მეგობრობა, ისევ ისე...

ბაღის კიდეს მიუყვებით, არ ჩქარობთ და გეღიმება, წვიმის წვეთი შენს მეგობარს ზედ წამწამზე ეფინება.

ისევ და ისევ სიყვარული

მინდა შეგიმკო თმები გვირილით, მაგრამ შორსა ხარ ჩემგან ძალიან: ჩემი სიცილი, ჩემი ტირილი --- იცოდეს ყველამ --- შენი ბრალია.

ისევ შენზე ფიქრი, შენზე მოგონება

ისევ შენზე ფიქრი, შენზე მოგონება შენ რომ გაგიხსენებ ცრემლი მოგროვდება მხოლოდ ერთს ვისურვებ შენთან ერთად ყოფნას ღმერთმა შემისრულოს თუნდაც მერე მომკლას

მე ისევ აქ ვარ...

მე ისევ აქ ვარ.. ისევ ცრემლებად ვიღვრები.. რა უფრო საშინელებაა უშენობა თუ სიცარიელე? შინაგანად გამოფიტული ვარ. შინაგანად ვერაფერს ვერ ვგრძობ. მხოლოდ გული ფეთქავს გამალებით.. მხოლოდ ერთი შენი გახსენება და გული გამალებით ფეთქვას... მტანჯავს აუტანელი

ისევ მოხვედი?

ისევ მოხვედი? მოდი მე აქ ვარ, ემოციებმა დაიპყრეს გული სხვა გვარად ალბათ არც შეიძლება, ამ ქვეყნად რომ გაჩნდები ადამიანს ან სიყვარული უნდა შეგეძლოს და ან კიდევ უბრალოდ სიძულვილი, ორივე ერთად უბრალოდ შეუძლებელია, უბრალოდ ახლა ეს არარეალური ზღაპარი და

ისევ ტკივილი...

სული ამევსო ისევ დარდებით ტკივილმა ვგრძნობ რომ ისევ გამტეხა... არ არსებული ბედნიერება გამიქრა ისევ, გამინადგურდა...

დღეს ჩემს მაისურს ისევ შენი სურნელი ასდის

და ჩემს მაისურს ისევ შენი სურნელი ასდის, ახლა ისე მსურს "გემრიელად" გულში ჩამიკრა, რომ არ მეხები ჩემს ბაგეებს ფერიც კი გასდის, თუ არ გიყვარვარ,გეხვეწები... ახლა არ მითხრა

ისევ შორს

მთვარიანი ღამის ორი საათია, შუა ქალაქისკენ მივალ მგლოვიარე. ფიქრში უიმედო ხმები გადადიან, როცა სიშორეზე ტირის როიალი.

ისევ დასაწყისი

არასდროს დაიჯეროთ, რომ საყვარელ ადამიანს თქვენი მიტოვება არ შეუძლია. ყოველთვის ისინი გვტოვებენ, ვისი იმედიც ყოველთვის გვქონდა. ისინი მიდიან ყველანაირი ხმაურის გარეშე, და სრულიად მოულოდნელ დროს. სწორედ ეს არის ყველაზე მტკინვეული. ადამიანს რაც

ისევ...

ისევ მომწყურდა შენი ყურება, ისევ ფიქრების შევცურე ზღვაში, ისევ სიყვარულს გავუღე გული და გამოვუტყდი მთვარეს გრძნობაში