მე ისევ ვტირი

და მე ისევ ვტირი და მომდის თვალიდან ცრემლი მე კიდევ მტკივა გული რადგან ვტირი და მხოლოდ შენთვის. მე კიდე ყველაფერი დავკარგე როგორიცაა ცხოვრების ხალისი და გრძნობა დიახ ის გრძნობა რომლის სახელიც სიყვარულია.

ისევ შენ თავი 2(მოგონებები)

სავარძელზე წამოვწექი და მოგონებებში გადავეშვი.გამახსენდა ის დღეც როდესაც პირველად შევამჩნიე დევდარიანი, მეცხრე კლასში ვიყავი ჩემს კლასს ქიმიის გაკვეთილი უტარდებოდა, როდესაც მოულოდნელად პარალელური კლასის დამრიგებელი შემოვიდა და თქვა რომ მათ კლასსაც

ისევ შენ(თავი 1, საცდელი)

-იმედი მაქვს შეეწყობი შენს ახალ მეწყვილეს, კარგი ბიჭი ჩანს. -დიახ- დავეთანხმე და მკრთალად გავუღიმე, მისი კაბინეტი დავტოვე, ჩემსაში შევედი ტელეფონი და ჩანთა ავიღე და ოფისიც დავტოვე, მიუხედავად იმისა რომ ორი წუთით მასზე

ისევ ვყოფილვარ ავად!

მ ე მიყვაარს შავი თვალები, შორს გავარდი, როგორც გიჟი, ვერ შემატყეს რომ ვარ ავად, ისევ სიყვარულს აქცევ დრამად, ლმობიერი ხარ შენ თავად, ისევ ვყოფილვარ თურმე ავად.

დღეს ჩვენს ქუჩებში ისევ გათოვდა !

დღეს,ჩვენს ქუჩებში ისევ გათოვდა, ზამთრის სუსხიზგან, გაყინულს  არვინ მათბობდა, ხელებ დათოშილს,თავზე დათოვლილს, კვლავ სიმარტოვე მეგებებოდა,

მე ისევ ისე...

წამად იღვრება ჩემს ძვლებში ეს დრო ფიფქად იქცევა ნაღვენთი ცრემლი უშენობისგან დღეს რომ კიდევ ვარ მოწმობს ამაზე ღაწვებიც, სველი უბერავს ქარი დაფოთლილ იებს მიაფრქვევს სურნელს შენს საფლავს, სიტყვებს

ისევ მომაწვა მელანქოლია...

ადამიანი,გრძნობებს რომ მალავს გამოდის რომ სხვა ცხოვრებას პარავს უბრალოდ მისდევს ცხოვრების ქარავს მისი ღიმილი ყველაფერს ფარავს...

ისევ

და ყველაფერი ისევ მთავრდება,ტკივილი ისევ მიხსნის იარებს.აუტანელი გულის ხმაური და სუნთქვა მეკვრის...სრული სიბნელე საბნად მეხვევა და უკვე შიშის გრძნობაც დავკარგე,მთვარის შუქიც კი ვეღარ შეაღწევს

ისევ დაგთმე,როგორც უწინ...

ისევ დაგთმე,როგორც უწინ და ეს სევდაც ისევ მიტევს სად ვიყურო,უკან თუ წინ შევეხები კვლავ შენს თითებს?

ისევ მომენატრე

ხოო ალბათ მეათასედ გეუბნები ვიცი ამსიტყვებს მაგრამ გრძნობების გამოხატვა განაა ცუდიაა ფიქრების ფიქრად რომ მექეცი