კარები გამიღეთ, აქედან გამიშვით

სიცოცხლეს გავიღებ, როგორც იმ ბავშვივით, რომელმაც ფურცელზე აღბეჭდა სამყარო... კარები გამიღეთ, აქედან გამიშვით, უნდათ, რომ ჩემივე სახლიდან გამყარონ...

დაბრუნება (თავი 6)

ნახევარ საათში მასთან ვიყავი. კარზე დავუკაკუნე, კარები რომ გააღო ისეთი სახე ჰქოდა უეჭველი ეძინა.-ჩემი გოგო მოვიდაა? -ჩემს დანახვაზე ცოტა გამოფხიზლდა ალბათ. -მოდი ჩემთან. -შევედი თუარა ისე ჩამეხუტა თითქოს

ნუ მეთამაშები.! (თავი 8)

მეორე დღეს დილით გეგამ და კრიტიმ გამომიარეს.-აბა როგორ ხართ.-მანქანის კარები დავკეტე და ღიმილით ვკითხე.-ოჰო ვიღაცას გუშინ კარგი ღამე ქონდა.-სიცილით გამომხედა გეგამ.-დებილო-მხარზე ხელი დავარტყი.

უნებლიე შეცდომა (9 თავი)

-რას მეკითხები ნათი, მოდი_მაცდური ღიმილით შეიპატიჟა გოგიმ და თავად მიკეტა კარები. დამპალი, ვითომ მე მყავდეს სახლში ქმარი და აქეთ ამას ვკერავდე, მე შენ გიჩვენებ უსირცხვილოვ_გამწარებული

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 26)

სახლში მისულმა მაღლაკელიძემ ფრთხილად დახურა კარები თვალების ცეცებით,მაშინვე აბაზანაში შევიდა,სისხლით გაღჟენთილი ტანსაცმელი გაიძრო და შხაპის ქვეშ თვალდახუჭული ნაიარევზე ფრთხილად იკიდებდა ხელებს..

ძნელი არაა წახვიდე და კარები გაიჯახუნო, ძნელია უკან დაბრუნდე და

რა საოცარი არსებები ვართ ეს ადამიანები.. ერთ დღეს ადამიანს ვაგინებთ და მეორე დღეს ვმეგობრობთ.. ერთ დღეს მეგობრობას ვეფიცებით და მეორე დღეს საკუთარ ინტერესებს ვწირავთ..

უშენო წამმა შეამოაღო ღია კარები

უშენო წამმა შეამოაღო ღია კარები, როცა შევკრიბე უდროობის ურჩი ცნებები, ჟამთასვლისაგან ჩემს სახეზეც გაჩნდა ღარები, უსიტყვო გრძნობამ ჩამოშალა დღეს ოცნებები, წამის სუიციდს ვაკვირდები სულის სარკმლიდან, მზად ვარ შევუდგე სამუდამო მარტოობის გზას,