წამის მეასედი (თავი 3)

სახლში დავბრუნდი და პირდაპირ ლიზას ოთახისაკენ ავიღე გეზი, საწოლზე მუხლებმოკეცილი იწვა და ეძინა,გვერდით დავუწექი და ხელი მოვხვიე,თავიდან შეკრთა მაგრამ რომ დამინახა ისევ განაგრძო ძილი. -ლიზ... -მმ.... -ნუ გეშინია,ყველაფერი კარგად იქნება,ის ბიჭი არც კი

მომავალი ბედნიერება {9 თავი}

გული საშინლად მეტკინა. რამოდენიმე წუთი გაშეშებული ვიდექი. ვტიროდი გაუჩერებლად. "ანამარია, ძალიან შეცდი, რატომ ენდე, გულთან ასე ახლოს რატომ მიუშვი". ვუჩიჩინებ თავს და ტირილ-ტირილით მივდიდივარ სახლში. კარები გავაღე და სახლში შევედი. ნენე იმწამსვე

პირველი და უკანასკნელი (1თავი)

-ვაჩე-უცებ მიბრუნდა დემეტრე და ძმაკაც შესძახა,მაგრამ პასუხი ვერ მიიღო. -ბიჭო-ახლა დამი შებრუნდა,მაგრამ ისევ იგნორი. -ვაჩეე-დემეტრემ დაუყვირა. -ვერ ხედავ მესიჯობს,არ ცალია თქვენთვის-ანამ დაიჩურჩულა და წინ შებრუნდა. -ყურსასმენები მაიმც არ მაქ გათხრილი

მე დედა ვარ (თავი 2)

დედ-მამასთან დაძაბული ურთიერთობის გამო ყოველთვის რაღაც მაკლდა, ალბათ გაინტერესებთ ისიც თუ რატომ მაქვს უთანხმოება პირად ცხოვრებაში?! არასდროს მეგონა, რომ ცხოვრების სიყვარული მიღალატებდა ან ჩემს ზურგსუკან ძალიან ბევრ და მნიშვნელოვან საქმეს

საკუთარი ბედნიერება(პირველი თავი)

გაზაფხულის მზიანი დილა იდგა,ზამთრის ძილისგან გამოსული და ახლად გაღვიძებული ბუნება საოცარი სანახავი იყო.ხეებს კვირტები გამოესხათ და ფერად-ფერადი ყვავილებით იწონებდნენ თავს,მწვანე ბალახმაც იწყო ამოსვლა,მასვე მოჰყვნენ მინდვრის ლამაზი

ჩემი ,,ტირანი " (თავი 9 )

-რას აკეთებთ? -მენდე -მეუბნება ,შემდეგ მისკენ მიზიდავს და მაგრად მიკრავს გულში -ბატონო დემეტრე .. -გაჩუმდი და ასე იყავი! -მკაცრად ,ბრძანებლური ტონით მომმართავს

ორი მოწმე (თავი 15)

-ნუ გადამიყვანეთ ჭკუიდან, გამიშვით. -ლილია... -გავიგე დაჩი ჩემი სახელი რომ იცი, ახლა სანამ კივილი დამიწყია გამიშვით და მაცადეთ გავაკეთო რაც მევალება.

მდუმარე სასტუმრო - საიდუმლო გასასვლელი (თავი 12)

გათენდა თუ არა, ელი და ანა საგრიმიოროსაკენ გაემართნენ. ალესტერი უკვე იქ იყო. გოგონებს მხიარულად შეხვდა და ყველა იქ მყოფი სათითაოდ გააცნო. "უთავო მხედარი" კოსტიუმის გარეშეც ძალიან სასაცილო ტიპი აღმოჩნდა. დაახლოებით ოცდაექვსი წლის, საშუალო სიმაღლის,

თბილისის ცის ქვეშ... თავი 8

-ვიქნებით,აი ნახავ ვიქნებით,შენ თუ მომცემ ნებას,ამჯერად ვერსად გამექცევი,ამჯერად ყველაფერი ჩემს ნებაზე იქნება.ახლა კი წადი დაისვენე,კარგად გამოიძინე,არაფერზე იფიქრო,უბრალოდ კარგად გამოიძინე.ტუჩებში მაკოცა და სახლის კარი გამიღო,შიგნით შემომყვა,თავისი

სამუდამო მონატრება ხარ მისი ნეკნის. (თავი 1)

ჩემი ისტორია ყველასგან განსხვავებულია,( ნუ მე ასე ვფიქრობ). ყველაფერი უნივერსიტეტის პირველ კურსზე დაიწყო, დღემდე ვგრძნობ იმ ემოციებს რასაც მაშინ საავიაციო უნივერსიტეტის შესასვლელთან ვგრძნობდი. ბედნიერი ცოტა შეშინებული და ამავდროულად საოცრად