ოდესმე გიყვარდი? -ალბად კი! (თავი 1)

გამარჯობა ყველას! მე თიკო მარგველაშვილი ვარ 16 წლის, სიმაღლე-1,72.თმის ფერი-ქერა, თვალის ფერი-ცისფერი.. მყავდა უამრავი მეგობარი მაგრამ გამორჩეულად ანასტასია კანდელაკი მიყვარდა.. ჩემი მესაიდუმლე იყო.. დავდიოდი კომაროვის სკოლაში,ვიყავი წარჩინებული

ლოლა(მეორე თავი)

დილით 12 საათზე ,,სამსახურში,, გასაუბრება მქონდა....შავი მუხლს ზემოთ კაბა ჩავიცვი და შესაფერისი მაღლები...არ ვარ ასეთ სტილს და მაღლებს მიჩვეული, მაგრამ ახალდაბადული კვიცივით არ დავდივარ.....მანქანაში ჩავჯექი და მთელი სისწრაფით მოვწყდი...სასურველ

მე ორმაგი ტყვე ვარ-11 თავი

მერე?მერე აღარაფერი მახსოვს ,არც ის მახსოვს რამდენ ხანს ვიყავი კიდე ასე უგონოდ,თვალი რომ გავახილე ფანჯრებიდან მზის სხივი აღარ შემოდიოდა,საკმაოდ ბნელოდა.მე ისევ ვბუტბუტებდი-დათა,დათა,დათაჩემს ხმაზე დედა გამომეპასუხა,თვალებით მოვძებნე,იქვე სავარძელში

დემონი და ანგელოზი (ნაწილი პირველი)

ლამპიონების შუქზე იჯდა ტროტუარზე და ტიროდა.დანახვისთანავე გავიფიქრე-ეს ის დემონია,სილამაზით და უმწეობით რომ იტყუებს უდანაშაულო ადამიანებს მეთქი.როცა მივუახლოვდი და ცხვირსახოცი გავუწოდე,თავისი ცრემლიანი,ცისფერი თვალებით ამომხედა..და მას შემდეგ ჩვენ

ბაკურიანი 2015 (1 თავი)

დილით ძალიან ადრე წამოვხტი საწოლიდან, რაც მე ძალიან არ შემეფერებოდა, ისეთი ძლის მოყვარული ვარ, გაგუდვამდე შემიძლია ვიძინო. მაგრამ დღეს ბაკურიანში მივდივარ ჩემს გოგოებთან ერთად და ისე მიხარია, თითქმის არმიძინია მთელი ღამე, ამის არ იყოს ბარგი კი

წვიმას თუ არა თავს მაინც შეგაყვარებ (2 თავი)

საშინლად ეზარებოდა ყველაფერი. ცუდი ამინდი რომ იყო თვითნაც ცუდ ხასიათზე დგებოდა. არადა ადამიანი იუმორი, ადამიანი მხიარულება და მოსიარულე ღადაობა იყო. მაღვიძარამ რომ დარეკა, ხელი მაგრად მოუქნია და გააჩუმა თუმცა აღარ დასძინებია. ასე

"მეორე მე" VI თავი

მეორე დილით, როდესაც თვალები გავახილე ერეკლე და ნინი დავინახე ვარდებით ხელში. ულამაზესი ასი ვარდით თაიგული შეეკრათ და ყურებამდე გაღიმებულები შემომცქეროდნენ. -იმედია "სიურპრიზს" მიიღებ და გვაპატიებ ბუტია.-ბუტია აქამდე არ დაუძახია ერეკლეს და იმდე

მე ორმაგი ტყვე ვარ-10 თავი

ცხვირში აუტანელმა მწარე სუნმა შემიღიტინა,შევიმშმუშნე მაგრამ განძრევა გამიჭირდა.წამით შევფიქრიანდი ვერ აღვიდგინე სად ვიყავი და რატომ ვიყავი.თვალები ძლივს გავახილე,არემარე გაჭირვებით მოვათვალიერე,თავი საშინლად მტკიოდა,მივხვდი პალატაში ვიწექი,გასული

ლოლა(პირველი თავი)

რა არის ცხოვრება? - არაფერი უნაკლო ადამიანები?-ჰმმ.... ეს ხომ აბსურდია.... უნაკლო ადამიანები გადაშენდნენ ან კიდევ დედამიწაზე ცხოვრებისას ამდენ უმსგავსობაში, ამდენ სიბინძურეში მათი უმანკო სული დაობდა, ყველა დადებითი თვისება წალეკა და მხოლოდ ღვარძლი

ილუზია (3 თავი) დასასრული

ისტორია გოგონაზე რომელიც საგიჟეთში წევს.ერთ საღამოს კი საშინელმა მუცლის ტკივილმა გამაღვიძა.... მივხვდი რომ დამეწყო მშობიარობა და საშველად დედას დავუუძახე, მაშინათვე მამა გააღვიძა ,რომელმაც ლამის მცემა ,ამ შუაღამისას რა დროს მუცელიაო. შეუგნებელი რომ