თითქოს "ბედნიერი"! 2

ჩავიდა ბათუმში, მაგრამ არციცოდა რაუნა გეკეთებინა, სად გაეთენებინა და საერთოდ რა გაეკეთებინა. ხომ გაგიგონიათ ათასლარიანი ოცნება გულში და რკინის ორლარიანი ჯიბეშიო, ის ორლარიანიც არქონდა ჯიბეში. წასულიყო რომელიმე მეგობართან და მოეფიქრებინა

თითქოს "ბედნიერი"!

მხოლოდ 15 ლარიანი ქონდა საფულეში მადლობა ღმერთს ეს მაინც რომ ქონდა თორემ კარტა გაუყინა მისმა "მამიკომ". ბარგი ჩაალაგა და სახლიდან გავიდა, მშობლები მშვიდად უყურებდნენ ბოლო წუთამდე ეგონა რომ შეაჩერებდნენ მაგრამ მათ სახეზე ღელვაც

ბედნიერი მე (სრულად)

-შენთან მოვედი,- ცოტა დაიბნა ბიჭი. -როგორც ვისთან?- ვკითხე დმცინავად,- თუ როგორც თანამშრომელთან, ხვალიდან წასვლაზე განცხადებას დავწერ, ხოლო თუ როგორც...- მაინც ვერ ვთქვი გამართულად,- კახპასთან... ფული არ გეყოფა. ბიჭს სახე შეეცვალა. -მე... მე არ...-

ვირჩევ ვიყო ბედნიერი (თავი 3)

-ახლა გონება არ დაკარგო რა გეხვეშები აქ ასე არ დამტოვო_თვალებიდან ცრემლები დაუკითხავად დაგმოსცვივდა_ცოტაც გაუძელი კარგი მალე მოვა ნატუკა, ის სამედიცინოზე სწავლობს იმედია რამეს მოვახერხებთ. ოღონდ სიკვდილი არ გაბედო გაიგე?

ვირჩევ ვიყო ბედნიერი 2

სახლი ერთსართულიანი და მცენარეებში თითქმის ჩაძირული იყო. ძველებულს ფანჯრებს და კარებს ცისფერი მკრთალი ფერი უფრო სილამაზეს და სინაზეს მატებდა, ფანჯრების შორის ლამასი ყვავილები კედელზე ჩამოკიდებული ქოთნით, ეს თათასვის ისეთი ამაღელვებული იყო.

ვირჩევ ვიყო ბედნიერი

-თათა-დაბალი და ჩაქრალი ხმით ძვლივს ამოთქვა ნატამ მისი მეგობრის სახელი.ნატა თათას ერთადერთი საყრდენი ის რომ არა ალბათ დიდი ხნის დაკარგული იქნებოდა ამ ქვეყნიდან.ერთად გაიზარდეს და მითომაც ყავს ასე ახლოს ნატა თათას. -შემოდი ნატუკა-ტირილისგან

ყველა ბედნიერი ვერ იქნება.. (სრულად)

გაკვირვებული იხედებოდა და კართან დატოვებული ვარდები სულ არ აინტერესებდა. არა როგორ არ აინტერესებდა! ძალიან უყვარდა ვარდები. განსაკუთრებით თეთრი. უბრალოდ აინტერესებდა ვინ დატოვა. ეგონა ალბათ ვინმეს კარი შეეშალაო მაგრამ იმდენად მოიხიბლა მაინც შეიტანა

ძალით გათხოვება, ბედნიერი დასასრულით 1

მე ლანა ვარ, 13 წლის, ვსწავლობ მე-7 კლასში, მაღალი ვარ გრძელი შავი თმებით და ცისფერი თვალებით, რაც ძალიან მომწონს ის არის რომ გამხდარი ვარ. დილით ავდექი ჩავიცვი და სამზარეულოში გავედი. -აუ, საჭმელი რა გვაქვს?(მე) -შემწვარი კარტოფილი, მოდი ჭამე

იჩქარე!თორემ ბედნიერი დრო წამივით ჩაგიქროლებს...(4)

თითქოს მორცხვად მაგრამ მაინც თავდაჯერებულად წარმოვთქვი ეს სიტყვები გოგას კი თვალები ისე აენთო სიხარულით რომ სკამიდან წამოხტა და ხმამაღლა იყვირა თანახმააო. ხალხისგან კი დიდი ოვაცია და აპლოდისმენტები დავიმსახურეთ. შემდეგ მომვარდა და ძალიან ჩამეხუტა,

იჩქარე!თორემ ბედნიერი დრო წამივით ჩაგიქროლებს...

-8საათზე გამოგივლი, საღამოს კაბა ჩაიცვი და ეხლა დაძაბული ნუ დგეხარ გაიღიმე რადგან საოცრად გიხდება ღიმილი, ეს ფრაზა დაასრულა და ისევ მოულოდნელობა... ჩემს ტუჩებზე მისი კოცნა, არა საოცრად მაბედნიერებს ეს ადამიანი, ვფიქრობდი და მეღიმებოდა, ჩემს ტუჩებს