შენ ის მასწავლე,რანაირად აღარ მიყვარდე...(I)

ძნელია როდესაც გიყვარს და ამ სიყვარულს არ გიფასებენ ,გიყვარს მთელი გულითა და გრძნობით...გიყვარს და ამ სიყვარულში ხედავ ყველაფერს...შენს მომავალს მასთან ერთად შენს და მის შვილებს !! ოცნება რეალობაზე კარგია მაგრამ,არსებობს ისეთი ოცნებებიც რომლებიც

აღარ აქვს აზრი...

აღარ აქვს აზრი მანძილის ზომვას ისევ უზომოდ შორსა ხარ ჩემგან და მაინც მჯერა ,ერთხელაც მოხვალ, და დაუბრუნებ ჩემს გულს კვლავ ფეთქვას. დავცალე ისევ რამდენი ბოთლი, მთვარეულივით მივყვები ამ გზას , დღეს მივინიჭე სტატუსად ლოთი და ვცდილობ ისევ არ ვიგრძნო

შენ ის მასწავლე რანაირად აღარ მიყვარდე...

თვითონ ვისწავლი სიძულვილსაც, შურსაც, ბოღმასაც... ბევრი არ დარჩა ჩემს სიცოცხლეს მიწის მიყრამდე. თვითონ ვისწავლი თოვლის მოსვლას, ქარის მოხრასაც...შენ ის მასწავლე, რანაირად აღარ მიყვარდე.

ღარიბი გოგოს მდიდრული ისტორია (21)

-არავითარი მაგრამ.... გჯერა ჩემი?თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე და სირცხვილით თავი დავხარე...თავი ამაწევია და თვალებში ჩამხედა...-კიდევ ერთხელ გეტყვი რომ არასდროს არავისთან და არავითარ შემთხვევაში არ გიღალატებ... და რაც შენამდე იყო შენ არ გეხება და

ბუხარში აღარ გიზგიზებს ალი

რატომ მოსდის ცრემლები ახლა ?! რატომ ტირის ?! მისი ბრალია,მისი ბრალია! არ უნდა ყოფილიყო ასეთი! არ უნდა ეცინა არასდროს,არ უნდა ყოფილიყო პოზიტივით სავსე.ყველაფერი მისი ბრალია.ასე,რომ დარჩა ეგეც მაგის ბრალია.

ჩვენ აღარ არსებობს

და ზუსტად მაშინ იღება კარი შემიდიხარ ისევ ვერ მამჩნევ ისევ გვერდს მივლი და ჩემს უკან ჯდები.... რომ მცოდნოდა ეს ასეთი ძნელი იქნებოდა არ გაგიშვებდი,რომ მცოდნოდა ეს ასე გამიჭირდებოდა არ გავიქცეიდი.გავჩერდებოდი,მოგისმენდი,მეყვარებოდი ისევ.. ახლა არ

როგორ უნდა მოიქცე, როცა მას აღარ უყვარხარ? - 5 რჩევა

გთავაზობთ ფსიქოლოგთა რჩევებს, იმის შესახებ თუ როგორ უნდა მოიქცე, როდესაც საყვარელ ადამიანს აღარ უყვახარ და შენგან მიდის.

"ჩვენ" აღარ არსებობს!..

მე კი ვარსებობ,მაგრამ ვისით ვსუნთქავ ნეტავი?ეს რომ იცოდე ჩემო ძვირფასო აღარ გიწყალობს შენი მერანი გული მოგიძღვენი სრული,მთლიანი ზედ დავამატე ლექსები ფიცით ეხლა რა არის ჩემთვის მზიანი? ვეღარ ვგრძნობ და აღარც ვიცი ხელი ჩავიქნიე,გავყევი სხვა გზებს რა

შურისძიება (1)

წვიმდა.. წვიმდა კოკისპირულად. ყველა სახლში გარბოდა, მხოლოდ მე მივდიოდი ნელა, აუჩქარებლად, რადგან სახლში აღარავინ მელოდა. მშობლები 10 წლის ვიყავი როცა ავტოკატასტროფაში დამერუპა, ნათესავები მე არ მყავს და ახლა ჩემი ერთადერთი იმედიც მოვკდა...