოვედით.