გარიგება ეშმაკთან (თავი მეხუთე)

რა ჯანდაბა უნდა აქ ამას ? არ გამოჩენილა სამი თვე და ახლა გამოჩნდა , გაკვირვებული უყურებს სტუმარს გოგნა და მზერა გადაააქვს მის ძმაზე - დეიმონ ის აქ რას აკეთებს ?_აღელვებული ეკითხება ბრინა , ზეინის ყურებისას მისდამი ზიზღი და სიძულვივლი იგრძნო -

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 4)

-აუუუ შენ გოგო წლები გემატება და ჭკუა არა ხოო?-გამიცინა და საჭმელს შეექცა. -რას ვიზამთ ყველა შენსავით „ვზროსლი“ კი არ დაბადებულა- ენა გამოვუყევი და წყალი მოვსვი. ჩემს ნათქვამე ლელუკას გაეცინა. -რა გაცინებს?!-დაუყვირა ლექსომ და დაუბღვირა, ამ ჩემ ისეც

ბოლო გაღიმება (თავი 1)

მართლაც რამდენი რამ ჰქონდათ ერთად გადატანილი ამ სამეულს პირველი გაცნობიდან დღემდე... თუმცა მოდი გაცნობით დავიწყოთ; ერთ მშვენიერ დღეს გოგოების მშობლებმა გადაწყვიტეს რომ თავიანთი შვილები ბაღში შეეყვანათ და აი სწოორედ ამ ბაღიდან დაიწყო მათი ურთიერთობა.

ემა (თავი 5)

იმ საზარელი ამბის მერე თამამად შემიძლია ვთქვა, რომჩემი ცხოვრება ჯოჯოხეთზე უარესი გახდა! საათობით ვიდექი ცხელი წყლის ქვეშ და ვცდილობდი ჩამომებანა ეს ჭუჭყი მაგრამ ამაოდ,ღამით თითქმის არ მეძინა,თვალებს დავხუჭავდი თუ არა მუდამ ის მოძალადეები

ომგამოვლილები (თავი 8)

ზღვარს გადასცდა მისი შვილი, ეხლა წესით მასზე უარი უნდა ეთქვა, გაერიყა, დაევიწყებინა და ბედის ანაბარა უნდა დაეტოვებინა, მაგრამ ყოველი წამი, ყოველი ფიქრი მას ეკუთვნოდა. ტყავის სავარძელში ჩაესვნა, მუხის ანტიკვარულ მაგიდაზე ათასობით საბუთი ეწყო

ალექსანდრეს ალექსანდრა შეუყვარდა (თავი V)

გაღვიძებისთანავე შხაპი მივიღე, მერე ვისაუზმე და რამდენადაც შემეძლო, იმდენად ლამაზად ჩავიცვი, რადგან სანდროს უნდა შევხვედროდი. ტრაბახში ნუ ჩამითვლით, მაგრამ ბავშვობიდან ლამაზი ვიყავი. ყოველთვის ვიღაც იტანჯებოდა ჩემი სიყვარულით, ვიღაცას უყვარდა

შენი ჩახუტება უკვე თემაა (4 თავი)

ტელეფონი არ ჩერდებოდა ბოლოს ხმა გაუთიშა ლიზამ მაგრამ ეკრანი არ ქვრებოდა მერე ესემესი მოუვიდა " ლიზა კორპუსთან ვარ" ლიზას წაკითხვისას გული ჩასწყდა ანდრეას ლიზუ აღარ იყო ეტკინა ... აქამდე არ დაფასებული დააფასა როცა იგრძნო ანდრეა სიყვარულს რომ სხვასაც

შემიყვარდი სულელო(ოცდამერვე თავი)

ოთახში შევედი და კარი ჩავკეტე.ჩემი ტელეფონი არ ჩერდებოდა.ბოლოს დაღლილმა დავხედე ტელეფონს 30 გამოტოვებული ზარი იყო და მილიონი მესიჯი.როგორც ჩანს ძალიან ნერვიულობდნენ კარებიც ბრახუნით ჩამოიღეს.ისევ გაისმა ტელეფონის ზარი თათია იყო შემეცოდა და ვუპასუხე

ბედნიერება..... (თავი 2)

როგორ ვერ ვიტან,მძულს უკვე ერთი დღეა არც ვიცნობ და მძულს.მეორე მემ ისევ არ დააყოვნა და მითხრა ხომ იცი სიძულვილიდან სიყვარულამდე ერთი ნაბიჯიაო და მაშინ მთლად გადავირიე რა სისულელეა ეს შემიყვარდება მეე??! ეს იდიოტი? გამორიცხულია მკაცრად ვუთხარი ჩემს

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 3)

შენ ვაფშე ვინ ხარ?-ისევ არ თმობდა პოზიციებს ბატონი ბესო. -მე ვინ ვარ ეგ შენი საქმე არაა, ეხლა კიდე ხელი გაუშვი თორე ინანებ-მშვიდი საუბრობდა "ბოროტი" უცნობი. -აუ დავაი რაა...-აღარ მიუქცევია ბესოს ყურადღება „ბოროტისთვის“ ისე ჩამავლო ხელი და გამაქანა