ჯანდაბა! (25)

-ვერ მიგიხვდი?-წარბები შევკარი გაღიზიანებულმა. -მას შენთან შეხვედრა აღარ უნდა!-საზარლად ჩაისისინა.მისმა ხმამ თითქოს,რაღაც ძალით ჩემ კანში შემოაღწია და ყველაფერს ცეცხლი მოუკიდა!-იმედია ახლა ყველაფერი კარგად გაიგე!

ყველგან გამოგყვები (25)

-რითი დავიწყოო... არც მახსოვს... მორფიდან დაწყებული რაღაც ნემსებით დამთავრებული... ქალბატონო...-ბეიჯზე დახედა დაჩიმ და სახელი ამოიკითხა-პიმ? პემ? ქალბატონო პემ... არ გეშინიათ ანტილოპების?

შევსებული არსებობა - დასასრული 23,24,25,26,27

თუხარელი ისე სწრაფად გაემართა კახასკენ, რომ სალომემ თვალიც ვერ შეასწრო რა დროს გააღო კარი. _ რა ხდება აქ! _ არაფერი ისეთი ძმაო.. _ რა ხდება მეთქი აქ?!.. სალომე.. – მობრუნდა სალომესკენ ალექსანდრე.. სალომე მიხვდა მისი ერთი სიტყვა და კბილებმოკრაჭუნე

ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 25)

ქეთამ მაინც ვერ გადაწყვიტა ეკითხა თუ არა კოტესთვის მის წარსულზე. ელენეზე ფიქრიც აწუხებდა. 1-2თვე ამ ყველაფერს ინახავდა . კიდე იყო ერთი რამ საეჭვო, მაღაზიაში როდესაც პროდუქტებს ყიდულობდა ერთი ბავშვი დაინახა რომელიც კოტეს გავდა ძალიან.

25 სექტემბერი

დე... ჩემო პატარა... ყველაფერი საუკეთესო მინდა გისურვო, შენი ყველა ოცნება ხომ ჯერ ბავშვური და ცვალებადია, მინდა ჯამრთელი, ბედნიერი, ღიმილიანი და წარმატებული მყავდე.... მინდა სრულყოფილი ბავშვობა და ვრცელი ცხოვრების გზა....თავიდან ვერ ვიჯერებდი, ვერ

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 25)

-რა შუეხლა ეგ სისულელე ერეკლე-თავშია ანკა, გიყვარვარ თუ არა. არ გეტყობა და იმიტომ გეუბნები-მე... მე-რა შენ ანკა-მე... ერეკლე ეხლა არა ამ დროს კარზე კაკუნი გაისმა-ღმერთმა თუ გადაგარჩინა ეხლა ანკა. ჩვენ კიდე ვილაპრაკებთ.

შენს მეზობლად (ნაწილი 25)

ლუკა კედელში ჩაშენებულ გრძელ სკამზე ჩამოჯდა, რომელიც თაროს უფრო ჰგავდა, ხელები თმაში შეაცურა და იდაყვებით მუხლებს დაეყრდნო. ოთახში დაძაბული სიჩუმე ჩამოწვა.- დაიმახსოვრე ჩემო ბიჭო, ზოგჯერ ერთადერთი სიმართლე,

one thing(თავი 21,22,23,24,25,26,27,28,29,30)

ავკრიფე ენის ნომერიო.. -ოოჰ როგორ გგახსენდიი?..(ენი) -როგორ გამახსენდი კიარა ჩქარა ჩაალაგე ჩანტა და გადმოფრინდიი!!(მე) -რა ვქნაა?...(ენი) -რადა გაეყარნენ ესენი..ჰეე მიდიი.. -ვაიმეეეეეეეეეეეე!! რამაგარიაა!1 მაიკსაც ვეტყვი და მოვდივაართ.. -აა