პაპასკირი და ბაბუციძე 23

- მე აგარაფერი მგონია გაიგე? ვერ ვიგებ უკვე ვერაფერს რო წარმოვიდგენ აქ შემოდიოდა და გიყურებდა ალბათ გეხებოდა კიდეც ჭკუიდან გადავდივარ,-არავინ შემხებია-ეგ უნდა დავიჯერო?-არც უნდა შეგეპაროს

ნუ მეთამაშები.! (თავი 2.)

-არ შეგიყვარდე.-სიცილით ვუთხარი.პასუხი არ გამცა, გამიღიმა და ჩემი ნომერი დატოვა.შემეშინდა არ მინდოდა გრძნობები გაგვჩენოდა.ეს თამაში უნდა დამთავრეულიყო. შიშველ სხეუზე გადავიფარე ზეწარი და მითანგულს ღრმად ჩამეძინა.

ჰორიზონტთან ახლოს

სადაც დაგკარგე ისევ იქ გეძებ არ ვიცი რატომ...მგონია შევძლებ შენ თუ გგონია უშენოდ გავძლებ აბა შენ სცადე მეძებო წყალზე შენ თუ გგონია უშენოდ შევძლებ მიდი მიყურე ახლა რას ვეძებ მინდა მოგხვიო ხელები წელზე

გიჟური დღეები (თავი 10)

-მე არასდროს შემიგინებია მანდატურისთვი! - ჩაიცინა მიშომ. მე და ვაჩემ ერთდროულად გადავატრიალეთ თვალები და სულმოუთქმელად ჩავცალეთ ჭიქა. -შენც ტო? - მომიბრუნდა შეზარხოშებული ვაჩე.

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 23)

- გიყვარვარ? თვალებამღვრეულმა ჰკითხა ქალს.- მიყვარხარ,სან..თითები მის ქერა თმაში ახლართა და ვარდისფერ ტუჩებს დაეწაფა,ისე,თითქოს პირველად კოცნიდა. - უკაცრავად,ხელს გიშლით ვიცი,მაგრამ სანამ მეორე

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) ოცდამეხუთე თავი (37) დასასრული

ცივი სიჩუმე იყო ირგვლივ გამეფებული.ამჯერად მარტო იყო ამ ადგილას,სადაც ნიასთან ერთად ხშირად მოდიოდა ხოლმე.თვალები დახუჭა და ცრემლები ჩამოუგორდა სახეზე. გონებაში ისევ ნიას ხმა ესმოდა,

ამ მთვარიან ღამეს.

აღარ შემრჩა ის ღიმილი, სპეტაკი და წმინა. აღარც ჩემი გული ფეთქვას, ნაწილებას იქცა!

ცის არტ ყელა (ნაწილი 16)

პალატის კარი გაღება-დაკეტვას არ წყვეტდა..უამრავი ხმა ირეოდა,სუნთქვა და ემოცია, ვერაფერს ვხედავდი, ვერავის ვხედავდი, მხოლოდ ხმები, რომლებშიც ნაცობ ხმებს ვეძებდი, რომ ჩაავჭიდებოდი და არ გამეშვა..

სიკვდილის ცეკვა 1

თითქოს ნაცრისფერ ფერში ჩაფლული ქალაქი გაფერადდა.. მძღოლს მადლობა გადავუხადე და კორპუსის წინ ჩამოვედი.. მაღლა ავიხედე , სუნთქვა შემეკრა.. მხოლოდ ერთი ფანჯარა, ერთ სართულზე სხვა ყველას ფონზე,

ჩემი "ფიქრნი მტკვრის პირას"

მტკვრის პირას მივდივარ ღამის თბილისში, სულ სიცარიელე არის აქ ივლისში. სულაც არვინ არ დადის აქ ამ ღამის წყვდიადში, მე მთვარე და ვარსკვლავი ჯერ არ ვართ განთიადში. მივდივარ, გული აღარ ცემს მყარად. მისგან დაიჭრა ვინც ჰყავდა ფარად. მაინც მივდივარ