ცა მაწვდის ხელებს

ხშირად ცარიელს ცა მაწვდის ხელებს, ღრუბლების სახით, ის მჩუქნის მცველებს.

შენ სხვანაირი ახსოვხარ ხელებს (მოკლე ისტორია)

ყოველთვის მეგონა ერთ კალამს და რამდენიმე ფურცელს ავიღებდი და მოგწერდი წერილს. ფურცელზე ვამბობ, რამდენიმეს-მეთქი, მაგრამ იქნებ, ერთზეც დამტეოდა სათქმელი. იქნებ, ის დარჩენილი ფურცლები უბრალოდ რბილად საწერად გამომეყენებინა. თუმცა, შეიძლება არანაირი

ვითხოვდი ხელებს ვარდად შემრეშილს...

აჰა. გასცვივდათ ვარდებს ფოთლები, და მესაკრავედ გადიქცნენ ქარის, ჩემი ძეძნების ზღვა მეომრების, შორეულ სურნელს მოიტანს ქალის..

ჩემო უფალო...

მეც გაგყიდე ორ კაპიკ ვერცხლზე, მათ შორის ვდგავარ ჯვარცმის დროს რომ ცრემლი გადინა. ახლა კი ასე უსიცოცხლოდ დარჩენილ ხელებს, სხვისგან თუ ვერა საკუთარი ვიცავ თავისგან.

დემონის პატარა ანგელოზი [16]

-სად ხარ? კარგად ხარ? - ზენონმა კითხვები დააყარა. -ჯანდაბა, ვიცოდი რომ არ უნდა გამეშვი! მარტო რატო გაგიშვი, რატო?ბიჭის ანერვიულებული ხმა ლილეს გულს უჩქარებდა. წარმოედგინა როგორ დადიოდა ახლა

63 ნაბიჯი (1)

ტანგოს ლამაზ ჰანგებზე ვირწევი. უცნობის შავ თვალებს ვხედავ, რომელიც მთელ სხეულს მიწვავს. წელიდან თავის დაძარღვულ ხელებს ჩემს ზურგზე ასრიალებს. კმაყოფილი ვნაბავ თვალებს და თავს მხარზე ვადებ.

მაინც გამითბობ ხელებს

მუსკის ნოტები, ნელა იცვლება, სადღაც სონატა თავისითვის გაჰკივის, არავის არ უსმენს ტკივილით აღსავსე გულიდან იგლეჯს, და ხალხისკენ გაისვრის. მიდიან ფიქრები უაზროდ უკვალოდ,