მძიმე გზა (მეორე ნაწილი) მეხუთე თავი ... მეორე ნაწილის დასასრული (12)

-მეშინია,ძალიან მტკივა_სალომე ტიროდა.დათომ ხელი მოკიდა და ცოტა ხნით გაჩერდნენ.–სალო,დამშვიდდი.ნუ გეშინია.ღრმად ისუნთქე,კარგი?–ახლა ცოტა მომეშვა.–კარგია,ახლა წავიდეთ_უპასუხა დათომ და გოგონა მანქანისკენ წაიყვანეს.

დაკარგული სიმშვიდე ( პირველი ნაწილის დასასრული )

"ნუ ხარ ასეთი მოსაწყენი, სხვა რამეზეც გვესაუბრე სტუდენტებს" ნოემ ბოდიში მოიხადა, როგორც იქნა დახედა ტელეფონს და პასუხიც დამიბრუნა "დავითის ასულო დიდი ხანია რაც დილანდელმა სირცხვილმა გადაგიარათ?"

შურისძიების დროა (დასასრული)

ჩვენი სახლის მისაღებში ვზივარ პერანგის ამარა, ფეხები მაგიდაზე მიდევს და თავი უკან მაქვს გადაწეული. ვსვამ ტრადიციულად წითელ ღვინოს და შავ შოკოლადს ვაყოლებ სიამოვნებით.

მეშვიდე ღამე [თავი3] დასასრული

მამაკაცის სუნამოს სუნი უკვე ცხვირში უღიტინებდა და სასიამოვნო ჟრუანტელს გვრიდა, მაგრამ მიუხედავად ამისა მისი სიახლოვით გამოწვეული დაბნეულობა მაინც არ შეიმჩნია და შუბლშეკრულმა გაუსწორა მზერა. ნოემ ცალი ხელი კარზე მიადო ცალი კი ჯიბეში ჩაიდო და

ტყუილი მომავლისთვის 9 თავი (დასასრული)

-შენი აზრით მარიტა და მაიკო როგორ გაუგებენ ერთმანეთს?-არც კი იფიქრო, რომ ბავშვს სხვაგან დავტოვებ. მაშინვე მიუხვდა ქმარს ჩანაფიქრს და მხარზე მწარედ უჩქმიტა-ძალიან რომ მომენატრე ამას რაღა ვუყოთ ნიტა? შენი აზრით ეს ერთი მოგდებული კოცნა მეყოფა?

მეტი ვიდრე სიყვარული დასასრული.

ყველა ბზინავს.ყველას ბედნიერი და,საახალწლო განწყობააქვს.მარტო მე ვარ ცხვირ ჩამოშვებული. -სანდრა რა ლამაზიხარ! -მადლობა ალექს.შენც კარგათ გამოიყურები. -მასთან ერთად ხარ არა. -არ გინდა გთხოვ

ბიზნეს გარიგება [7] დასასრული

ვერ მიხვდა ამ ამბავზე გულიანად უნდა გასცინებოდა თუ რეაქცია არ უნდა ჰქონოდა, მაგრამ როგორი მშვიდიც არ უნდა იყოს იმის გაგებისას რომ ერთი და იგივე ქვეყანაში, ასე უეცრად ორი ერთ დროს ერთმანეთისთვის მნიშვნელოვანი ადამიანი მიფრინავს და თანაც ამ

საწოლში მტერთან (დასასრული)

ბავშვობაში წარმოვიდგენდი როგორი შეიძლებოდა ყოფილიყო ჩემი ქორწილი. ვფიქრობდი დიდ გრანდიოზულ ქორწილზე, ბევრი სტუმრებითა და ფოტოგრაფებით. მე კი ულამაზეს კაბაში გამოწყობილი ყველაზე ლამაზი პატარძალი ვიქნებოდი.. ყველაფერი შეიცვალა, არაფერი არ არის ისე

მძიმე გზა (პირველი ნაწილი) მეშვიდე თავი... პირველი ნაწილის დასასრული

სანაპიროზე იმდენ ხანს იჯდა,რომ ვერც კი შეამჩნია,როგორ დაღამდა.ისევ წვიმდა,ცა სიბნელემ მოიცვა.ზღვამ ღელვას უმატა.დათო წამოდგა.ტანსაცმელი სულ სველი ჰქონდა,შარვალი ქვიშით დასვრილი.გზისკენ წავიდა.გადაწყვიტა თავის მეგობართან წასულიყო,რომელიც იქვე ახლოს

ღამის სამიზნე [6] დასასრული

დღის მეორე ნახევარში გიგიშა ესტუმრა, ყავა დალიეს და მერე დემეტრე წაიყვანა სასეირნოთ. ბავშვის არ ყოფნით ისრაგებლა და სახლის დალაგება დაიწყო. ვითომ ხომ არავინ ურევს ამხელა სახლს, მაგრამ ყოველ კვირა დასალაგებელია და წელში წყდება. თან ბიბიც არ ასვენებს